دانلود کتاب بسیج حزب اسلامگرا: النهضه تونس و HMS الجزایر با هم مقایسه شدند، 1989-2014 بعد از پرداخت مقدور خواهد بود
توضیحات کتاب در بخش جزئیات آمده است و می توانید موارد را مشاهده فرمایید
نام کتاب : Islamist Party Mobilization: Tunisia’s Ennahda and Algeria’s HMS Compared, 1989–2014
ویرایش : 1st ed.
عنوان ترجمه شده به فارسی : بسیج حزب اسلامگرا: النهضه تونس و HMS الجزایر با هم مقایسه شدند، 1989-2014
سری :
نویسندگان : Chuchu Zhang
ناشر : Springer Singapore; Palgrave Macmillan
سال نشر : 2020
تعداد صفحات : XV, 289
[294]
ISBN (شابک) : 978-981-13-94
زبان کتاب : English
فرمت کتاب : pdf
حجم کتاب : 4 Mb
بعد از تکمیل فرایند پرداخت لینک دانلود کتاب ارائه خواهد شد. درصورت ثبت نام و ورود به حساب کاربری خود قادر خواهید بود لیست کتاب های خریداری شده را مشاهده فرمایید.
هدف این کتاب بررسی این است که احزاب اسلامگرا چگونه بحثها، گفتمانها و محیطها را در نظامهای استبدادی انتخاباتی بسیج میکنند. سه مکتب نظری، تئوری اقتدارگرایی انتخاباتی، نظریه رای اعتراضی، و نظریه فرآیند سیاسی را به هم مرتبط می کند، چارچوب تقاضا و عرضه را اتخاذ کرده و گسترش می دهد تا به شیوه ای بدیع به موضوع نزدیک شود، و آنها را برای پرداختن به شمال آفریقا، منطقه ای در آفریقا، تطبیق می دهد. که چنین بورسیه نظری تاکنون انجام نشده است. مطالعات موردی عمیق بر دو حزب اسلامگرا در شمال آفریقا متمرکز است، النهضه تونس و HMS الجزایر، که هر دو مدل اخوانالمسلمین را اتخاذ کردند، رهبران کاریزماتیک داشتند و از سال 1989 تا 2014 در صحنه سیاسی فعال بودند. محاکمه انتخاباتی و مشارکت آنها در انتخابات پس از شرکت در حکومت. فصلها به صورت زمانی پیش میروند و یک بررسی تاریخی از تکامل النهضه و HMS از زمان پیدایش آنها ارائه میکنند و به توسعه آنها در دو دهه و نیم میپردازند.
This book aims to explore how Islamist parties mobilize debates, discourses, and environments in electoral authoritarian systems. Interrelating three theoretical schools, Electoral Authoritarianism Theory, Protest Voting Theory, and Political Process Theory, it adopts and expands on a demand-and-supply framework to approach the subject in a novel way, and adapts them to address North Africa, a region in which such theoretical scholarship has until now not been conducted. In-depth case studies focus on two Islamist parties in North Africa, Tunisia’s Ennahda and Algeria’s HMS, both of which adopted the Muslim Brotherhood model, had charismatic leaders, and were active in the political scene from 1989-2014, the period between their first electoral trial and their electoral participation after taking part in governance. The chapters proceed chronologically, providing a historical treatment of the evolution of Ennahda and the HMS since their inception and addressing their development in two and a half decades.