دانلود کتاب فروید، V. 2: ارزیابی و ارزیابی مجدد بعد از پرداخت مقدور خواهد بود
توضیحات کتاب در بخش جزئیات آمده است و می توانید موارد را مشاهده فرمایید
نام کتاب : Freud, V. 2: Appraisals and Reappraisals
عنوان ترجمه شده به فارسی : فروید، V. 2: ارزیابی و ارزیابی مجدد
سری :
نویسندگان : Paul E. Stepansky
ناشر : Routledge
سال نشر : 1987
تعداد صفحات : 221
ISBN (شابک) : 0881630659 , 9780881630657
زبان کتاب : English
فرمت کتاب : pdf
حجم کتاب : 3 مگابایت
بعد از تکمیل فرایند پرداخت لینک دانلود کتاب ارائه خواهد شد. درصورت ثبت نام و ورود به حساب کاربری خود قادر خواهید بود لیست کتاب های خریداری شده را مشاهده فرمایید.
جلد 2 از مجموعه فروید: ارزیابیها و ارزیابیهای مجدد نوید جلد برتر تحسینشده را ارائه میکند، جلدی که مقالههای آن «جان تازهای در مطالعه فروید میبخشند»، که تجسم تحقیقاتی است که «ظاهر میشود. در هر موردی بی عیب و نقص بودن» (International Review of Psychoanalysis).
با بررسی مجدد مفصل پیتر هومن از دوره 1906-1914 در زندگی فروید آغاز می شود. با نگاهی به روابط فروید با یونگ به عنوان رویداد مرکزی آن دوره، او در ایده آل سازی فروید و متعاقب آن آرمان زدایی از یونگ، یک موتیف روانشناختی می یابد که در نوشته های بعدی فروید و روابط شخصی بیانی مکرر پیدا می کند. ریچارد گهها نقشی تحریک آمیز از فروید به عنوان یک «تخیلی» ارائه می دهد. او با تثبیت تفسیر خود در مورد معروف فروید از مرد گرگ، استدلال میکند که نتیجه تحقیقات بالینی فروید، از نظر معرفتشناختی، گونهای از داستانگرایی فردریش نیچه و هانس ویهینگر است. اما، در ادامه این بحث، گها شواهد بیوگرافیک کم توجهی را ارائه می دهد که فروید خود را هنرمندی می دانست که تولیدات بالینی او در نهایت هنری بودند. در نهایت، پاتریشیا هرتزوگ اظهارات به ظاهر متضاد فروید در مورد فلسفه و فیلسوفان را سازماندهی و تفسیر می کند که در مسیر این ادعا قرار دارد که این باور دیرینه مبنی بر اینکه فروید یک «ضد فیلسوف» است، یک افسانه است. در واقع، او ادعا می کند، "فروید هیچ شکی در ماهیت فلسفی هدف خود نداشت." ویراستار پل ای. استپانسکی در مقالهای مقدماتی با عنوان «راههایی به هویت فروید»، مقالات هومنز، گها و هرتزوگ را بهعنوان جستارهای تکمیلی دربارهی خود فهمی فرضی فروید و تا آن حد، بهعنوان ادامههای تاریخی و بازسازیکنندهای در کنار هم آورده است. خود تحلیلی به طور روشمند توسط فروید در اواخر دهه 1890 آغاز شد. استپانسکی مینویسد: «هر مشارکتکننده به روش خود به دنبال درک بهتر فروید با روحیهای است که فروید ممکن است خود را بهتر درک کند. مشارکتکنندگان با هم چشماندازهایی را برای یک حساسیت خود تحلیلی بزرگ ارائه میدهند. P>
Volume 2 of the Freud: Appraisals and Reappraisals series bears out the promise of the acclaimed premier volume, a volume whose essays "breathe new life into the study of Freud," embodying research that "appears to be impeccable in every case" (International Review of Psychoanalysis).
It begins with Peter Homan's detailed reeexamination of the period 1906-1914 in Freud's life. Looking to Freud's relationahips with Jung as the central event of the period, he finds in Freud's idealization and subsequent de-idealization of Jung a psychological motif that gains recurrent expression in Freud's later writings and personal relationships. Richard Geha offers a provocative protrait of Freud as a "fictionalist." Anchoring his exegesis in Freud's famous case of the Wolf Man, he argues that the yield of Freud's clinical inquiries, epistemologically, is a species of the fictionalism of Friedrich Nietzsche and Hans Vaihinger. But, pursuing the argument, Geha goes on to advance little-noted biographical evidence that Freud understood himself to be an artist whose clinical productions were ultimately artistic. Finally, Patricia Herzog organizes and interprets Freud's seemingly conflicting remarks about philosophy and philosophers en route to the claim that the long-held belief that Freud was an "anti-philosopher" is a myth. In fact, she claims, "Freud was in no doubt as to the philosophical nature of his goal." In an introductory essay titled "Pathways to Freud's Identity," editor Paul E. Stepansky brings together the essays of Homans, Geha, and Herzog as complementary inquiries into Freud's putative self-understanding and, to that extent, as reconstructive, historical continuations of the self-analysis methodically begun by Freud in the late 1890s. "Each contributor," writes Stepansky, "in his or her own way, seeks to understand Freud better in the spirit in which Freud might have better understood himself. Together, the contributors offer vistas to an enlarged self-analytic sensibility."