توضیحاتی در مورد کتاب :
دختران آزادی: بیان زنانگی در دهه 1960 پاپ بریتانیا نشان می دهد که چگونه اجرای آوازی خوانندگان دختر در دهه 1960 در بریتانیا ایده هایی را درباره معنای زن جوان بودن در صحنه موسیقی پاپ بریتانیا در دهه 1960 تعریف می کرد و گاهی اوقات مخالفت می کرد. . آواز خواندن و صدای رسا سندی شاو، سیلا
بلک، میلی اسمال، داستی اسپرینگفیلد، لولو، ماریان فیتفول و پی.پی. آرنولد، نشان دهد که چگونه صدای آوازی دسترسی به تحرک اجتماعی، و در نتیجه، دسترسی به قدرت و اقتدار موسیقی را شکل می دهد. این کتاب بررسی می کند که چگونه شخصیت های دختر معمولی سندی شاو و سیلا بلک به سفیدی گره خورده اند و
در مورد بلک، منشا لیورپولی اوست. این نشان میدهد که چگونه داستی اسپرینگفیلد و میلی اسمال، خواننده جامائیکایی، به ترتیب با صداهای فراآتلانتیکی سول و اسکا درگیر شدند و ایدههای مربوط به ژانر موسیقی، نژاد و جنسیت را تغییر دادند. این نشان می دهد که چگونه نگرش در مورد جنسیت و جوانی در راک است
فرهنگ اجراهای آوازی لولو و ماریان فیتفول را شکل داد و اینکه چگونه پی. آرنولد تاریخچه راک را دوباره روایت کرده است تا صدای زنان سیاهپوست را متمرکز کند.
دختران آزادی از طیف گسترده ای از منابع آرشیوی، از جمله مجلات موسیقی، مجلات مد و سرگرمی تولید شده برای زنان جوان، زندگی نامه ها و مصاحبه ها، گزارش های پژوهشی مخاطبان، و موارد دیگر برای اطلاع رسانی به تجزیه و تحلیل ضبط های موسیقی (از جمله مواردی از این قبیل) استفاده می کند. آهنگ هایی به عنوان "As Tears Go By"
"Son of a Preacher Man" و دیگران) و اجرا در برنامه های تلویزیونی مانند Ready Steady Go!، Shindig و دیگر برنامه های موسیقی دهه 1960. این اجراها پیوندهای تاریخی و معاصر بین صدا، تحرک اجتماعی و اقتدار موسیقی را آشکار می کند و نشان می دهد که چگونه خوانندگان از آن استفاده می کردند.
صدا برای عبور از مرزهای نژاد، طبقه و جنسیت.
توضیحاتی در مورد کتاب به زبان اصلی :
Freedom Girls: Voicing Femininity in 1960s British Pop shows how the vocal performances of girl singers in 1960s Britain defined-and sometimes defied-ideas about what it meant to be a young woman in the 1960s British pop music scene. The singing and expressive voices of Sandie Shaw, Cilla
Black, Millie Small, Dusty Springfield, Lulu, Marianne Faithfull, and P.P. Arnold, reveal how vocal sound shapes access to social mobility, and consequently, access to power and musical authority. The book examines how Sandie Shaw and Cilla Black's ordinary girl personas were tied to whiteness and,
in Black's case, her Liverpool origins. It shows how Dusty Springfield and Jamaican singer Millie Small engaged with the transatlantic sounds of soul and and ska, respectively, transforming ideas about musical genre, race, and gender. It reveals how attitudes about sexuality and youth in rock
culture shaped the vocal performances of Lulu and Marianne Faithfull, and how P.P. Arnold has re-narrated rock history to center Black women's vocality.
Freedom Girls draws on a broad array of archival sources, including music magazines, fashion and entertainment magazines produced for young women, biographies and interviews, audience research reports, and others to inform analysis of musical recordings (including such songs as "As Tears Go By,"
"Son of a Preacher Man," and others) and performances on television programs such as Ready Steady Go!, Shindig, and other 1960s music shows. These performances reveal the historical and contemporary connections between voice, social mobility, and musical authority, and demonstrate how singers used
voice to navigate the boundaries of race, class, and gender.