توضیحاتی در مورد کتاب :
بسیاری از فلسفه معاصر، به ویژه در سنت تحلیلی، زیبایی شناسی را کمتر از معرفت شناسی، اخلاق، متافیزیک و فلسفه زبان می دانند. با این حال، اندرو بووی در ابعاد زیباییشناختی فلسفه مدرن این ایده را بررسی میکند که هنر و
زیباییشناسی پیامدهای مهمی برای آن حوزههای فلسفه دارند.
در دوره مدرن، رشد دانش علمی موجه هم با تشدید نگرانی نسبت به شک معرفتی و هم توجه فلسفی جدید به هنر و زیبایی طبیعت همراه است. این نشان می دهد که مدرنیته شامل مشکلاتی در مورد چگونگی درک انسان از جهان است که فراتر از مسائل دانش است و در هنر منعکس می شود. رابطه هنر با فلسفه در مونتنی، دکارت، هیوم، کانت، شلینگ، رمانتیک های اولیه آلمانی و هگل بررسی شده است. این کتاب همچنین کاوش کاسیرر و سنت هرمنوتیک را در رابطه با
پیوندهای نزدیک معنا در زبان و هنر مورد توجه قرار می دهد. کارهای کارل پولانی، مارکس، نیچه، هایدگر، آدورنو، دیویی و دیگران برای بررسی این موضوع استفاده میشود که چگونه علوم مدرن و توسعه سرمایهداری روابط نوع بشر با طبیعت و ماهیت ارزش را تغییر میدهد و بنابراین بر روی
تأثیر میگذارد. نقش هنر در درک خود انسان ابعاد زیباییشناختی فلسفه مدرن میتواند به کشف تغییرات تاریخی که اغلب نادیده گرفته شدهاند در چگونگی تصور «ذهنی» و «عینی» کمک کند. دیدن هنر بهعنوان نوعی فلسفه و فلسفه بهعنوان نوعی هنر، تنشهای حلنشده بین
حوزههای فرهنگی مختلف جهان مدرن را آشکار میکند و برخی از جهتگیریهای فلسفه معاصر را زیر سؤال میبرد.
توضیحاتی در مورد کتاب به زبان اصلی :
Much of contemporary philosophy, especially in the analytical tradition, regards aesthetics as of lesser significance than epistemology, ethics, metaphysics, and the philosophy of language. Yet, in Aesthetic Dimensions of Modern Philosophy, Andrew Bowie explores the idea that art and
aesthetics have crucial implications for those areas of philosophy.
In the modern period, the growth of warranted scientific knowledge is accompanied both by heightened concern with epistemological scepticism and a new philosophical attention to art and the beauty of nature. This suggests that modernity involves problems concerning how human beings make sense of the
world that go beyond questions of knowledge, and are reflected in the arts. The relationship of art to philosophy is explored in Montaigne, Descartes, Hume, Kant, Schelling, the early German Romantics, and Hegel. This book also considers Cassirer's and the hermeneutic tradition's exploration of
close links between meaning in language and in art. The work of Karl Polanyi, Marx, Nietzsche, Heidegger, Adorno, Dewey, and others is used to investigate how the modern sciences and the development of capitalism change both humankind's relations to nature and the nature of value, and so affect the
role of art in human self-understanding. The aesthetic dimensions of modern philosophy can help to uncover often neglected historical shifts in how 'subjective' and 'objective' are conceived. Seeing art as a kind of philosophy, and philosophy as a kind of art, reveals unresolved tensions between the
different cultural domains of the modern world and questions some of the orientation of contemporary philosophy.