توضیحاتی در مورد کتاب :
والت دیزنی با اثر انگشت شست خود بر روی فراگیرترین فیلم های دوران کودکی، به طور گسترده ای به عنوان متعارف ترین فیلمسازان بزرگ آمریکایی شناخته می شود. صفت «Disneyfied» به خلاصهنویسی برای اثری خلاقانه تبدیل شده است که هر گونه محتوای بحثبرانگیز یا قابل توجهی را برای دستیابی به موفقیت تجاری کنار گذاشته است. اما آیا دیزنی سزاوار این شهرت است؟ داگلاس برود ایده دیزنی را به عنوان یک فیلمساز وسطی با توضیح اینکه چگونه فیلم های دیزنی نقش کلیدی در تبدیل کودکان عصر آیزنهاور به جوانان رادیکال عصر دلو ایفا کردند، براندازی می کند. برود با استفاده از خوانش دقیق پروژه های دیزنی، نشان می دهد که فیلم های دیزنی اغلب از نظر موضوعی جلوتر از زمان خود بودند. مدت ها قبل از آشوب فرهنگی دهه شصت، فیلم های دیزنی صلح طلبی را تبلیغ می کردند، نسلی را با مفهوم فمینیسم آشنا می کردند، اولین تصویر از سفر به مواد مخدر را ارائه می کردند، جوانان را تشویق می کردند که فراری شوند، بر نیاز به ادغام پافشاری می کردند، مفهوم فمینیسم را پیش می بردند. یک انقلاب جنسی، مفهوم چندفرهنگی را ایجاد کرد، خواستار بازگشت به طبیعت شد، کیش قانون شکن صالح را تغذیه کرد، رادیکالیسم خشونت آمیز را در دفاع از حقوق فردی توجیه کرد، به نفع زندگی جمعی استدلال کرد و نگرش های ضد استبدادی را تشویق کرد. برود استدلال می کند که دیزنی، بیش از هر تأثیر دیگری در فرهنگ عامه، باید به عنوان خالق اصلی ضد فرهنگ دهه شصت در نظر گرفته شود - واقعیتی که نمی تواند از شهرت "متعارف" او دورتر باشد.
فهرست مطالب :
Contents......Page 8
Acknowledgments......Page 9
Introduction: Disney’s Version /Disney’s Vision: The World According to Walt......Page 10
1: Sex, Drugs, and Rock ’n’ Roll: Disney and the Youth Culture......Page 36
2: Little Boxes Made of Ticky-Tacky: Disney and the Culture of Conformity......Page 62
3: The Man Who Says “No”: Disney and the Rebel Hero......Page 88
4: Toward a New Politics: Disney and the Sixties Sensibility......Page 112
5: My Sweet Lord: Romanticism and Religion in Disney......Page 138
6: Gotta Get Back to the Garden: Disney and the Environmental Movement......Page 163
7: “Hell, No! We Won’t Go!”: Disney and the Radicalization of Youth......Page 186
8: Providence in the Fall of a Sparrow: Disney and the Denial of Death......Page 210
Conclusion: Popular Entertainment and Personal Art: Why Should We Take Disney Seriously?......Page 236
Notes......Page 264
Index......Page 274
توضیحاتی در مورد کتاب به زبان اصلی :
With his thumbprint on the most ubiquitous films of childhood, Walt Disney is widely considered to be the most conventional of all major American moviemakers. The adjective "Disneyfied" has become shorthand for a creative work that has abandoned any controversial or substantial content to find commercial success. But does Disney deserve that reputation? Douglas Brode overturns the idea of Disney as a middlebrow filmmaker by detailing how Disney movies played a key role in transforming children of the Eisenhower era into the radical youth of the Age of Aquarius. Using close readings of Disney projects, Brode shows that Disney's films were frequently ahead of their time thematically. Long before the cultural tumult of the sixties, Disney films preached pacifism, introduced a generation to the notion of feminism, offered the screen's first drug-trip imagery, encouraged young people to become runaways, insisted on the need for integration, advanced the notion of a sexual revolution, created the concept of multiculturalism, called for a return to nature, nourished the cult of the righteous outlaw, justified violent radicalism in defense of individual rights, argued in favor of communal living, and encouraged antiauthoritarian attitudes. Brode argues that Disney, more than any other influence in popular culture, should be considered the primary creator of the sixties counterculture--a reality that couldn't be further from his "conventional" reputation.