توضیحاتی در مورد کتاب :
طرح قانون اساسی چگونه باید به فرصت ها و چالش های ناشی از تفاوت های قومی، زبانی، مذهبی و فرهنگی پاسخ دهد و این کار را به شیوه هایی انجام دهد که دموکراسی، عدالت اجتماعی، صلح و ثبات را ارتقا دهد؟ این یکی از دشوارترین سؤالاتی است که جوامع امروزی با آن روبرو هستند.
دو مکتب فکری برای پاسخ به این سوال وجود دارد. برخی تحت عنوان «انطباق» بر لزوم شناخت، نهادینه سازی و توانمندسازی تفاوت ها استدلال کرده اند. طیف وسیعی از ابزارهای قانون اساسی برای دستیابی به این هدف وجود دارد، مانند فدرالیسم چند ملیتی و تمرکززدایی اداری، پلورالیسم قانونی (مانند حقوق شخصی مذهبی)، سایر اشکال حقوق اقلیت های غیرسرزمینی (مانند حقوق زبان اقلیت و آموزش دینی)، جامعه گرایی، اقدام مثبت، سهمیههای قانونی، و غیره. اما دیگران مخالفت کردهاند که چنین شیوههایی ممکن است شکافهایی را که برای مدیریت آن طراحی شدهاند، ریشهدار، تداوم بخشد و تشدید کند. آنها طیف وسیعی از استراتژیهای جایگزین را پیشنهاد میکنند که تحت عنوان «ادغام» قرار میگیرند که تفاوتها را محو، فراتر و برش میدهد. چنین راهبردهایی شامل منشور حقوقی است که حقوق بشر جهانی را با بازبینی قضایی اجرا میکند، سیاستهای فروپاشی (مذهبی و قومی فرهنگی)، فدرالیسم و سیستمهای انتخاباتی که به طور خاص برای شامل اعضای گروههای مختلف در یک واحد سیاسی و پراکنده کردن اعضای یک گروه در سراسر کشور طراحی شدهاند. واحدهای مختلف، چند نمونه هستند.
در این جلد، محققان برجسته حقوق اساسی، سیاست تطبیقی و نظریه سیاسی به بحث در سطح مفهومی و همچنین از طریق مطالعات موردی متعدد کشوری، از دریچه بین رشتهای، اما با نگاهی قانونی و نهادی میپردازند. تمرکز کنید.
توضیحاتی در مورد کتاب به زبان اصلی :
How should constitutional design respond to the opportunities and challenges raised by ethnic, linguistic, religious, and cultural differences, and do so in ways that promote democracy, social justice, peace and stability? This is one of the most difficult questions facing societies in the world today.
There are two schools of thought on how to answer this question. Under the heading of "accommodation", some have argued for the need to recognize, institutionalize and empower differences. There are a range of constitutional instruments available to achieve this goal, such as multinational federalism and administrative decentralization, legal pluralism (e.g. religious personal law), other forms of non-territorial minority rights (e.g. minority language and religious education rights), consociationalism, affirmative action, legislative quotas, etc. But others have countered that such practices may entrench, perpetuate and exacerbate the very divisions they are designed to manage. They propose a range of alternative strategies that fall under the rubric of "integration" that will blur, transcend and cross-cut differences. Such strategies include bills of rights enshrining universal human rights enforced by judicial review, policies of disestablishment (religious and ethnocultural), federalism and electoral systems designed specifically to include members of different groups within the same political unit and to disperse members of the same group across different units, are some examples.
In this volume, leading scholars of constitutional law, comparative politics and political theory address the debate at a conceptual level, as well as through numerous country case-studies, through an interdisciplinary lens, but with a legal and institutional focus.