B-24 Liberator vs Ki-43 Oscar: China and Burma 1943

دانلود کتاب B-24 Liberator vs Ki-43 Oscar: China and Burma 1943

41000 تومان موجود

کتاب B-24 Liberator vs Ki-43 Oscar: چین و برمه 1943 نسخه زبان اصلی

دانلود کتاب B-24 Liberator vs Ki-43 Oscar: چین و برمه 1943 بعد از پرداخت مقدور خواهد بود
توضیحات کتاب در بخش جزئیات آمده است و می توانید موارد را مشاهده فرمایید


این کتاب نسخه اصلی می باشد و به زبان فارسی نیست.


امتیاز شما به این کتاب (حداقل 1 و حداکثر 5):

امتیاز کاربران به این کتاب:        تعداد رای دهنده ها: 9


توضیحاتی در مورد کتاب B-24 Liberator vs Ki-43 Oscar: China and Burma 1943

نام کتاب : B-24 Liberator vs Ki-43 Oscar: China and Burma 1943
عنوان ترجمه شده به فارسی : B-24 Liberator vs Ki-43 Oscar: چین و برمه 1943
سری : Duel 41
نویسندگان : ,
ناشر : Osprey Publishing
سال نشر : 2012.04.20
تعداد صفحات : 81
ISBN (شابک) : 9781849087025 , 1849087024
زبان کتاب : English
فرمت کتاب : pdf
حجم کتاب : 6 مگابایت



بعد از تکمیل فرایند پرداخت لینک دانلود کتاب ارائه خواهد شد. درصورت ثبت نام و ورود به حساب کاربری خود قادر خواهید بود لیست کتاب های خریداری شده را مشاهده فرمایید.

توضیحاتی در مورد کتاب :


در اواخر دهه 1930 یک مسابقه تسلیحاتی بین بمب افکن ها و جنگنده هایی که قصد توقف آنها را داشتند شکل گرفت. توسعه بمب افکن های چند موتوره، چند تفنگی و تمام فلزی باعث افزایش متناظر در تسلیحات جنگنده شد که به نوبه خود منجر به تلاش های بیشتر برای بهبود تسلیحات بمب افکن برای اطمینان از توانایی آن برای بقا در مواجهه با جنگنده های متخاصم شد. نیروی هوایی ارتش ایالات متحده (USAAC) درخواست کرد که برجک‌های تفنگدار مجهز به دو بمب‌افکن دوربرد اصلی آن، B-17 Flying Fortress و B-24 Liberator، نصب شوند. در بررسی گزارش های نبرد هوایی از اسپانیا، چین و مراحل اولیه جنگ در اروپا، USAAC فرض کرد که بزرگترین خطر برای بمب افکن حملات از قسمت عقب خواهد بود و بنابراین اقداماتی را انجام داد تا اطمینان حاصل شود که هر دو B-17 و B-24 دارای برجک دم بود. یک برجک برقی در بالا و پشت کابین خلبان می توانست با حملات از قسمت جلویی برخورد کند، به طوری که تسلیحات دماغه برای B-17 و B-24 شامل چندین مسلسل دستی 0.50 کالری بود، اما نه یک برجک برقی خلبانان جنگنده آلمانی و ژاپنی به زودی این ضعف را کشف کرده و از آن استفاده خواهند کرد. پاسخ JAAF به افزایش تسلیحات بمب افکن، توسعه یک جنگنده به اصطلاح سنگین به موازات توسعه جنگنده اصلی ارتش، Ki-43 Hayabusa (معروف به "اسکار") بود که تسلیحات را فدای قدرت مانور برتر می کرد. با این حال، ناتوانی صنعت هواپیماسازی ژاپن در تولید این جنگنده های سنگین تر (کاوازاکی کی-60 و ناکاجیما کی-44) در مقادیر کافی به این معنی بود که نیروی دریایی ارتش هیچ جایگزینی جز تکیه بر کی-43 برای رهگیری بمب افکن های سنگین آمریکایی نداشت. تحت شرایط ایده آلی که در سال 1943 در تئاترهای برمه و چین وجود داشت، غیبت جنگنده های اسکورت به خلبانان کی-43 این امکان را داد که حملات خود را با تأثیرات ویرانگر تحت فشار قرار دهند.


توضیحاتی در مورد کتاب به زبان اصلی :


During the late 1930s an armament race developed between bombers and the fighters that were bent on stopping them. The development of multi-engined, multi-gun, all-metal bombers forced a corresponding increase in fighter armament which, in turn, led to further attempts to improve bomber armament to ensure its ability to survive in the face of hostile fighters. The US Army Air Corps (USAAC) requested that powered gun turrets be fitted to its two principal long-range bombers, the B-17 Flying Fortress and the B-24 Liberator. In reviewing reports of air combat from Spain, China and the early stages of the war in Europe, the USAAC assumed that the greatest danger to the bomber would be attacks from the rear quarter, and thus took steps to ensure that both the B-17 and the B-24 had tail turrets. A powered turret above and behind the cockpit could deal, it was felt, with attacks from the frontal quarter so that the nose armament for the B-17 and the B-24 consisted of several hand-held 0.50-cal machine guns, but not a powered turret. German and Japanese fighter pilots would soon discover and exploit this weakness. The JAAF's response to the increase in bomber armament was to develop a so-called heavy fighter in parallel to the development of the Army's main fighter, the Ki-43 Hayabusa (known as the 'Oscar'), which sacrificed armament for superior manoeuvrability. Yet the inability of the Japanese aircraft industry to produce these heavier fighters (the Kawasaki Ki-60 and Nakajima Ki-44) in sufficient quantities meant that the JAAF had no alternative but to rely on the Ki-43 to intercept American heavy bombers. Under the ideal conditions that existed in the Burma and China theatres for much of 1943, the absence of escort fighters allowed the Ki-43 pilots to press home their attacks to devastating effect.



پست ها تصادفی