توضیحاتی در مورد کتاب Alien Seas Oceans in Space
نام کتاب : Alien Seas Oceans in Space
عنوان ترجمه شده به فارسی : دریاهای بیگانه اقیانوس ها در فضا
سری :
نویسندگان : Michael Carroll, Rosaly Lopes
ناشر : Springer
سال نشر : 2013
تعداد صفحات : 124
زبان کتاب : English
فرمت کتاب : pdf
حجم کتاب : 11 مگابایت
بعد از تکمیل فرایند پرداخت لینک دانلود کتاب ارائه خواهد شد. درصورت ثبت نام و ورود به حساب کاربری خود قادر خواهید بود لیست کتاب های خریداری شده را مشاهده فرمایید.
توضیحاتی در مورد کتاب :
مدتها تصور میشد که اقیانوسها در تمام گوشههای منظومه شمسی وجود داشته باشند، از دریاهای گازدار در زیر ابرهای زهره گرفته تا ویژگیهایی روی سطح ماه که نامهایی مانند «خلیج رنگین کمان» و «اقیانوس طوفانها» دارند. با ظهور تلسکوپهای مدرن و اکتشاف فضاپیما، این مفاهیم باستانی دریاهای سیارهای، در بیشتر موارد، تبخیر شدهاند. اما واقعیت چیزی حتی عجیبتر جایگزین آنها شده است. به عنوان مثال، اگرچه هنوز مشخص نیست که آیا مریخ تا به حال اقیانوس واقعی داشته است، اما اکنون به نظر می رسد که شبکه ای از آبراهه ها در یک زمان در سطح آن پخش شده اند.
«آب» در بسیاری از نقاط منظومه شمسی ما یک ماده مسموم است. دم کرده مخلوط با آمونیاک یا متان. حتی آن چیزی که در ماهواره آبی مشتری اروپا پیدا شده است، شبیه اسید باتری است. فراتر از ماهواره های گالیله ممکن است حتی «اقیانوس های بیگانه» بیشتری وجود داشته باشد. به نظر می رسد که قمر تیتان به اندازه سیاره زحل در معرض بارش متان یا اتان است. این باعث ایجاد استخرهای متان می شود که به نوبه خود به دریاچه های وسیع و شاید اقیانوس های فصلی تبدیل می شوند. تیتان به یک معنا دریاهای دیگری نیز دارد، زیرا نواحی متحرک بزرگی از شن و ماسه که دشت های وسیعی را پوشانده است، کشف شده است. مریخ همچنین دارای این دریاهای شنی است و زهره نیز ممکن است همراه با اقیانوس های گدازه یخ زده باشد. آیا ترکیبات فوق سرد آمونیاک، نیتروژن مایع و آب در زیر سطوح انسلادوس و تریتون نفوذ می کنند؟ در حال حاضر فقط می توانیم در مورد احتمالات حدس بزنیم.
توضیحاتی در مورد کتاب به زبان اصلی :
Oceans were long thought to exist in all corners of the Solar System, from carbonated seas percolating beneath the clouds of Venus to features on the Moons surface given names such as «the Bay of Rainbows” and the «Ocean of Storms.» With the advent of modern telescopes and spacecraft exploration these ancient concepts of planetary seas have, for the most part, evaporated. But they have been replaced by the reality of something even more exotic. For example, although it is still uncertain whether Mars ever had actual oceans, it now seems that a web of waterways did indeed at one time spread across its surface.
The «water» in many places in our Solar System is a poisoned brew mixed with ammonia or methane. Even that found on Jupiters watery satellite Europa is believed similar to battery acid. Beyond the Galilean satellites may lie even more «alien oceans.» Saturns planet-sized moon Titan seems to be subject to methane or ethane rainfall. This creates methane pools that, in turn, become vast lakes and, perhaps, seasonal oceans. Titan has other seas in a sense, as large shifting areas of sand covering vast plains have been discovered. Mars also has these sand seas, and Venus may as well, along with oceans of frozen lava. Do super-chilled concoctions of ammonia, liquid nitrogen, and water percolate beneath the surfaces of Enceladus and Triton? For now we can only guess at the possibilities.