توضیحاتی در مورد کتاب :
پیشگفتار
شنیدن به معنای گوش دادن نیست
یکی از ریشه های واژه مصاحبه از کلمه فرانسوی گرفته شده است
entrevoir متوقف می شود، که به معنای "همدیگر را ببینیم." تکنیک ارزیابی است
پرکاربردترین پیام روانشناختی نه تنها در زمینه روانشناسی
بلکه در بسیاری از زمینه های دیگر که دقیقاً به آن مرتبط نیستند
زمینه سلامت یا رابطه کمکی پیچیدگی و تطبیق پذیری
این ابزار باعث می شود که آن را نه تنها به این زمینه محدود کند
ارزیابی و تشخیص است، بلکه از آنها فراتر می رود و انجام می دهد
بسیاری از اهداف دیگر، همانطور که این کتاب سعی خواهد کرد در سراسر آن آشکار شود
در سراسر فصل های آن
تنوع اهداف، عملکردها و زمینه هایی که در آن انجام می شود
انجام مصاحبه باعث می شود و توجیه می کند که هیچ راه «تنها»ی وجود ندارد
رسیدن به همان هدف اما انعطاف پذیری را با "the" اشتباه نگیرید
هر چیزی می رود». از بین تمام طبقه بندی های ممکن مصاحبه،
شکی نیست که عمومی ترین معیار طبقه بندی از همه اینهاست
مصاحبه های "بد" و "خوب". در مصاحبه هر چیزی اهمیت خود را دارد.
اما هیچ چیز به تنهایی نمی تواند موفقیت آن را تضمین کند جز این
تخصص خود مصاحبه کننده هدف این کتاب به اشتراک گذاری و
تسهیل یادگیری دانش، مهارت ها و شایستگی ها
به منظور تبدیل این تکنیک به ابزاری که بهترین کار را دارد
هدف ما به عنوان حرفه ای
انعطاف پذیری این تکنیک به این معنی است که جنبه بهتری نیز دارد.
us favorable: برای تسلط خود نیاز به آموزش دارد. مصاحبه
ظاهری فریبنده از سادگی دارد که می تواند منجر به
جرأت بیشتری برای استفاده از آن بدون بحث بیشتر. هر چند احتمالش زیاده که چقدر
هرچه بیشتر شبیه یک گفتگوی خودجوش باشد، مصاحبه بهتر خواهد بود.
مطمئناً زمان آماده سازی آن فرا رسیده است
سال همانطور که اغلب اتفاق می افتد، بیشتر مهارت هایی که به نظر می رسد
بسیار خودجوش و "طبیعی" واقعاً نیاز به آمادگی زیادی دارد و
ساعت ها کار پشت سرش
محتوا و سازماندهی این کتاب برخاسته از یک هدف دوگانه است.
توقف از یک طرف، استراتژیهایی را در مورد چگونگی بهبود بررسی کنید
بهبود مراقبت از بیمار، یا مصاحبه شونده به طور کلی، یعنی حدود
در مورد اینکه چگونه می توان به بهترین نحو بیان کرد که ما به شما گوش می دهیم و درک می کنیم
و شرکت کردن و از سوی دیگر، نیاز به انتقال به دانش آموزان، به
مصاحبه کنندگان و متخصصان آینده، چه جنبه هایی از مصاحبه
چه مواردی اساسی هستند و چه مهارت ها و شایستگی هایی باید داشته باشند
می خواهید بهترین کار خود را در استفاده از این تکنیک انجام دهید.
سازماندهی این راهنما به سه بخش تقسیم می شود: چه، چه
چگونه و کجا در فصل اول (چه چیزی)، فصل 1 جنبه ها را توسعه می دهد
جنبه های مفهومی و عناصر تعیین کننده مصاحبه. آنها دارند
چند یادداشت تاریخی و تأملات را در یک فصل خلاصه کرد
در مورد عناصر ضروری آن، مانند ارتباطات، تعامل
و فرآیندی که در آن مصاحبه انجام می شود. علاوه بر این، مرتبط است
مصاحبه با فرآیند ارزیابی کلی و آن
تضمین های علمی و مسائل اخلاقی که بر آن تأثیر می گذارد.
بلوک دوم (چگونه) به جنبه های "عملیاتی" اختصاص داده شده است
توسعه تکنیک صرف نظر از اینکه به طور خاص برای چیست
مصاحبه. بنابراین بحث برملا شدن عناصر و ارکان آن است
مبانی به منظور پیاده سازی مهارت ها و شایستگی ها
که تأثیر مرکزی بر انجام مصاحبه دارند. جنبه-
مانند موارد قبلی یا توزیع فضایی که در آن
مصاحبه (فصل 2)، ارتباطات، عناصر را انجام می دهد
تکنیک های مداخله غیرکلامی و کلامی (فصل 3 و 4)،
کیفیت تعاملی که باید بین مصاحبه کننده و مصاحبه کننده ایجاد شود
(فصل 5)، و همچنین مراحلی که در آن مصاحبه توزیع می شود.
مصاحبه با اهداف مربوطه و ابزارهای دستیابی به آنها
(فصل 6). در نهایت، این بخش با فصل 7 به پایان می رسد
به مصاحبه با یک کاربر بسیار خاص: کودکان و نوجوانان،
که به دلیل ویژگی های متفاوت خود تا حدی یا به طور اساسی تغییر می کنند
به طور خلاصه، عناصر ذکر شده قبلی، به طور خلاصه،
نحوه انجام مصاحبه
در نهایت، قسمت آخر به محدوده مصاحبه اختصاص یافته است (دان-
از)، یعنی به زمینه های مختلفی که در آن نقش ایفا می کند.
پل مربوطه بنابراین، در حوزه سلامت (قسمت سوم) آن
ارزیابی و تشخیص توابع (فصل 8)، بازگشت از
اطلاعات (فصل 9)، انگیزش (فصل 10) و موارد تغییر در
مشاوره یا فرآیندهای درمانی (فصل 11 و 12). در میدان
استخدام (قسمت چهارم) انتخاب و مصاحبه بازار در معرض دید قرار می گیرد
(فصل 13 و 14) و در زمینه آموزشی (قسمت پنجم) مصاحبه vo-
تحصیلی و تحصیلی (فصل 15). آنچه در مورد آن است دانستن نحوه قرار دادن است
در عملیات، و به شیوه ای مناسب، عناصر ضروری
شرح داده شده در بخش How to برای حداکثر استفاده از آموزش.
در هر منطقه و با هر کاربر خاص دیده می شود.
این متن که کارشناسان مختلف با تجربه خود به آن کمک کرده اند،
لباس پوشان (پاسکوال، گالاردو، گارسیا-سوریانو، رونسرو، بلوچ، فورنس،
Carrasco، Carrió، Cortés، Morales، Barrasa و Castro)، برای طراحی شده است
شروع به برداشتن اولین گام ها در آموزش نحوه انجام دادن کنید
یک مصاحبه؛ در دانستن اینکه چه چیزی بپرسید، چگونه بپرسید و مهمتر از همه،
به مصاحبه شونده اطلاع دهید که ما در حال گوش دادن هستیم. با این حال
بهترین «راهنما» تماس ما با مصاحبه شونده، با بیمار خواهد بود.
با کاربر خاص در هر موقعیت مصاحبه.
CONXA PERPIÑÁ
توضیحاتی در مورد کتاب به زبان اصلی :
PREFACIO
Oír no quiere decir escuchar
Uno de los orígenes del término «entrevista» deriva de la palabra fran-
cesa entrevoir, que significa «verse el uno al otro». Es la técnica de eva-
luación psicológica más utilizada no sólo en el ámbito de la psicología
sino también en otros muchos campos no estrictamente vinculados al
ámbito de la salud o la relación de ayuda. La complejidad y versatilidad
de esta herramienta hacen que, sin embargo, no sólo se limite al campo
de la evaluación y el diagnóstico, sino que los transcienda y cumpla
otras muchas finalidades, tal y como este libro tratará de desvelar a lo
largo de sus capítulos.
La variedad en los objetivos, funciones y ámbitos en los que se lleva
a cabo la entrevista hace y justifica que no haya una «única» manera de
alcanzar el mismo propósito. Pero no se confunda la flexibilidad con «el
todo vale». De todas las posibles clasificaciones que hay de la entrevista,
no cabe duda de que el criterio clasificatorio más genérico de todos es
el de «malas» y «buenas» entrevistas. En la entrevista todo tiene su impor-
tancia, pero nada, aisladamente, puede asegurar su éxito a no ser la
propia pericia del entrevistador. El objeto de este libro es compartir y
facilitar el aprendizaje de conocimientos, habilidades y competencias
para conseguir hacer de esta técnica una herramienta que mejor sirva a
nuestro propósito como profesionales.
La flexibilidad de esta técnica hace que también tenga un lado me-
nos favorable: requiere entrenamiento para su dominio. La entrevista
tiene una engañosa apariencia de simplicidad que puede llevar a los
más osados a utilizarla sin más. Aun siendo muy probable que cuanto
más se parezca a una conversación espontánea, mejor será la entrevis-
ta, con toda seguridad el tiempo para su preparación habrá sido ma-
yor. Como suele suceder, la mayor parte de las habilidades que parecen
muy espontáneas y «naturales» realmente llevan mucha preparación y
horas de trabajo tras de sí.
El contenido y la organización de este libro nacen de una doble ne-
cesidad. Por un lado, profundizar en las estrategias acerca de cómo me-
jorar la atención al paciente, o al entrevistado en general, es decir, acer-
ca de cómo transmitir mejor que le estamos escuchando, entendiendo
y atendiendo. Y por otro, de la necesidad de transmitir a los alumnos, a
los futuros entrevistadores y profesionales, qué aspectos de la entrevis-
ta son los fundamentales y qué habilidades y competencias han de ad-
quirir para su mejor quehacer en la utilización de esta técnica.
La organización de este manual se divide en tres partes: el qué, el
cómo y el dónde. En la primera (Qué), el capítulo 1 desarrolla los as-
pectos conceptuales y los elementos definitorios de la entrevista. Se han
resumido en un solo capítulo algunas notas históricas y reflexiones so-
bre sus elementos esenciales, como son la comunicación, la interacción
y el proceso en el que se desarrolla la entrevista. Además, se relaciona
la entrevista con el proceso general de evaluación y se contemplan sus
garantías científicas y las cuestiones éticas que le afectan.
El segundo bloque (Cómo) se dedica a los aspectos «operativos» del
desarrollo de la técnica independientemente de para qué sea específi-
camente la entrevista. Se trata pues de exponer sus elementos y pilares
básicos con el fin de poner en marcha unas habilidades y competencias
que tienen una influencia central en el desarrollo de la entrevista. Aspec-
tos tales como los previos, o la distribución del espacio en el que se
lleva a cabo la entrevista (capítulo 2), la comunicación, los elementos
no verbales y las técnicas de intervención verbal (capítulos 3 y 4), la
calidad de la interacción que se ha de crear entre entrevistador y entre-
vistado (capítulo 5), así como las fases en las que se distribuye una en-
trevista, con sus respectivos objetivos y medios para su consecución
(capítulo 6). Por último, este apartado finaliza con el capítulo 7, dedi-
cado a la entrevista con un usuario muy especial: niños y adolescentes,
que por sus características diferenciales modifican en parte, o sustan-
cialmente, los elementos anteriormente comentados, en definitiva el
«cómo» realizar la entrevista.
Finalmente la última parte se dedica al ámbito de la entrevista (Dón-
de), es decir, a los distintos campos en los que ésta desempeña un pa-
pel relevante. Así, se destacan en el ámbito de la salud (Parte III) sus
funciones de evaluación y diagnóstico (capítulo 8), de devolución de la
información (capítulo 9), motivadora (capítulo 10) y las de cambio en
procesos de counselling o terapéutico (capítulos 11 y 12). En el ámbito
laboral (Parte IV) se exponen las entrevistas de selección y de mercado
(capítulos 13 y 14), y en el ámbito educativo (Parte V), la entrevista vo-
cacional y educativa (capítulo 15). De lo que se trata es de saber poner
en funcionamiento, y de manera apropiada, los elementos esenciales
descritos en la parte del Cómo para sacar el máximo partido a la entre-
vista en cada ámbito y con cada usuario en concreto.
Este texto, al que han contribuido con su experiencia distintos com-
pañeros (Pascual, Gallardo, García-Soriano, Roncero, Belloch, Fornés,
Carrasco, Carrió, Cortés, Morales, Barrasa y Castro), está pensado para
comenzar a dar los primeros pasos en el entrenamiento de cómo hacer
una entrevista; en saber qué preguntar, cómo preguntar y, sobre todo,
comunicar al entrevistado que le estamos escuchando. No obstante, el
mejor «manual» será nuestro contacto con el entrevistado, con el pacien-
te, con el usuario concreto en cada situación de entrevista.
CONXA PERPIÑÁ