توضیحاتی در مورد کتاب Frederick the Great and his Musicians: The Viola da Gamba Music of the Berlin School
نام کتاب : Frederick the Great and his Musicians: The Viola da Gamba Music of the Berlin School
ویرایش : 1
عنوان ترجمه شده به فارسی : فردریک کبیر و نوازندگانش: موسیقی ویولا داگامبا مدرسه برلین
سری :
نویسندگان : Michael O’Loghlin
ناشر : Routledge
سال نشر : 2008
تعداد صفحات : 272
ISBN (شابک) : 0754658856 , 9780754658856
زبان کتاب : English
فرمت کتاب : pdf
حجم کتاب : 13 مگابایت
بعد از تکمیل فرایند پرداخت لینک دانلود کتاب ارائه خواهد شد. درصورت ثبت نام و ورود به حساب کاربری خود قادر خواهید بود لیست کتاب های خریداری شده را مشاهده فرمایید.
توضیحاتی در مورد کتاب :
پس از دههها رکود در دوران سلطنت پدرش، «پادشاه پادگان»، هنرهای نمایشی در زمان فردریک کبیر در برلین شروع به شکوفایی کرد. حتی قبل از تاجگذاری خود در سال 1740، ولیعهد شروع به استخدام گروهی از آهنگسازان موسیقی کرد که قرار بود اساس یک گروه درخشان دربار را تشکیل دهند. چندین آهنگساز از جمله C.P.E. باخ و برادران گراون برای ویولا دا گامبا موسیقی نوشتند، سازی که قبلاً در جاهای دیگر منسوخ شده بود. آنها با حضور لودویگ کریستین هسه در ارکستر از سال 1741، یکی از آخرین هنرپیشههای گامبا، که در سال 1766 به عنوان «بیتردید بهترین قمارباز اروپا» توصیف شد، تشویق به این تلاش شدند. این مطالعه نشان میدهد که چگونه موقعیت منحصربهفرد در برلین آخرین مجموعه اصلی موسیقی نوشته شده برای ویولا دا گامبا را ایجاد کرد، و چگونه آثار برتر احتمالاً نتیجه همکاری نزدیک بین هسه و آهنگسازان مکتب برلین بود. خواننده همچنین با قطعات قابل دسترسی تر که برای نوازندگان آماتور ویولن نوشته و تنظیم شده بود، از جمله برادر زاده و جانشین نهایی پادشاه، فردریک ویلیام دوم، آشنا می شود. اولاگلین استدلال می کند که شرایط زیبایی شناختی حاکم بر برلین سبک خاصی را پدید آورد که نه تنها در موسیقی ویولا دا گامبا منعکس شده است. ویژگیهای این سبک برلینی با ارجاع به مجموعه گستردهای از منابع مکتوب اصلی شناسایی میشوند که بسیاری از آنها به سختی برای خوانندگان انگلیسیزبان قابل دسترسی هستند. همچنین بحثی در مورد تاریخچه استقبال نسبتاً متناقض از مدرسه برلین و برخی از آهنگسازان آن وجود دارد. این کتاب با یک فهرست موضوعی کامل از موسیقی گامبا برلین، با فهرستی از منابع دستنویس اصلی و انتشارات مدرن به پایان میرسد. این کتاب برای نوازندگان حرفه ای و آماتور ویولا دا گامبا و همچنین برای محققان موسیقی آلمانی قرن هجدهم جذاب خواهد بود.
توضیحاتی در مورد کتاب به زبان اصلی :
After decades of stagnation during the reign of his father, the 'Barracks King', the performing arts began to flourish in Berlin under Frederick the Great. Even before his coronation in 1740, the crown prince commenced recruitment of a group of musician-composers who were to form the basis of a brilliant court ensemble. Several composers, including C.P.E. Bach and the Graun brothers, wrote music for the viola da gamba, an instrument which was already becoming obsolete elsewhere. They were encouraged in this endeavour by the presence in the orchestra from 1741 of Ludwig Christian Hesse, one of the last gamba virtuosi, who was described in 1766 as 'unquestionably the finest gambist in Europe'. This study shows how the unique situation in Berlin produced the last major corpus of music written for the viola da gamba, and how the more virtuosic works were probably the result of close collaboration between Hesse and the Berlin School composers. The reader is also introduced to the more approachable pieces which were written and arranged for amateur viol players, including the king's nephew and ultimate successor, Frederick William II. O'Loghlin argues that the aesthetic circumstances which prevailed in Berlin brought forth a specific style that is reflected not only in the music for viola da gamba. Characteristics of this Berlin style are identified with reference to a broad selection of original written sources, many of which are hardly accessible to English-speaking readers. There is also a discussion of the rather contradictory reception history of the Berlin School and some of its composers. The book concludes with a complete thematic catalogue of the Berlin gamba music, with a listing of original manuscript sources and modern publications. The book will appeal to professional and amateur viola da gamba players as well as to scholars of eighteenth-century German music.