توضیحاتی در مورد کتاب :
Paris: Garnier, 1887. — 351 p.
اگر این کتاب از هدفی که نویسنده برای خود در نظر گرفته است فاصله نگیرد، می تواند منجر به آگاهی از زبان قدیم ما نه تنها کسانی که تحصیلات کلاسیک کامل دارند یا داشته اند، بلکه کسانی که از آموزش ابتدایی خوب فراتر نرفته اند و هیچ تصور قبلی از دستور زبان لاتین ندارند. بدون شک اگر بخواهیم توسعه زبان خود را بدون لاتین توضیح دهیم، واهی خواهد بود. اما، اگرچه دانستن ساختار لاتین ضروری است، اما مطالعه عمیق این زبان ضروری نیست. آنچه شما باید بدانید به زودی آموخته می شود: انحراف به دو حالت کاهش می یابد، صرف به چند زمان صدای فعال کاهش می یابد. من سعی کردم در این کتاب تمام مفاهیم دستور زبان لاتین را که مخصوصاً برای درک دستور زبان فرانسه در قرون وسطی مفید هستند، گرد هم بیاورم.
برای چندین سال مراقبت از گردآوری مواد یک دستور زبان توسعه یافته فرانسوی قدیم، در بیشتر سؤالاتی که باید در اینجا مطرح میکردم، یادداشتهای فراوانی داشتم که باید از بین آنها انتخاب میکردم تا از محدودیتهای یک کار ابتدایی فراتر نروم. کنار گذاشتن جزئیاتی که فقط می توانست مبتدیان را به تعویق بیندازد و بیهوده توجه آنها را پراکنده کند، یا ذهن آنها را با دانشی که نمی توانست در آنجا باقی بماند، پر کند، مهم بود. اما مهم نبود که هیچ پدیده اساسی را از قلم نیندازیم، و بدون پیشبینی، که غیرممکن است، تمام مشکلاتی که در خواندن یک متن قدیمی فرانسوی پیش میآید، آماده ساختن ذهن خواننده برای حل آنها، از طریق بسیار دقیق بود. مفاهیم قوانین کلی و استثناهای اصلی. من جرأت نمی کنم خودم را تملق بگویم که همیشه در انتخاب اینکه چه بگویم و چه چیزی را حذف کنم خوشحال بوده ام: آنچه می توانم تأیید کنم این است که هرگز به نور و بدون انعکاس بالغ تصمیم نگرفته ام.
نمی توانستم به بررسی تطبیقی لهجه های مختلف فرانسوی باستان فکر کنید. من به طور کلی خود را به اشکالی اکتفا کرده ام که زبان فرانسه کنونی از آنها نشأت می گیرد، اما از اشاره به برجسته ترین اشکال گویشی و آنهایی که می توانند مطالعه فرانسوی را به درستی روشن کنند، نادیده انگاشته ام.
در Ecole des Chartes، در دوره آقای پل مایر، اولین عناصر آوایی را که موضوع بخشی از این جلد است، یاد گرفتم. اما علم ریشههای زبان ما هر روز پیشرفتهای جدیدی میکند، و بدون اشاره به تحقیقات شخصیام، مجبور شدهام از مقالات متعدد مجلات و آثار مختلف استفاده کنم که دائماً بر تعداد حقایق شناخته شده و مشکلات حل شده میافزایند. . از جمله دانشمندانی که به درجات مختلف به این پیشرفت کمک کرده اند، اشاره می کنم: در فرانسه، M.M. Gaston Paris، Camille Chabaneau، Anatole Boucherie، Natalis de Wailly، Arsène Darmesteler، Leon Gautier، Louis Havet، Marty-Laveaux، و در خارج از کشور، پس از فردریک دیز، که باید فراتر از همتایان، M.M. Tobler، Fœrster، Bartsch، Cornu، Mussafia، Scheler، Lucking، Ayer قرار گیرد. من این اسامی را به صورت تصادفی ذکر میکنم، بدون اینکه فرض کنم رتبهها را تثبیت کنم یا فهرست کامل ارائه کنم. اگر بخواهیم سهم هر یک از نتایج بدست آمده را تعیین کنیم، برای هر نکته خاص به یک کتابشناسی طولانی نیاز داریم که نمی تواند در یک کتاب ابتدایی جای بگیرد، اما طبیعتاً جای خود را در گرامر مفصلی که من هستم پیدا می کند. آماده كردن. من مدیون فرهنگ لغت گسترده MM هستم. Littré و Godefroy که همانطور که گفته شد ابزار کار فوق العاده ای هستند. در نهایت، بی انصافی است که به خدماتی که توسط آثار آقای براشت ارائه شده است اشاره نکنیم. آنها کار بزرگ عمومی سازی را که مکملی ضروری برای کار علمی بود، به طرز درخشانی آغاز کردند. من سعی کرده ام در همین مسیر بیشتر پیش بروم و خوشحال می شوم اگر تلاش هایم اندکی از احترامی که برای سلف خود قائل هستم در بین مردم به دست آورد.
توضیحاتی در مورد کتاب به زبان اصلی :
Paris: Garnier, 1887. — 351 p.
Si ce livre n'est pas trop au-dessous du but que s'est propose l'auteur, il pourra conduire à la connaissance de notre vieille langue non seulement ceux qui font ou qui ont fait des études classiques complètes, mais encore ceux qui ne sont pas allés au delà d'une bonne instruction primaire et qui n'ont aucune notion préalable de la grammaire latine. Sans doute ce serait une chimère que de vouloir expliquer le développement de noire langue en se passant du latin. Mais, s'il est nécessaire de connaître l'organisme du latin, il n'est pas indispensable d'avoir fait de cette langue une élude approfondie. Ce qu'il en faut savoir est bientôt appris : la déclinaison réduite à deux cas, la conjugaison réduite à quelques temps de la voix active. J'ai tâché de réunir dans ce livre toutes les notions de grammaire latine sont particulièrement utiles pour comprendre la grammaire française du moyen age.
M'occupant, depuis plusieurs années, de rassembler les matériaux d'une grammaire développée du vieux français, j'avais, sur la plupart des questions que j'ai dû aborder ici, des notes abondantes entre lesquelles il m'a fallu choisir, pour ne pas dépasser les limites d'un ouvrage élémentaire. Il importait de laisser de côté les détails qui n'auraient pu que rebuter les commençants et disperser inutilement leur attention, ou charger leur esprit de connaissances qui ne sauraient y demeurer. Mais il n'importait pas moins de n'omettre aucun phénomène essentiel, et, sans prévoir, ce qui serait impossible, toutes les difficultés qui peuvent se présenter dans la lecture d'un vieux texte français, de préparer l'esprit du lecteur à les résoudre, par des notions très précises sur les lois générales et les principales exceptions. Je n'ose me flatter d'avoir toujours été heureux dans le choix de ce qu'il fallait dire et de ce qu'il convenait d'omettre : cе que je puis affirmer, c'est que je ne me suis jamais décidé à la légère et sans mûre réflexion.
Je ne pouvais songer à aborder l'examen comparé des différents dialectes du vieux français. Je me suis borné, en général, aux formes d'où dérive le français actuel, sans négliger toutefois de signaler les formes dialectales les plus remarquables, et celles qui pouvaient éclairer l'étude du français proprement dit.
C'est à l'Ecole des Chartes, au cours de M. Paul Meyer, que j'ai appris les premiers éléments de la phonétique, qui est l'objet d une partie de ce volume. Mais la science des origines de notre langue fait tous les jours de nouveaux progrès, et, sans parler de mes recherches personnelles, j'ai dû mettre à profit les nombreux articles de revues et travaux de tout genre qui augmentent sans cesse la quantité des faits connus et des problèmes résolus. Parmi les savants qui, à des degrés divers, ont contribué à ces progrès, je citerai : en France, M.M. Gaston Paris, Camille Chabaneau, Anatole Boucherie, Natalis de Wailly, Arsène Darmesteler, Léon Gautier, Louis Havet, Marty-Laveaux, et à l'étranger, après Frédéric Diez, qu'on doit mettre hors de pair, M.M. Tobler, Fœrster, Bartsch, Cornu, Mussafia, Scheler, Lucking, Ayer. Je cite ces noms au hasard, n'ayant pas la prétention de fixer des rangs ni de donner une liste complète. Si on voulait déterminer la part de chacun dans les résultats actuellement acquis, il faudrait, pour chaque point particulier, une longue bibliographie, qui ne saurait entrer dans un livre élémentaire, mais qui trouvera naturellement sa place dans la grammaire détaillée que je prépare. Je dois une mention spéciale aux vastes dictionnaires de MM. Littré et Godefroy, qui sont, comme on l'a dit, de merveilleux instruments de travail. Enfin il serait injuste de ne pas signaler les services qui ont été rendus par les ouvrages de M. Brachet. Ils ont commencé avec éclat la grande œuvre de la vulgarisation, complément indispensable de l'œuvre scientifique. J'ai tâché d'aller plus loin dans la même voie, et je serais heureux que mes efforts méritassent du public un peu de l'estime que je professe pour ceux de mon devancier.