توضیحاتی در مورد کتاب :
"بعد از ملاقات با یک زن ایرلندی در لندن و نقل مکان به دوبلین، بیل باریک، به قول ایرلندی، یک مرد بیگانه یا غریبه، خود را در جستجوی یک میخانه سنتی ایرلندی یافت تا محل زندگی اش باشد. نزدیک به دوازده هزار میخانه در ایرلند وجود دارد. بنابراین به نظر میرسید که او انتخابهای زیادی داشت. او میخواست میخانهای مانند میخانهای که در فیلم کلاسیک جان فورد، مرد ساکت، ارائه میداد و نوشیدنی بدون حواسپرتی ارائه میکرد، اما چنین میخانههایی اکنون ترسیدهاند، زیرا خرجداران به طور فزایندهای به تلویزیونهای صفحه تخت متکی هستند. موسیقی راک، حتی تگزاس هولد ام برای جذب مشتریان رو به کاهش. برای باریچ، این نشان میدهد که چیزی عمیقتر در جریان است، فرسایش ماهیت ایرلند، شاید بدون اینکه ایرلندیها حتی از آن مطلع باشند. پرتره ای عمیقاً تماشایی از یک ایرلند که در مقابل چشمان ما ناپدید می شود. در حالی که 85 درصد ایرلندی ها هنوز حداقل یک بار در ماه در یک میخانه توقف می کنند، قوانین سختگیرانه رانندگی در حالت مستی به کشتن تجارت در مناطق روستایی کمک کرده است. حتی موسیقی سنتی ایرلندی که ریشه های غنی آن دارد. پا را وصل کنید خیابان به حال و بستن یک دایره، بسیار کمتر در زندگی میخانه برجسته است. از قضا، در حالی که میخانه های ایرلندی در حومه شهر با نرخ هشدار دهنده یک بار در روز بسته می شوند، میخانه های پلاستیکی از نوع IPC در کشورهای خارجی دقیقاً با همان نرخ متولد می شوند. باریچ مجموعهای رنگارنگ از شخصیتها را از آبچالههای معروف دوبلین گرفته تا میخانههای کوچک روستایی معرفی میکند، و همیشه به دنبال کلمه کریک، کلمه غیرقابل وصف ایرلندی برای گذراندن اوقات خوش، درگیر بحثی بیآرام و در عین حال محبتآمیز درباره معنای امروزی ایرانی بودن میشود. \"-- ارائه شده توسط ناشر.
توضیحاتی در مورد کتاب به زبان اصلی :
"After meeting an Irishwoman in London and moving to Dublin, Bill Barich, a blow-in, or stranger, in Irish parlance, found himself looking for a traditional Irish pub to be his local. There are nearly twelve thousand pubs in Ireland, so he appeared to have plenty of choices. He wanted a pub like the one in John Ford's classic movie, The Quiet Man, offering talk and drink with no distractions, but such pubs are now scare as publicans increasingly rely on flat-screen televisions, rock music, even Texas Hold 'Em to attract a dwindling clientele. For Barich, this signaled that something deeper was at play, an erosion of the essence of Ireland, perhaps without the Irish even being aware. A Pint of Plain is Barich's witty, deeply observant portrait of an Ireland vanishing before our eyes. While 85 percent of the Irish still stop by a pub at least once a month, strict drunk-driving laws have helped to kill business in rural areas. Even traditional Irish music, whose rich roots connect the past to the present and close a circle, is much less prominent in pub life. Ironically, while Irish pubs in the countryside are closing at the alarming rate of one per day, plastic IPC-type pubs are being born in foreign countries at the exact same rate. From the famed watering holes of Dublin to tiny village pubs, Barich introduces a colorful array of characters, and, ever pursuing craic, the ineffable Irish word for a good time, engages in an unvarnished yet affectionate discussion about what it means to be Irish today"--Provided by publisher.