توضیحاتی در مورد کتاب :
او در پورتو آلگره در سال 1934 از پدری اهل لهستان و مادری اهل بسارابیا به دنیا آمد که در سال 1923 به همراه والدینش سیمئون و آنا کوزاچنکو وارد این کشور شدند. پدر نووسد حرفه ای مکانیک، کتابخوان سیری ناپذیر و پدربزرگش تاجر بود. مادرش آواز اپرا خوانده و یک میزانسن است. از آنها ذوق مطالعه و هنر را به ارث برد و ارزش کار و پشتکار و احساس کرامت را فراتر از ظاهر و شرایط آموخت. او دوره ابتدایی را در Colégio São Pedro، دبیرستان را در Colégio Rosario، هر دو Marist، و مطالعات علمی را در Colégio Estadual Júlio de Castilhos خواند. در این زمینه او خوش شانس بود که با گروهی از همکاران مشتاق دانش، مائوریسیو و دیوید اوادیا، داروین ریباس، لوئیز روبرتو پونته، ماکس گاتفریند و معلمان استثنایی مانند خوزه کارلوس هارتل و آرون اشتاینبروخ (فیزیک)، آنتونیو آزامبوجا و تویسکان دیک زندگی کند. (شیمی)، آنتونیو رودریگز (ریاضیات). او در سال 1952 وارد دانشکده مهندسی شد و همزمان در دفتر ساخت و ساز عمران مهندس بنامی تیتلرویت شروع به کار کرد و با او به طور روزانه هنرهای این حرفه را آموخت. دو سال بعد او مجوز نقشه برداری خود را گرفت و در تعطیلات برای IRGA در Cachoeira do Sul، محصولات برنج را اندازه گیری کرد. آنها با گروهی از همکاران مهندسی، تور اروپا را در ژانویه، فوریه و مارس 1956، با منابع شخصی خود که با تلاش فراوان جمع آوری شده بود، با بازدید از صنایع مهم در ایتالیا، سوئیس، فرانسه و آلمان با شرکت پروفسور اوریکو ترتیب دادند. Trindade Neves و همسرش. پس از فارغ التحصیلی، او بر روی ساخت پل بتنی پیش تنیده بر روی رودخانه Taquari در نزدیکی Estrela کار کرد. پس از شش ماه، او دعوتی دریافت کرد تا در موسسه تحقیقات هیدرولیک در پورتو آلگره کار کند و به عنوان استاد همکار در دانشکده مهندسی در حوزه محاسبات عددی با پروفسور مانوئل لوئیز داسیلوا نتو وارد تدریس شود. با ایجاد مؤسسه ریاضیات UFRGS دو سال بعد، او سمت دستیار پژوهشی را در آنجا در گروه ریاضیات کاربردی پروفسور کایوبی ویرا د اولیویرا به عهده گرفت. در سال 1959/1960 او هفت ماه را در مؤسسه پلی تکنیک زوریخ (ETH) در گروه ریاضیات کاربردی به رهبری پروفسورهای E. Stiefel و Heinz Rutishauser گذراند. پس از بازگشت به برزیل، پروفسور لئوپولدو ناچبین برای دریافت بورسیه ویژه ریاضیات کاربردی CNPq از سپتامبر 1962 در دانشگاه نیویورک، با حمایت کامل پروفسور آنتونیو رودریگز، مدیر وقت IMUFRGS، و پروفسور سیلوا نتو، از مهندسی عددی معرفی شد. کرسی حساب دیفرانسیل و انتگرال، که در زمانی که مدرک کارشناسی ارشد و دکتری در برزیل وجود نداشت، یا حتی درک درستی از این نقش در دانشگاه وجود نداشت، دید وسیعی از نیاز به متخصصان کاملاً آماده داشت. مشاور آکادمیک او در دانشگاه نیویورک، پروفسور جوان پیتر اونگار بود که با او ارتباط علمی بسیار خوبی داشت، تا جایی که او را به عنوان مشاور رسمی پایان نامه خود انتخاب کرد، به عنوان آنچه که قصد داشت به عنوان پایان نامه کارشناسی ارشد ارائه کند، به توصیه او، به عنوان پایه دکتری از آنجایی که این موضوع قبلاً در برزیل توسعه یافته بود، او توانست کارشناسی ارشد و دکتری خود را در مدت دو سال و نیم به پایان برساند و به برزیل، به مؤسسه ریاضیات UFRGS بازگردد. او در سال 1967/1968 از بورسیه تحصیلی گوگنهایم در استنفورد برخوردار شد، دو سال را به عنوان بازدیدکننده در "مرکز تحقیقات ریاضیات" در ویسکانسین و یک سال را به عنوان دانشیار در دانشگاه روچستر گذراند. در سال 1971 او به برزیل بازگشت و به IMPA رفت و در سال 1991 در زمان دولت رنگارنگ بازنشسته شد. در سال 1993 او در مسابقه پروفسور کامل در دانشکده فلسفه، علوم و ادبیات Ribeirão Preto، در USP، جایی که اکنون در آنجا است، شرکت کرد. پیامدهای کار دکترای اصلی او به طور سیستماتیک توسط او کاوش شده است، زیرا آنها به موضوعات مرتبط با حقایق اساسی فعلی فیزیک، اقتصاد، زیست شناسی، به پایان رسیده اند. با توجه به گستردگی و تازگی آنها، برنامه او این است که آنها را با هم، در یک کتاب منتشر کند. آنها به مدت 34 سال با همکارش نومی ازدواج کردند و دو پسر دارند: الکساندر (مهندسی) و مارکوس (IT). "سرگرمی" او سینما است. اعتیاد او، کتاب
توضیحاتی در مورد کتاب به زبان اصلی :
Nasceu em Porto Alegre em 1934, de pai oriundo da Polônia e mãe da Bessarábia, esta chegada em 1923 em companhia dos pais, Simeon e Ana Kozatchenco. O pai de Nowosad era mecânico de profissão, leitor insaciável, e o avô comerciante. A mãe estudou canto lírico e é mezzo-soprano. Deles herdou o gosto pelo estudo, pelas artes e aprendeu o valor do trabalhlo e da persistência, e um sentido de dignidade além das aparências e circunstâncias. Fez o curso primário no Colégio São Pedro, o ginasial no Colégio Rosario, ambos maristas, e o científico no Colégio Estadual Júlio de Castilhos. Neste teve a sorte de conviver com um grupo de colegas ávidos por conhecimento, Maurício e David Ovadia, Darwin Ribas, Luiz Roberto Ponte, Max Gutfreind e professores excepcionais como José Carlos Haertel e Aron Steinbruch (Física), Antonio Azambuja e Tuiskon Dick (Química), Antonio Rodrigues (Matemática). Ingressou na Escola de Engenharia em 1952 e simultaneamente começou a trabalhar no escritório de construção civil do Engº Benamy Teitelroit, com quem aprendeu as artes da profissão no dia-a-dia. Dois anos depois tirou carteira de topógrafo e fez medições de lavouras de arroz para o IRGA em Cachoeira do Sul, nas férias. Com um grupo de colegas da Engenharia, organizaram uma excursão pela Europa, em janeiro, fevereiro e março de 1956, com recursos próprios levantados com muito esforço, tendo visitado importantes indústrias na Itália, Suiça, França e Alemanha, com a companhia do Professor Eurico Trindade Neves e esposa. Ao formar-se, trabalhou na construção da ponte de concreto protendido no rio Taquari, altura de Estrela. Após seis meses, recebeu convite para trabalhar no Instituto de Pesquisas Hidráulicas em Porto Alegre e para ingressar no magistério como professor colaborador da Escola de Engenharia na área de Cálculo Numérico, com o Professor Manoel Luiz da Silva Neto. Com a criação do Instituto de Matemática da UFRGS dois anos depois, passou a acumular o cargo de Auxiliar de Pesquisa no mesmo, no grupo de Matemática Aplicada do Professor Cayoby Vieira de Oliveira. Em 1959/1960 passou sete meses no Instituto Politécnico de Zurich (ETH) no grupo de Matemática Aplicada liderado pelos Professores E. Stiefel e Heinz Rutishauser. Ao voltar ao Brasil, foi encaminhado pelo Professor Leopoldo Nachbin para uma bolsa especial de Matemática Aplicada do CNPq a partir de setembro de 1962 na New York University, com total apoio do Professor Antonio Rodrigues, então Diretor do IMUFRGS, e do Professor Silva Neto, da cadeira de Cálculo Numérico da Engenharia, que tinham uma visão larga da necessidade de profissionais bem preparados, numa época em que não havia ainda mestrado e doutorado no Brasil, ou sequer uma compreensão desta função na Universidade. Seu orientador acadêmico na NYU foi o jovem Professor Peter Ungar, com quem teve um contato acadêmico excelente, a ponto de escolhê-lo como seu orientador formal de tese, pois o que pretendia apresentar como dissertação de mestrado, a seu conselho, serviu de base para o doutorado. Como o assunto já vinha sendo desenvolvido desde o Brasil, pôde assim completar o mestrado e o doutorado em dois anos e meio e retornar ao Brasil, para o Instituto de Matemática da UFRGS. Gozou de uma bolsa da Guggenheim em Stanford no ano 1967/1968, passou dois anos como Visitante do “Mathematics Research Center”, de Wisconsin e um ano como Professor Associado da University of Rochester. Em 1971 retornou ao Brasil, indo para o IMPA, onde se aposentou em 1991 durante o governo Collor. Em 1993 prestou concurso para Professor Titular na Faculdade de Filosofia, Ciências e Letras de Ribeirão Preto, da USP, onde agora está. As ramificações do seu trabalho original de doutorado têm sido por ele exploradas sistematicamente, pois desembocam em tópicos relacionados a fatos fundamentais da Física atual, da Economia, da Biologia, em aberto. Pela sua abrangência e novidade, seu plano é publicá-los em conjunto, num livro. Casado há 34 anos com sua colega Noemi, têm dois filhos: Alexandre (Engenharia) e Marcos (Informática). Seu “hobby” é o cinema; seu vício, os livros.