توضیحاتی در مورد کتاب :
مسلماً تأثیرگذارترین اثر ادبی قرون وسطی اروپا، روم د لا رز گیوم دو لوریس و ژان دو مون، به طور سنتی مشکلاتی را برای منتقدان مدرن ایجاد کرده است که وقفههای فراوان و بحثهای فلسفی آن را نشانههایی از فقدان سازماندهی رسمی و تمایل مشخص قرون وسطایی برای جمع بندی دایره المعارفی. در چهره های فورچون، دانیل هلر-روازن این ارزیابی ها را زیر سوال می برد و تفسیری جدید و قانع کننده از عاشقانه به عنوان کاوشی دقیق و گسترده در مورد مکان شانس، شانس، و احتمال در نوشته های ادبی ارائه می دهد. رز در تقاطع ادبیات و فلسفه قرون وسطی، هلر-روازن نشان می دهد که چگونه آثار قرن سیزدهم دو سنت کلاسیک و قرون وسطایی را در مورد زبان و احتمال رادیکال میکند: سنت شاعران عاشق اثباتشده، فرانسوی و ایتالیایی که میخواستند «ابیات هیچ ناب» خود را به زبانی بسازند که دانته چنین تعریف میکرد. «بدون دستور زبان» و بحث ارسطو در مورد «موارد آینده» همانطور که در منطق، فیزیک، الهیات، و معرفت شناسی بوئتیوس، آبلارد، آلبرت کبیر و توماس آکویناس. چهره های فورچون از طریق تحلیل دقیق متن شاعرانه و بازسازی دقیق مفهوم منطقی و متافیزیکی اقتضایی، دگرگونی هایی را که ساختارهای ادبی ایجاد می کند، ترسیم می کند. (مانند سوبژکتیویته، اتوبیوگرافی، پیشگویی، تمثیل و ارجاع به خود) در اثری که خود را کاملاً ممکن تعریف می کند. رمان عاشقانه گل سرخ که در ابعاد کامل شعری و فلسفی خود در نظر گرفته میشود، بنابراین اهمیتی کاملاً جدید در تاریخ ادبیات پیدا میکند: به عنوان اثری ظاهر میشود که بیوقفه ظرفیت خود را برای بودن غیر از آنچه هست بررسی میکند. (2006)
فهرست مطالب :
Content: Inventio linguae : the language of contingency --
The nameless lover, or the contingent subject --
Fortune, or the contingent figure --
Through the looking-glass : the knowledge of contingency.
توضیحاتی در مورد کتاب به زبان اصلی :
Arguably the single most influential literary work of the European Middle Ages, the Roman de la Rose of Guillaume de Lorris and Jean de Meun has traditionally posed a number of difficulties to modern critics, who have viewed its many interruptions and philosophical discussions as signs of a lack of formal organization and a characteristically medieval predilection for encyclopedic summation. In Fortune's Faces, Daniel Heller-Roazen calls into question these assessments, offering a new and compelling interpretation of the romance as a carefully constructed and far-reaching exploration of the place of fortune, chance, and contingency in literary writing.Situating the Romance of the Rose at the intersection of medieval literature and philosophy, Heller-Roazen shows how the thirteenth-century work invokes and radicalizes two classical and medieval traditions of reflection on language and contingency: that of the Proven?al, French, and Italian love poets, who sought to compose their "verses of pure nothing"in a language Dante defined as "without grammar," and that of Aristotle's discussion of "future contingents" as it was received and refined in the logic, physics, theology, and epistemology of Boethius, Abelard, Albert the Great, and Thomas Aquinas.Through a close analysis of the poetic text and a detailed reconstruction of the logical and metaphysical concept of contingency, Fortune's Faces charts the transformations that literary structures (such as subjectivity, autobiography, prosopopoeia, allegory, and self-reference) undergo in a work that defines itself as radically contingent. Considered in its full poetic and philosophical dimensions, the Romance of the Rose thus acquires an altogether new significance in the history of literature: it appears as a work that incessantly explores its own capacity to be other than it is. (2006)