Human Rights and Participatory Politics in Southeast Asia

دانلود کتاب Human Rights and Participatory Politics in Southeast Asia

47000 تومان موجود

کتاب حقوق بشر و سیاست مشارکتی در آسیای جنوب شرقی نسخه زبان اصلی

دانلود کتاب حقوق بشر و سیاست مشارکتی در آسیای جنوب شرقی بعد از پرداخت مقدور خواهد بود
توضیحات کتاب در بخش جزئیات آمده است و می توانید موارد را مشاهده فرمایید


این کتاب نسخه اصلی می باشد و به زبان فارسی نیست.


امتیاز شما به این کتاب (حداقل 1 و حداکثر 5):

امتیاز کاربران به این کتاب:        تعداد رای دهنده ها: 3


توضیحاتی در مورد کتاب Human Rights and Participatory Politics in Southeast Asia

نام کتاب : Human Rights and Participatory Politics in Southeast Asia
عنوان ترجمه شده به فارسی : حقوق بشر و سیاست مشارکتی در آسیای جنوب شرقی
سری : Pennsylvania Studies in Human Rights
نویسندگان :
ناشر : University of Pennsylvania Press
سال نشر : 2019
تعداد صفحات : 256
ISBN (شابک) : 0812251032 , 9780812251036
زبان کتاب : English
فرمت کتاب : pdf
حجم کتاب : 3 مگابایت



بعد از تکمیل فرایند پرداخت لینک دانلود کتاب ارائه خواهد شد. درصورت ثبت نام و ورود به حساب کاربری خود قادر خواهید بود لیست کتاب های خریداری شده را مشاهده فرمایید.

توضیحاتی در مورد کتاب :


کاترین رنشو در حقوق بشر و سیاست مشارکتی در آسیای جنوب شرقی دوره فوق العاده ای از نهادسازی حقوق بشر در جنوب شرقی آسیا را بازگو می کند. او گزارش خود را در سال 2007 آغاز می کند، زمانی که ده عضو انجمن کشورهای جنوب شرقی آسیا (ASEAN) منشور ASEAN را امضا کردند و اعضا را برای اولین بار به اصول حقوق بشر، دموکراسی و حاکمیت قانون متعهد کردند. در سال 2009، کمیسیون بین دولتی حقوق بشر آسه آن با مأموریت حمایت از استانداردهای بین المللی شناخته شده حقوق بشر تأسیس شد. در سال 2013، اعلامیه حقوق بشر ASEAN به عنوان چارچوبی برای همکاری حقوق بشر در منطقه و مکانیزمی برای ایجاد جامعه ASEAN به تصویب رسید. رنشو توضیح می دهد که چرا این تحولات در زمان ظهور آنها پدیدار شد و تأثیر این مؤسسات را در دهه اول وجود آنها ارزیابی می کند.

در بررسی خود از ASEAN، رنشو این سوال را مطرح می کند که چگونه حقوق بشر را می توان در داخل و بین دولت ها اجرا کرد. که از نظر سیاسی متنوع هستند - ویتنام و لائوس کمونیست هستند. برونئی دارالسلام یک سلطنت اسلامی است. میانمار در حال گذار از یک دیکتاتوری نظامی است. فیلیپین و اندونزی دارای دموکراسی چند حزبی هستند. در حالی که اعضای باقی مانده کمتر به راحتی تعریف می شوند. رنشو هشدار می دهد که ASEAN در توانایی خود برای شکل دادن به عملکرد اعضای خود محدود است، زیرا این کشور برتری دولت های دموکراتیک را ندارد. با این حال، او نتیجه می گیرد که در غیاب نظم جهانی حقوق بشر قانونی شده، مهمترین پیشرفت های عملی در ارتقای حقوق بشر از نهادهای منطقه ای مانند ASEAN پدیدار شده است.

فهرست مطالب :


Cover Contents List of Abbreviations Introduction PART I. FOUNDATIONS: LEGITIMACY OF A REGIONAL HUMAN RIGHTS REGIME IN THE ABSENCE OF LIBERAL DEMOCRACY 1. Democracy and Human Rights in Southeast Asia 2. ASEAN’s Turn to Democracy and Human Rights 3. The ASEAN Human Rights Declaration PART II. APPLICATIONS: ASSESSING THE REGIONAL DYNAMICS OF HUMAN RIGHTS COMMITMENT AND COMPLIANCE 4. The Rights of Women at the Global, Regional, and Local Levels 5. Trafficking in Persons 6. ASEAN as a Purveyor of Human Rights in Myanmar Conclusion Notes Index A B C D E F G H I J K L M N O P R S T U V W Y Z Acknowledgments

توضیحاتی در مورد کتاب به زبان اصلی :


In Human Rights and Participatory Politics in Southeast Asia, Catherine Renshaw recounts an extraordinary period of human rights institution-building in Southeast Asia. She begins her account in 2007, when the ten members of the Association of Southeast Asian Nations (ASEAN) signed the ASEAN charter, committing members for the first time to principles of human rights, democracy, and the rule of law. In 2009, the ASEAN Intergovernmental Commission on Human Rights was established with a mandate to uphold internationally recognized human rights standards. In 2013, the ASEAN Human Rights Declaration was adopted as a framework for human rights cooperation in the region and a mechanisim for ASEAN community building. Renshaw explains why these developments emerged when they did and assesses the impact of these institutions in the first decade of their existence.

In her examination of ASEAN, Renshaw asks how human rights can be implemented in and between states that are politically diverse--Vietnam and Laos are Communist; Brunei Darussalam is an Islamic sultanate; Myanmar is in transition from a military dictatorship; the Philippines and Indonesia are established multiparty democracies; while the remaining members are less easily defined. Renshaw cautions that ASEAN is limited in its ability to shape the practices of its members because it lacks a preponderance of democratic states. However, she concludes that, in the absence of a global legalized human rights order, the most significant practical advancements in the promotion of human rights have emerged from regional institutions such as the ASEAN.



پست ها تصادفی