توضیحاتی در مورد کتاب Grief and Women Writers in the English Renaissance
نام کتاب : Grief and Women Writers in the English Renaissance
عنوان ترجمه شده به فارسی : غم و اندوه و نویسندگان زن در رنسانس انگلیسی
سری :
نویسندگان : Elizabeth Hodgson
ناشر : Cambridge University Press
سال نشر : 2014
تعداد صفحات : 208
ISBN (شابک) : 1107079985 , 9781107079984
زبان کتاب : English
فرمت کتاب : pdf
حجم کتاب : 2 مگابایت
بعد از تکمیل فرایند پرداخت لینک دانلود کتاب ارائه خواهد شد. درصورت ثبت نام و ورود به حساب کاربری خود قادر خواهید بود لیست کتاب های خریداری شده را مشاهده فرمایید.
توضیحاتی در مورد کتاب :
غم و اندوه و زنان نویسندگان در رنسانس انگلیسی، پیوندهای قدرتمند اما دردسرساز عصر را بین مردگان فراموششدنی و عزاداران زنده که در همان فراموشی دخیل هستند، تشریح میکند. چهار نویسنده زن بزرگ از 1570 تا 1670 این پیوندهای دشوار را بین مردگان طیفی و سوگوار برزخی ایجاد می کنند. مری سیدنی هربرت، کنتس پمبروک، جایگزین های بحث برانگیز مراسم تشییع جنازه اشراف را دوباره اختراع می کند. ایدئولوژیهای پروتستانی جدید مردگان مقدس، عزاداری و حمایت مذهبی را در نوشتههای املیا لنیر به هم پیوند میدهند. آیه مری ورث یک غم و اندوه تخیلی منحصر به فرد را به نمایش می گذارد که در آن سوژه های ژاکوبین در مصنوعات سوگواری خود حل می شوند. در میان عزاداران سیاسی پرمخاطره نیمه پایانی دوره، شعر کاترین فیلیپس بازی پوسته غم و اندوه خصوصی را بازی می کند. فراموشی، فراموش شدن، و مرده بودن خطراتی هستند که مردگان و زندگان به طور طعنه آمیزی در این متون اصلی توسط برجسته ترین زنان نویسنده رنسانس انگلیسی سهیم هستند.
توضیحاتی در مورد کتاب به زبان اصلی :
Grief and Women Writers in the English Renaissance anatomizes the era's powerful but troubling links between the forgettable dead and the living mourners who are implicated in the same oblivion. Four major women writers from 1570 to 1670 construct these difficult bonds between the spectral dead and the liminal mourner. Mary Sidney Herbert, Countess of Pembroke, reinvents the controversial substitutions of aristocratic funerals . New Protestant ideologies of the sainted dead connect devotional mourning and patronage in Aemelia Lanyer's writing. Mary Wroth's verse enacts a uniquely exalted, imaginative melancholy in which Jacobean subjects dissolve into their mourning artifacts. Among the precarious political mourners of the later half of the period , Katherine Philips's lyric verse plays the shell game of private grief. Forgetting, being forgotten, and being dead are risks that the dead and the living ironically share in these central texts by the English Renaissance's most illustrious women writers.