چو ایران نباشد تن من مباد
Las implacables. Arbus. Arendt. Didion. McCarthy. Sontag. Weil

دانلود کتاب Las implacables. Arbus. Arendt. Didion. McCarthy. Sontag. Weil

66000 تومان موجود

کتاب بی امان درختچه ها آرنت دیدیون. مک کارتی سونتاگ ویل نسخه زبان اصلی

دانلود کتاب بی امان درختچه ها آرنت دیدیون. مک کارتی سونتاگ ویل بعد از پرداخت مقدور خواهد بود
توضیحات کتاب در بخش جزئیات آمده است و می توانید موارد را مشاهده فرمایید


این کتاب نسخه اصلی می باشد و به زبان فارسی نیست.


امتیاز شما به این کتاب (حداقل 1 و حداکثر 5):

امتیاز کاربران به این کتاب:        تعداد رای دهنده ها: 9


توضیحاتی در مورد کتاب Las implacables. Arbus. Arendt. Didion. McCarthy. Sontag. Weil

نام کتاب : Las implacables. Arbus. Arendt. Didion. McCarthy. Sontag. Weil
عنوان ترجمه شده به فارسی : بی امان درختچه ها آرنت دیدیون. مک کارتی سونتاگ ویل
سری :
نویسندگان : ,
ناشر :
سال نشر : 2018
تعداد صفحات : 156

زبان کتاب : Spanish
فرمت کتاب : pdf
حجم کتاب : 105 مگابایت



بعد از تکمیل فرایند پرداخت لینک دانلود کتاب ارائه خواهد شد. درصورت ثبت نام و ورود به حساب کاربری خود قادر خواهید بود لیست کتاب های خریداری شده را مشاهده فرمایید.

توضیحاتی در مورد کتاب :


دبورا نلسون در این مقاله با شش زن باهوش سروکار دارد که تقریباً همیشه به دلیل استحکام عجیب اعتقاداتشان شناخته می شوند: سیمون ویل، هانا آرنت، مری مک کارتی، دایان آربوس، سوزان سونتاگ و جوآن دیدیون. اگرچه برخی از آنها به نوعی با حلقه روشنفکران نیویورک مرتبط بودند، اما همه آنها حاضر نشدند خود را تحت یک سنت واحد قرار دهند و برای فرار از دسته بندی های متعارف فکری تلاش کردند. با این حال، آثار آن‌ها نوعی قرابت سبک و دیدگاهی فلسفی را نشان می‌دهد که از نگرش مشترک نسبت به رنج ناشی می‌شود: آنچه مری مک کارتی «نگاه سرد» می‌نامید، نه تنها یک بیزاری شخصی از نمایش احساسات بود، بلکه روشی بود برای توجه مستدل که دیکته می‌کرد. رویکردهای زیبایی شناختی و مواضع تثبیت شده اخلاقی و سیاسی. The Implacables توری از آثار او را پیشنهاد می کند و مسائل همدلی را به عنوان موقعیت اخلاقی ممتاز برای بررسی درد برجسته می کند. این شش زن در نوشتار و هنر خود اعتقاد راسخ خود را به صراحت بیان می کنند که با رنج باید به طور ملموس، مستقیم و واقع بینانه برخورد کرد، بدون اینکه متوسل به تسلی یا ظلم شود. همانطور که دبورا نلسون استادانه نشان می‌دهد، این دیدگاه یک سنت متضاد مهم را با توجه به قطبی‌سازی معمولی که از نیمه دوم قرن بیستم شکوفا شد، بین، از یک سو، بیان عاطفی و از سوی دیگر، طنز گاه به گاه، تشکیل می‌دهد. در نهایت، این «مکتب دلسوز» سخت، با اصرار بر رویارویی با واقعیت بدون تسلیت یا جبران، راه‌های جدیدی را برای نزدیک شدن به جنبه‌های تراژیک هستی، هم در بعد عمومی و هم در صمیمی‌ترین جنبه‌های آن ارائه می‌کند.


توضیحاتی در مورد کتاب به زبان اصلی :


Deborah Nelson se ocupa en este ensayo de seis mujeres brillantes, casi siempre reconocidas por la peculiar firmeza de sus convicciones: Simone Weil, Hannah Arendt, Mary McCarthy, Diane Arbus, Susan Sontag y Joan Didion. Si bien alguna de ellas se relacionaron de un modo u otro con el círculo de los intelectuales de Nueva York, todas rehusaron ubicarse bajo una única tradición y se esforzaron por eludir las categorías convencionales del pensamiento. Sin embargo, sus obras revelan una afinidad de estilo y una perspectiva filosófica que deriva de una actitud compartida hacia el sufrimiento: aquello que Mary McCarthy llamaba "mirar fríamente" no solo era una aversión personal hacia los despliegues de la emoción, era un modo de atención asentimental que dictaba enfoques estéticos y fijaba posiciones éticas y políticas. Las implacables propone un recorrido por sus obras y destaca los cuestionamientos a la empatía como la postura ética privilegiada para examinar el dolor. En su escritura y su arte, estas seis mujeres hacen explícita su firme creencia de que el sufrimiento debe tratarse de manera concreta, directa y realista, sin recurrir al consuelo ni caer en la crueldad. Como muestra Deborah Nelson con maestría, esta perspectiva constituye una importante contra-tradición con respecto a la usual polarización que floreció a partir de la segunda mitad del siglo xx, entre, por un lado, la expresividad emocional y, por otro, la ironía desaprensiva. En última instancia, con su insistencia en enfrentar la realidad sin consuelos ni compensaciones, esta austera "escuela de lo asentimental" ofrece nuevas maneras de acercarse a los aspectos trágicos de la existencia, tanto en su dimensión pública como en sus aspectos más íntimos.



پست ها تصادفی