توضیحاتی در مورد کتاب :
از بامزهترین نویسنده ما، پرترهای از خانواده سلطنتی ما که بیشتر مورد بحث قرار گرفته است. او باعث شد که جان لنون سرخ شود و مارلون براندو سر و صدا کند. او با شانه های سرد پرنسس دایانا را تحقیر کرد و الیزابت تیلور را تحقیر کرد. اندی وارهول از او عکس گرفت. جک نیکلسون به او کوکائین داد. گور ویدال به او احترام می گذاشت. جان فاولز امیدوار بود که او را به عنوان برده جنسی خود نگه دارد. دادلی مور از او خواستگاری کرد. فرانسیس بیکن به او سرکشی کرد. پیتر سلرز عاشق او بود. برای پابلو پیکاسو، او موضوع فانتزی جنسی بود. او به یکی از دوستانش گفت: "اگر آنها می دانستند که من در رویاهایم با خانم های سلطنتی شما چه کرده ام، آنها مرا به برج لندن می بردند و سرم را از تنم جدا می کردند!" پرنسس مارگارت شور و خشم را به همان اندازه برانگیخت. برای دوستانش، او شوخ و شاهانه بود. برای دشمنانش، او بی ادب و خواستار بود. در اوج دهه 1950، او به عنوان یکی از پر زرق و برق ترین و خواستنی ترین زنان جهان شناخته می شد. تا زمان مرگش، او برای تجسم ناامیدی آمده بود. یکی از دوستانش گفت که هرگز زنی بدبخت تر را نشناخته است. داستان شاهزاده خانم مارگارت پانتومیم به عنوان تراژدی و تراژدی به عنوان پانتومیم است. این سیندرلا برعکس است: امید از بین رفته، شادی به اشتباه افتاده، زندگی بد مدیریت شده است. خانم دارلینگ با ترکیب مصاحبهها، تقلیدها، رویاها، زندگیهای موازی، خاطرات روزانه، اعلامیهها، فهرستها، کاتالوگها و مقالهها، یک آزمایش کالیدوسکوپیک در زندگینامه، و مراقبهای شوخآمیز در مورد شهرت و هنر، اسنوبیسم و احترام، بداخلاقی و جامعه بالا است.
توضیحاتی در مورد کتاب به زبان اصلی :
From our funniest writer, a portrait of our most talked-about royal. She made John Lennon blush and Marlon Brando clam up. She cold-shouldered Princess Diana and humiliated Elizabeth Taylor. Andy Warhol photographed her. Jack Nicholson offered her cocaine. Gore Vidal revered her. John Fowles hoped to keep her as his sex-slave. Dudley Moore propositioned her. Francis Bacon heckled her. Peter Sellers was in love with her. For Pablo Picasso, she was the object of sexual fantasy. "If they knew what I had done in my dreams with your royal ladies" he confided to a friend, "they would take me to the Tower of London and chop off my head!" Princess Margaret aroused passion and indignation in equal measures. To her friends, she was witty and regal. To her enemies, she was rude and demanding. In her 1950's heyday, she was seen as one of the most glamorous and desirable women in the world. By the time of her death, she had come to personify disappointment. One friend said he had never known an unhappier woman. The tale of Princess Margaret is pantomime as tragedy, and tragedy as pantomime. It is Cinderella in reverse: hope dashed, happiness mislaid, life mishandled. Combining interviews, parodies, dreams, parallel lives, diaries, announcements, lists, catalogues and essays, Ma'am Darling is a kaleidoscopic experiment in biography, and a witty meditation on fame and art, snobbery and deference, bohemia and high society.