دانلود کتاب سلاح منفرد: چه چیزی از عصر اتمی باقی مانده است؟ بعد از پرداخت مقدور خواهد بود
توضیحات کتاب در بخش جزئیات آمده است و می توانید موارد را مشاهده فرمایید
نام کتاب : Die Singulare Waffe: Was bleibt vom Atomzeitalter?
ویرایش : 1
عنوان ترجمه شده به فارسی : سلاح منفرد: چه چیزی از عصر اتمی باقی مانده است؟
سری :
نویسندگان : Constanze Eisenbart (auth.), Constanze Eisenbart (eds.)
ناشر : VS Verlag für Sozialwissenschaften
سال نشر : 2012
تعداد صفحات : 200
ISBN (شابک) : 9783531187297 , 9783531187303
زبان کتاب : German
فرمت کتاب : pdf
حجم کتاب : 57 مگابایت
بعد از تکمیل فرایند پرداخت لینک دانلود کتاب ارائه خواهد شد. درصورت ثبت نام و ورود به حساب کاربری خود قادر خواهید بود لیست کتاب های خریداری شده را مشاهده فرمایید.
از هیروشیما، بمب اتمی یک سلاح منحصر به فرد در نظر گرفته شده است. تأثیرات آنها در مکان و زمان بدون قیاس است. یک تابو قدرتمند در مورد استفاده از آنها وجود دارد. مالکیت آنها فقط در پنج ایالت مجاز بود. در عین حال، از همان ابتدا مورد بهره برداری سیاسی و استراتژیک قرار گرفت. "تعادل وحشت" نشانه عصر اتمی شد. پس از سال 1989، به نظر می رسد که این تابو به تدریج در حال از بین رفتن است. تعداد کشورهایی که دارای تسلیحات هسته ای هستند به کندی در حال افزایش است، اما در حال افزایش است. گروهی متشکل از دوازده دانشمند - فیزیکدانان، مهندسان هسته ای، دانشمندان علوم سیاسی، مورخان و یک حقوقدان بین المللی - جنبه های مختلف تز تکینگی را مورد بحث قرار داده اند و اکنون نتایج کار خود را در دوازده مقاله ارائه می کنند. هر نویسنده بر جنبه های مختلف تاکید دارد. بنابراین حجم نه حاوی راه حل های قطعی و نه حتی ساده است. او نشان میدهد که لغو تسلیحات هستهای، که مورد تقاضای بسیاری است، و در نتیجه پایان عصر هستهای، تنها در صورتی امکانپذیر خواهد بود که موانع سیاسی، نظامی، فنی و اجتماعی که باید بر آنها فائق آیند به وضوح شناسایی شوند.
از هیروشیما بمب اتمی یک سلاح منحصر به فرد محسوب می شود. تأثیرات آنها در مکان و زمان بدون قیاس است. یک تابو قدرتمند در مورد استفاده از آنها وجود دارد. مالکیت آنها فقط در پنج ایالت مجاز بود. در عین حال، از همان ابتدا مورد بهره برداری سیاسی و استراتژیک قرار گرفت. "تعادل وحشت" نشانه عصر اتمی شد. پس از سال 1989، به نظر می رسد که این تابو به تدریج در حال از بین رفتن است. تعداد کشورهایی که دارای تسلیحات هسته ای هستند به کندی در حال افزایش است، اما در حال افزایش است. گروهی متشکل از دوازده دانشمند - فیزیکدانان، مهندسان هسته ای، دانشمندان علوم سیاسی، مورخان و یک حقوقدان بین المللی - جنبه های مختلف تز تکینگی را مورد بحث قرار داده اند و اکنون نتایج کار خود را در دوازده مقاله ارائه می کنند. هر نویسنده بر جنبه های مختلف تاکید دارد. بنابراین حجم نه حاوی راه حل های قطعی و نه حتی ساده است. او نشان میدهد که لغو سلاحهای هستهای و در نتیجه پایان عصر هستهای، که بسیاری خواستار آن هستند، تنها در صورتی امکانپذیر خواهد بود که موانع سیاسی، نظامی، فنی و اجتماعی که باید بر آنها فائق آیند به وضوح شناسایی شوند.
درباره نویسندگان پست:
Dr. لئوپولد بارلئون، اینگ.، مرکز تحقیقات هسته ای کارلسروهه
پروفسور. دکتر. هانس یواخیم بیبر، مورخ دانشگاه کاسل
دکتر. اریک شوویستره، دانشمند علوم سیاسی، FU Berlin/ سردبیر ZDF، رویترز، TAZ
Dr. کنستانزه آیزنبارت، مورخ، مرکز تحقیقات انجمن مطالعات انجیلی هایدلبرگ
پروفسور. دکتر. کریستوفر داس، دانشمند علوم سیاسی، بنیاد تحقیقات صلح و درگیری هسین، فرانکفورت
ویلهلم گملین، مهندس هوافضا، مدیر سابق EURATOM
پروفسور. دکتر. اروین هاکل، دانشمند علوم سیاسی، دانشگاه کنستانز
پروفسور. دکتر. مارتین کالینوفسکی، فیزیکدان هسته ای، مدیر مرکز کارل فردریش فون ویزساکر در دانشگاه هامبورگ
پروفسور. دکتر. اگبرت کانکلیت، فیزیکدان هسته ای، TU Darmstadt
پروفسور. دکتر. Thilo Marauhn، وکیل، دانشگاه Giessen
Dr. کریستوف پیستنر، فیزیکدان، Öko-Institut e. V. گروه مهندسی هسته ای
Dr. اولریش راچ، فیزیکدان، مرکز تحقیقات انجمن مطالعات انجیلی هایدلبرگ
Seit Hiroshima gilt die Atombombe als singuläre Waffe. Ihre Auswirkungen in Raum und Zeit sind analogielos. Ein mächtiges Tabu liegt auf ihrer Anwendung. Ihr Besitz war nur fünf Staaten erlaubt. Gleichzeitig wurde sie von Anfang an politisch und strategisch instrumentalisiert. Das „Gleichgewicht des Schreckens“ wurde zum Signum des Atomzeitalters. Nach 1989 scheint sich dieses Tabu allmählich aufzulösen. Die Zahl der Staaten, die über Nuklearwaffen verfügen, wächst langsam, aber sie wächst. Eine Gruppe von zwölf Wissenschaftlern - Physikern, Kerntechnikern, Politologen, Historikern und einem Völkerrechtler - hat die verschiedenen Aspekte der Singularitätsthese diskutiert und legt jetzt die Ergebnisse ihrer Arbeit in zwölf Aufsätzen vor. Jeder Autor betont andere Aspekte. Der Band enthält also weder abschließende noch gar einfache Lösungen. Er zeigt, dass die von Vielen geforderte Abschaffung der Kernwaffen und damit das Ende des Atomzeitalters erst möglich wird, wenn man die politischen, militärischen, technischen und sozialen Hindernisse klar erkennt, die es zu überwinden gilt.
Seit Hiroshima gilt die Atombombe als singuläre Waffe. Ihre Auswirkungen in Raum und Zeit sind analogielos. Ein mächtiges Tabu liegt auf ihrer Anwendung. Ihr Besitz war nur fünf Staaten erlaubt. Gleichzeitig wurde sie von Anfang an politisch und strategisch instrumentalisiert. Das „Gleichgewicht des Schreckens“ wurde zum Signum des Atomzeitalters. Nach 1989 scheint sich dieses Tabu allmählich aufzulösen. Die Zahl der Staaten, die über Nuklearwaffen verfügen, wächst langsam, aber sie wächst. Eine Gruppe von zwölf Wissenschaftlern - Physikern, Kerntechnikern, Politologen, Historikern und einem Völkerrechtler - hat die verschiedenen Aspekte der Singularitätsthese diskutiert und legt jetzt die Ergebnisse ihrer Arbeit in zwölf Aufsätzen vor. Jeder Autor betont andere Aspekte. Der Band enthält also weder abschließende noch gar einfache Lösungen. Er zeigt, dass die von Vielen geforderte Abschaffung der Kernwaffen und damit das Ende des Atomzeitalters erst möglich wird, wenn man die politischen, militärischen, technischen und sozialen Hindernisse klar erkennt, die es zu überwinden gilt.
Über die Beitragsautoren:
Dr. Leopold Barleon, Ing., Kernforschungszentrum Karlsruhe
Prof. Dr. Hans-Joachim Bieber, Historiker, Universität Kassel
Dr. Eric Chauvistré, Politikwissenschaftler, FU Berlin/ Redakteur ZDF, Reuters, TAZ
Dr. Constanze Eisenbart, Historikerin, Forschungsstätte der Evangelischen Studiengemeinschaft Heidelberg
Prof. Dr. Christopher Daase, Politikwissenschaftler, Hessische Stiftung Friedens- und Konfliktforschung, Frankfurt
Wilhelm Gmelin, Ing. Luft- und Raumfahrttechniker, ehem. Direktor der EURATOM
Prof. Dr. Erwin Häckel, Politikwissenschaftler, Universität Konstanz
Prof. Dr. Martin Kalinowski, Kernphysikerer, Direktor des Carl Friedrich von Weizsäcker-Zentrums der Universität Hamburg
Prof. Dr. Egbert Kankeleit, Kernphysiker em., TU Darmstadt
Prof. Dr. Thilo Marauhn, Jurist, Universität Gießen
Dr. Christoph Pistner, Physiker, Öko-Institut e. V. Bereich Nukleartechnik
Dr. Ulrich Ratsch, Physiker, Forschungsstätte der Evangelischen Studiengemeinschaft Heidelberg