دانلود کتاب خروپف به عنوان یک هنر زیبا، و دوازده مقاله دیگر بعد از پرداخت مقدور خواهد بود
توضیحات کتاب در بخش جزئیات آمده است و می توانید موارد را مشاهده فرمایید
نام کتاب : Snoring as a Fine Art, and Twelve Other Essays
عنوان ترجمه شده به فارسی : خروپف به عنوان یک هنر زیبا، و دوازده مقاله دیگر
سری :
نویسندگان : Albert Jay Nock
ناشر : Ludwig von Mises Institute
سال نشر : 2008
تعداد صفحات : 0
زبان کتاب : English
فرمت کتاب : epub درصورت درخواست کاربر به PDF تبدیل می شود
حجم کتاب : 995 کیلوبایت
بعد از تکمیل فرایند پرداخت لینک دانلود کتاب ارائه خواهد شد. درصورت ثبت نام و ورود به حساب کاربری خود قادر خواهید بود لیست کتاب های خریداری شده را مشاهده فرمایید.
خروپف باید به عنوان یک هنر زیبا در نظر گرفته شود و بر این اساس احترام گذاشته شود. اگر این را پذیرفت، میتوانم پیشنهاد کنم که تمدن ما آنطور که باید به آن توجه نمیکند و به این عمل تشویق نمیکند، بلکه برعکس است.این مقالات اولین بار در سال 1958 در قالب کتاب قرار گرفتند.
در نتیجه ممکن است با عقل فکر کنیم که خروپف انجام شده بسیار کم است - خروپف با هدفی که آن را هدایت کند، خروپف عمداً به سمت یک هدف مفید که در غیر این صورت دست نیافتنی است - و اینکه جامعه ما بدون شک اگر ارزش این عمل باشد وضعیت بهتری خواهد داشت. به طور کامل شناخته شده است. به عنوان مثال، در امور عمومی ما، اخیراً از تعداد افرادی که ظاهراً چیزی داشتند، بسیار متاثر شدم. انرژيهاي چشمهاي ستارهاي «نيو ديل» شايد بارزترين نمونهها باشند. همه آنها کاملاً مطمئن بودند که چیزی دارند. آنها پیشبینی واضحی از زندگی فراوانتر داشتند که همه ما باید بلافاصله از طریق یک اقتصاد برنامهریزی شده وارد آن میشدیم. با این حال، اکنون به نظر می رسد که New Deal به سرعت در همان Slough of Despond فرو می رود که بر سر آقای هوور بیچاره بسته شد، و زندگی فراوان تر، در هر صورت، کمی دورتر از همیشه است.
من پیشگویی آنها را بی ارزش نمی کنم و آن را زیر سوال نمی برم. من به سادگی پیشنهاد میکنم که اگر آنها به پیشبینیهای خود اعتماد کافی داشتند و کمتر فکر میکردند، برنامهریزی میکردند، قانونگذاری میکردند، سازماندهی میکردند، ممکن بود اکنون به طرز قابل ملاحظهای نزدیکتر باشد. اوه بله، بسیار بیشتر خروپف کردن.
Snoring should be regarded as a fine art and respected accordingly. If this be admitted, I might suggest further that our civilization does not so regard it, as it should, and gives the practice no encouragement, but rather the contrary.These essays were first put in book form in 1958.
Consequently one might with reason think that there is too little snoring done-snoring with a purpose to guide it, snoring deliberately directed towards a salutary end which is otherwise unattainable-and that our society would doubtless be better off if the value of the practice were more fully recognized. In our public affairs, for instance, I have of late been much struck by the number of persons who professedly had something. The starry-eyed energumens of the New Deal were perhaps the most conspicuous examples; each and all, they were quite sure they had something. They had a clear premonition of the More Abundant Life into which we were all immediately to enter by the way of a Planned Economy. It now seems, however, that the New Deal is rapidly sinking in the same Slough of Despond which closed over poor Mr. Hoover's head, and that the More Abundant Life is, if anything, a little more remote than ever before.
I do not disparage their premonition or question it; I simply suggest that the More Abundant Life might now be appreciably nearer if they had put enough confidence in their premonition to do a great deal less thinking, planning, legislating, organizing, and a great deal-oh yes, a very great deal-more snoring.