توضیحاتی در مورد کتاب :
نویسندگان زن آفریقایی: اجرای دیاسپورا، صحنه سازی شفا بر آثار ادبی معاصر، به ویژه نمایشنامه هایی که پس از سال 1976 توسط نویسندگان زن آفریقایی نوشته شده اند، تمرکز دارد. از منظری بین فرهنگی و فراملی، نویسنده بررسی می کند که چگونه این زنان نویسنده - نشأت گرفته از کامرون (نیکول دوست داشتنی)، بریتانیا (وینسوم پینوک)، گوادلوپ (ماریس کوند و سیمون شوارتز-بارت)، نیجریه (تس اونووم)، و ایالات متحده (Ntozake Shange) - فراتر از مفاهیم ایستا و متعارف در مورد سیاهی و زن بودن حرکت کنید و هویت ها و فضاهای جدیدتر را برای شکوفایی پیکربندی مجدد کنید. DeLinda Marzette راههای متعددی را که این نویسندگان زن ایجاد آژانس زنان سیاهپوست و جوامع حیاتی و انرژیبخش میکنند را بررسی میکند. از نظر متنی، او از واژه دیاسپورا برای اشاره به پراکندگی دسته جمعی مردم از سرزمین های خود - در اینجا آفریقا - به سایر مکان های جهانی استفاده می کند. این افراد از نظر جسمی و روانی به نوعی مهاجر تبدیل می شوند. هر نویسنده یک میراث دیاسپوریک را به اشتراک می گذارد. از این رو، بسیاری از موضوعات، محیطها و مضامین آنها آگاهی دیاسپورا را بیان میکنند. مارزت به بررسی این موضوع میپردازد که این زنان چه کسانی هستند، چگونه خود را تعریف میکنند، چگونه دنیای خود را منتقل میکنند و چگونه تجربه میکنند، چگونه یوغهای متعدد نژاد، طبقه، و ستم و استثمار مبتنی بر جنسیت را در آثارشان میگشایند، شل میکنند و منفجر میکنند. آنچه پرورش داده میشود، تشویق میشود، دوری میشود، نادیده گرفته میشود - گفتنیها، ناگفتهها و شاید ناگفتنیها - همگی موضوعاتی هستند که مورد کاوش انتقادی قرار میگیرند. در نهایت، همه زنان این مطالعه برای بقا، غنیسازی، شفا و امید به پیوندهای زنانه وابسته هستند. نمایشنامههای این زنان از این جهت اهمیت ویژهای دارند که ابعاد متنوعی به کانون استاندارد نمایشی میبخشند.
توضیحاتی در مورد کتاب به زبان اصلی :
Africana Women Writers: Performing Diaspora, Staging Healing focuses on contemporary literary works, plays in particular, written after 1976 by Africana women writers. From a cross-cultural, transnational perspective, the author examines how these women writers - emanating from Cameroon (Nicole Werewere Liking), Britain (Winsome Pinnock), Guadeloupe (Maryse Condé and Simone Schwartz-Bart), Nigeria (Tess Onwueme), and the United States (Ntozake Shange) - move beyond static, conventional notions regarding blackness and being female and reconfigure newer identities and spaces to thrive. DeLinda Marzette explores the numerous ways these women writers create black female agency and vital, energizing communities. Contextually, she uses the term diaspora to refer to the mass dispersal of peoples from their homelands - herein Africa - to other global locations; objects of diasporic dispersal, these individuals then become a kind of migrant, physically and psychologically. Each author shares a diasporic heritage; hence, much of their subjects, settings, and themes express diaspora consciousness. Marzette explores who these women are, how they define themselves, how they convey and experience their worlds, how they broach, loosen, and explode the multiple yokes of race, class, and gender-based oppression and exploitation in their works. What is fostered, encouraged, shunned, ignored - the spoken, the unspoken and, perhaps, the unspeakable - are all issues of critical exploration. Ultimately, all the women of this study depend on female bonds for survival, enrichment, healing, and hope. The plays by these women are especially important in that they add a diverse dimension to the standard dramatic canon.