توضیحاتی در مورد کتاب :
این پایان نامه یک مطالعه و یک نسخه انتقادی از یونانی Donatus یا Pyle ارائه می دهد. یونانی Donatus یک ترجمه یونانی ناشناس از به اصطلاح Donatus یا lanua است، یک کتاب دستور زبان که در قرون وسطی و رنسانس برای یادگیری لاتین ابتدایی استفاده می شد. یازده نسخه خطی که آن را منتقل کرده اند نشان می دهد که حداقل سه نسخه مختلف از Pyle در قرن پانزدهم و شانزدهم در گردش بوده است. همه آنها هنوز منتشر نشده است.
نسخه اول، Pyle a، که توسط هشت نسخه خطی منتقل شده است، هدف پژوهش حاضر است. Pyle a که به محقق بیزانسی ماکسیموس پلانودس (حدود 1255-1305) نسبت داده شده است، در واقع ترجمه کلمه به کلمه از Ianua است، احتمالاً در اصل بین خطوط متن لاتین به نفع یونانیان نوشته شده است. لاتین را خودشان یاد بگیرند. بین قرن چهاردهم و پانزدهم، نسخه یونانی به یک دستور زبان مستقل تبدیل شد که توسط غربی ها برای زبان یونانی استفاده می شد. شواهد ارائه شده توسط نسخه های خطی به یک محیط دو زبانه، مانند کرت یا ونیز، به عنوان محل پیدایش Pyle اشاره می کند. بنابراین، یونانی Donatus، به رغم نقصهایی که در برخورد با دستور زبان یونانی دارد، نشاندهنده یک سنت از مطالعات یونانی مستقل از دستور زبان یونانی بیزانسی-انسانگرا (مانوئل کریسولوراس، تئودور غزه، کنستانتین لاسکاریس، و غیره) است و برای تکمیل آن مهم است. تصویری از احیای اومانیستی مطالعات یونانی.
فصل های 1 و 2 ویژگی های lanua لاتین و استفاده از آن در مدارس را تجزیه و تحلیل می کنند. در فصل سوم، کشف مجدد فرهنگ یونانی و آغاز مطالعات یونانی در غرب مورد بررسی قرار گرفته است. فصل 4 مطالعه سنت خطی سه نسخه یونانی Donatus است. فصل 5 شامل بحثی درباره مشکلات اساسی تألیف، سبک، زمان و مکان پیدایش، هدف و استفاده از Pyle a است. یک نسخه انتقادی از متن یونانی، بر اساس هشت نسخه خطی که تاکنون شناسایی شده است، همراه با رونویسی یک نسخه از لانوا (Pescia 1492)، بسیار شبیه به نسخه اصلی Pyle a که از ترجمه یونانی بازسازی شده است، ارائه شده است.
توضیحاتی در مورد کتاب به زبان اصلی :
This dissertation offers a study and a critical edition of the Greek Donatus or Pyle. The Greek Donatus is an anonymous Greek translation of the so-called Donatus or lanua, a grammar book used during the Middle Ages and the Renaissance in learning elementary Latin. The eleven manuscripts which have transmitted it reveal that at least three different versions ofPyle were circulating in the fifteenth and sixteenth centuries. All of them are still unpublished.
The first version, Pyle a, transmitted by eight manuscripts, is the object ofthe present study. Attributed to the Byzantine scholar Maximus Planudes (ca. 1255-1305), Pyle a is actually a word-for-word translation of Ianua, probably, it was originally written between the lines of the Latin text, for the benefit of Greeks who wanted to learn Latin by themselves. Between the fourteenth and the fifteenth century, the Greek version became an independent grammar, used by Westerners to leam Greek. The evidence offered by manuscripts points to a bilingual environment, such as Crete or Venice, as the place of origin of Pyle a. Thus, the Greek Donatus, in spite of its flaws in the treatment of Greek grammar, represents a tradition of Greek studies independent from Byzantine-humanist Greek grammar (Manuel Chrysoloras, Theodore Gaza, Constantine Lascaris, etc.), and important to complete the picture of the humanist revival of Greek studies.
Chapters 1 and 2 analyze the characteristics of the Latin lanua and its use in schools. In Chapter 3, the rediscovery of Greek culture and the beginning of Greek studies in the West are examined. Chapter 4 is a study of the manuscript tradition of the three versions of the Greek Donatus. Chapter 5 contains a discussion of the fundamental problems of the authorship, style, time and place of origin, purpose, and use of Pyle a. A critical edition of the Greek text, based on the eight manuscripts so far identified, is given together with the transcription of an edition oflanua (Pescia 1492), very similar to the original ofPyle a as reconstructed from the Greek translation.