دانلود کتاب The Capitalist Schema: Time, Money, and the Culture of Abstraction
کتاب طرحواره سرمایه داری: زمان، پول و فرهنگ انتزاع نسخه زبان اصلی
دانلود کتاب طرحواره سرمایه داری: زمان، پول و فرهنگ انتزاع بعد از پرداخت مقدور خواهد بود
توضیحات کتاب در بخش جزئیات آمده است و می توانید موارد را مشاهده فرمایید
توضیحاتی در مورد کتاب The Capitalist Schema: Time, Money, and the Culture of Abstraction
نام کتاب : The Capitalist Schema: Time, Money, and the Culture of Abstraction
عنوان ترجمه شده به فارسی : طرحواره سرمایه داری: زمان، پول و فرهنگ انتزاع
سری :
نویسندگان : Christian Lotz
ناشر : Lexington Books
سال نشر : 2014
تعداد صفحات : 0
ISBN (شابک) : 0739182463 , 9780739182468
زبان کتاب : English
فرمت کتاب : epub درصورت درخواست کاربر به PDF تبدیل می شود
حجم کتاب : 515 کیلوبایت
بعد از تکمیل فرایند پرداخت لینک دانلود کتاب ارائه خواهد شد. درصورت ثبت نام و ورود به حساب کاربری خود قادر خواهید بود لیست کتاب های خریداری شده را مشاهده فرمایید.
توضیحاتی در مورد کتاب :
کریستین لوتز استدلال می کند که ایده امانوئل کانت از یک طرحواره ذهنی، که به ذهن انسان دسترسی به واقعیتی پایدار می دهد، می تواند به عنوان یک مفهوم اجتماعی تعبیر شود که نویسنده با استفاده از کارل مارکس، آن را به عنوان پول معرفی می کند. پول و شکل «سیال» آن، سرمایه، اجتماعی بودن را در سرمایه داری تشکیل می دهد و دسترسی به واقعیت اجتماعی را ممکن می سازد. به عبارت دیگر، پول زندگی در سرمایه داری را معنادار می کند و همه روابط اجتماعی را چارچوب می دهد. لوتز به پیروی از مارکس استدلال می‌کند که پول، جهانی واقعی زندگی مدرن است و به این ترتیب، ما به طور فزاینده‌ای تحت کنترل آن هستیم.
از آنجایی که پول و سرمایه ارتباط تنگاتنگی با زمان دارند، لوتز استدلال می‌کند که در پول سرمایه‌داری با تبدیل هر دو به افق‌های «درآمدی»، «افق‌های اجتماعی» گذشته و آینده را تشکیل می‌دهد. همه چیز سریع تر، جهانی تر و انتزاعی تر می شود. در نتیجه، زندگی ما متحرک‌تر، «سیال‌تر»، ناپایدارتر و متزلزل‌تر می‌شود. لوتز تحلیل هایی از اعتبار، بدهی و امور مالی را به عنوان نمونه هایی از چگونگی تعیین معنای آینده و گذشته، تخیل و حافظه توسط پول ارائه می کند و این امر منجر به ادغام و وابستگی افراد به جهان سرمایه داری به طور فزاینده ای می شود. این یکپارچگی و وابستگی با رویداد صنایع الکترونیک و صنایع علوم مغزی که تمام خواسته‌های انسان را به سمت سود، رشد و پول هدایت می‌کنند، افزایش می‌یابد. به این ترتیب، کتاب بسط انتقادی از تحلیل تئودور آدورنو از مبادله و صنعت فرهنگ به عنوان اساس جوامع مدرن ارائه می‌کند. لوتز استدلال می کند - به طور متناقض با و علیه آدورنو - که ما باید به بینش های اساسی فلسفه مارکس بازگردیم، با توجه به اینکه اصل مبادله تنها بر اساس مقوله های اجتماعی و اقتصادی اساسی تر، مانند پول امکان پذیر است.<. /span>
< /span>
توضیحاتی در مورد کتاب به زبان اصلی :
Christian Lotz argues that Immanuel Kant’s idea of a mental schematism, which gives the human mind access to a stable reality, can be interpreted as a social concept, which, using Karl Marx, the author identifies as money. Money and its “fluid” form, capital, constitute sociality in capitalism and make access to social reality possible. Money, in other words, makes life in capitalism meaningful and frames all social relations. Following Marx, Lotz argues that money is the true Universal of modern life and that, as such, we are increasingly subjected to its control.
As money and capital are closely linked to time, Lotz argues that in capitalism money also constitutes past and future “social horizons” by turning both into “monetized” horizons. Everything becomes faster, global, and more abstract. Our lives, as a consequence, become more mobile, “fluid,” unstable, and precarious. Lotz presents analyses of credit, debt, and finance as examples of how money determines the meaning of future and past, imagination, and memory, and that this results in individuals becoming increasingly integrated into and dependent upon the capitalist world. This integration and dependence increases with the event of electronics industries and brain-science industries that channel all human desires towards profits, growth, and money. In this way, the book offers a critical extension of Theodor Adorno’s analysis of exchange and the culture industry as the basis of modern societies. Lotz argues—paradoxically with and against Adorno—that we should return to the basic insights of Marx’s philosophy, given that the principle of exchange is only possible on the basis of more fundamental social and economic categories, such as money.
پست ها تصادفی