دانلود کتاب How to Talk about Videogames

بازی های ویدئویی! آیا آنها رسانه قرن بیست و یکم نیستند؟ سینمای جدید؟ آپوتئوز هنر و سرگرمی، تحقق gesamtkunstwerk واگنری؟ پیروزی نهایی تعامل بر انفعال؟ نه، احتمالا نه. بازی ها بخشی هنر و بخشی لوازم خانگی، بخشی تابلو و بخشی توستر هستند. در چگونه درباره بازی های ویدیویی صحبت کنیم، یان بوگوست منتقد برجسته این تناقض را بیشتر از هر نویسنده دیگری تا به امروز بررسی می کند.

کاوش در بازی های معروف و آشنا مانند Flappy Bird، Mirror's Edge، Mario Kart، Scribblenauts، Ms. Pac-Man، FarmVille، Candy Crush Saga، Bully، Medal of Honor، Madden NFLو موارد دیگر، Bogost معتقد است که بازی های ویدیویی به همان اندازه که شبیه به لوازم خانگی هستند، مانند هنر هستند. و رسانه ها ما بازی‌ها را مانند فیلم‌ها، رمان‌ها و نقاشی‌ها تماشا نمی‌کنیم یا نمی‌خوانیم، یا آن‌ها را طوری اجرا نمی‌کنیم که ممکن است رقصیم، فوتبال یا فریزبی بازی کنیم. در عوض، ما با بازی‌ها کاری را انجام می‌دهیم. بازی‌ها دستگاه‌هایی هستند که ما کار می‌کنیم، بنابراین نقد بازی هم ارز فرهنگی جدی است و هم تقلید از خود. این در مورد این است که بفهمیم یک بازی به چه معناست که به همان شکلی کار می کند که انجام می دهد و سپس با روشی که کار می کند طوری رفتار کنیم که انگار معقول است، در حالی که می دانیم اینطور نیست.

با توجه به اینکه اصطلاح انتقاد بازی ها زمانی که او را مضحک دانست، بوگوست مشاهده می کند که این ایده، که خیلی جدی گرفته می شود، خطر بالکانیزاسیون بازی های نوشتن از بقیه فرهنگ ها را به همراه دارد و آن را از "رودخانه ها و مزارع" که آن را حفظ می کنند، جدا می کند. به همان اندازه که ضروری است، او خواستار پیگیری آن در این روحیه است: "خدایا ما را از آینده ای که منتقدان بازی هستند، نجات دهد، مانند زامبی هایی که در موضوعات مطالعه ما چروک می شوند."