دانلود کتاب فسفولیپیدها و انتقال سیگنال بعد از پرداخت مقدور خواهد بود
توضیحات کتاب در بخش جزئیات آمده است و می توانید موارد را مشاهده فرمایید
نام کتاب : Phospholipids and Signal Transmission
ویرایش : 1
عنوان ترجمه شده به فارسی : فسفولیپیدها و انتقال سیگنال
سری : Nato ASI Series 70
نویسندگان : Patrick Doherty, Frank S. Walsh (auth.), Raphaël Massarelli, Lloyd A. Horrocks, Julian N. Kanfer, Konrad Löffelholz (eds.)
ناشر : Springer-Verlag Berlin Heidelberg
سال نشر : 1993
تعداد صفحات : 444
ISBN (شابک) : 9783662029244 , 9783662029220
زبان کتاب : English
فرمت کتاب : pdf
حجم کتاب : 11 مگابایت
بعد از تکمیل فرایند پرداخت لینک دانلود کتاب ارائه خواهد شد. درصورت ثبت نام و ورود به حساب کاربری خود قادر خواهید بود لیست کتاب های خریداری شده را مشاهده فرمایید.
یک بار نیچه گفت که انسان ها را می توان به دو دسته تقسیم کرد: آپولونی ها و دیونوسی ها*. منظور فیلسوف از این جمله این بود که انسان هایی وجود دارند: الف) که می دانند در آینده بلندمدت قرار است چه کاری انجام دهند (آنچه ما اکنون درخواست کمک هزینه برای 5 سال آینده می نامیم)، یعنی. ه. ، آپولونیایی ها، و ب) که به سختی می دانند فردا صبح قبل از صبحانه قرار است چه کاری انجام دهند، i. ه. ، دیونیزیان. ** برای سازماندهی یک سمپوزیوم، به ویژه این سمپوزیوم، باید کمیته ای از افرادی تشکیل می شد که هم ویژگی های نیچه را داشتند و هم از افرادی که دارای هر یک از ویژگی ها بودند. با توجه به نادر بودن نوع سوژه قبلی، این کمیته سازماندهی به طور خودجوش توسط یک نمونه معمولی از هر دو نوع افراد تشکیل شد. ما اولین بار در پروجا در سال 1988 ملاقات کردیم. بنابراین، آنهایی از ما که آپولونیایی بودیم، فرصتی برای سازماندهی یک برنامه داشتیم. دیونیزی ها می دانستند که قرار است چه اتفاقی برای آنها بیفتد، اما، البته، هنوز نمی دانستند که چگونه با آن کنار بیایند. آنها هر روز جلسه بعد از صبحانه این کار را به درستی انجام دادند. سازماندهندگان تصمیم گرفتند که گردآوری کارشناسانی با دیدگاههای متفاوت، اما همگی جنبهای از زیستشناسی سلولی در حال توسعه را دنبال میکنند، تمرین مفیدی خواهد بود. آنها همچنین امیدوار بودند که این آپولونیان ها و دیونیزی ها منتخب فقط نتایج خود را بازگو نکنند، بلکه سعی کنند آینده را از طریق تبادل فعال ایده ها و نظرات با سایر شرکت کنندگان نشان دهند.
Once Nietzsche said that human beings may be divided into two categories: Apollonians and Dionysians*. By this the philosopher meant that there are human beings a) who know what they are going to do in the long-term future (what we now call the grant application for the next 5 years), i. e. , Apollonians, and b) who barely know what they are going to do tomorrow morning before breakfast, i. e. , Dionysians. ** To organize a symposium, this symposium in particular, a committee had to be formed either of individuals sharing both Nietzschean characteristics or of individuals possessing either characteristic. Considering the rarity of the former type of subject, this organizing committee was spontaneously formed by a typical sample of both types of individuals. We first met in Perugia in 1988. Those of us who were Apollonians had thus a chance to organize a programme. The Dionysians knew what was going to happen to them, but, of course, did not know yet how to cope with it. They duly did so every day of the meeting, after breakfast. The organizers decided that it would be a useful exercise to assemble experts having different perspectives but all pursuing a very rapidly developing aspect of cell biology. They also hoped that these selected Apollonians and Dionysians would not merely recount their results but try to project the future through active interchanges of ideas and opinions with other attendees.