توضیحاتی در مورد کتاب :
استنلی هاورواس مسلماً شناخته شده ترین شخصیت در اخلاق الهیات نسل گذشته است. او که در 30 سال گذشته به طور گسترده منتشر کرده است، در اواخر کار خود دو جلد مقاله نیز منتشر کرده است که به طور گذشته نگر در مورد مجموعه خود بحث می کند، و همچنین خاطرات بسیار تحسین شده ای را منتشر کرده است. حجم انبوه آثار او میتواند برای خوانندگان دلهرهآور باشد، و به راحتی میتوان این تصور را داشت که مجلدات گذشتهنگر او، مواضعی را که قبلاً توسعه دادهاند، بازگو میکنند.
برایان براک به بررسی شکلگیری هاورواس بهعنوان الهیدان در ییل، اولین کتاب او، شخصیت و زندگی مسیحی، میپردازد و برخی از انتقادات اولیه و صریح او را از صنف اخلاق مسیحی بررسی میکند. این فصل با بحث درباره خاطرات او، فرزند هانا، دنبال میشود و پرسشهای پیچیدهای را درباره نقش زندگینامه در اخلاق مسیحی و همچنین مشکل نگرانکننده نژاد در آکادمی مدرن مطرح میکند. براک کار هاوئرواس در مورد ناتوانی، انتقادات او از نظم و انضباط اخلاق پزشکی و نقش آسیب پذیری در کارش را بررسی می کند. فصل بعدی دیدگاههای او را درباره جنگ عادلانه و صلحطلبی بررسی میکند، در اینجا به بررسی موضوع حساس نقش جنسیت در کار او میپردازد، و به بحثی در مورد ماهیت سیاست صلحآمیز کلیسا منجر میشود، که در آن بیش از حد کلیسای محوری او مورد بررسی قرار میگیرد. براک نقش فضیلت را در اندیشه هاورواس بررسی میکند و میگوید که چرا از اینکه او را یک اخلاقدان فضیلت میخوانند متنفر است. فصل آخر از او میخواهد که به انتقاداتی که اخیراً مطرح شده است، پاسخ دهد که کتاب مقدس هیچ کارکردی در الهیات او ندارد، به ویژه بر تفسیر کمارزششدهاش درباره انجیل متی تمرکز کند.
ویراستار این جلد توانسته است هاورواس را در موقعیتهایی قرار دهد که مستقیماً با سؤالات پیچیدهای روبهرو شده است که معمولاً در مورد آنها بحث نمیکند، مانند اتهام نژادپرستی، بسیار نرم نسبت به یودر، یا زنزن.
توضیحاتی در مورد کتاب به زبان اصلی :
Stanley Hauerwas is arguably the most well-known figure in theological ethics of the last generation. Having published voluminously over the last 30 years, late in his career he has also published two volumes of essays discussing his corpus retrospectively, as well as a widely acclaimed memoir. The sheer volume of his work can be daunting to readers, and it is easy to get the impression that his retrospective volumes are restating positions developed earlier.
Brian Brock delves into Hauerwas' formation as a theologian at Yale, his first book, Character and the Christian Life, and examines some of his early, and outspoken, criticisms of the guild of Christian ethics. This chapter is followed by a discussion of his memoir, Hannah's Child, and raises tricky questions about the role of autobiography in Christian ethics, as well as the troubling problem of race in the modern academy. Brock explores Hauerwas' work on disability, his criticisms of the discipline of medical ethics, and the role played by vulnerability in his work. The next chapter examines his views on just war and pacifism, here probing the sensitive issue of the role of gender in his work, and leading into a discussion on the nature of the church's peaceable politics, in which his supposed hyper-ecclesiocentricism is examined. Brock examines the role of virtue in Hauerwas' thought, and teases out why he hates to be called a virtue ethicist. A final chapter asks him to respond to the recently levelled criticism that scripture does no work in his theology, focusing especially on his under-appreciated commentary on the gospel of Matthew.
The editor of this volume has managed to maneuver Hauerwas into positions where he has directly faced tricky questions that he normally does not discuss, such as the accusation that he is racist, too soft on Yoder, or misogynist.