توضیحاتی در مورد کتاب Medieval Authorship at Reason's End: The Roman de la Rose's Legacy of Misrule
نام کتاب : Medieval Authorship at Reason's End: The Roman de la Rose's Legacy of Misrule
عنوان ترجمه شده به فارسی : تألیف قرون وسطی در پایان عقل: میراث روم د لا رز از اشتباه
سری :
نویسندگان : Samuel Fell Mcmillan
ناشر : Pennsylvania State University
سال نشر : 2016
تعداد صفحات : [330]
زبان کتاب : English
فرمت کتاب : pdf
حجم کتاب : 3 Mb
بعد از تکمیل فرایند پرداخت لینک دانلود کتاب ارائه خواهد شد. درصورت ثبت نام و ورود به حساب کاربری خود قادر خواهید بود لیست کتاب های خریداری شده را مشاهده فرمایید.
توضیحاتی در مورد کتاب :
این پایان نامه به بررسی پیامدهای تألیفی تبعید عقل می پردازد. این کتاب به این موضوع میپردازد که چگونه شاعران قرون وسطایی شغل خود را تصور میکنند، وقتی که تواناییهای متوسط، میانجیگری و سنجش در رابطه با ترکیب و دریافت ادبی مشکوک میشوند. من استدلال میکنم که رومن د لا رز گیوم دو لوریس و ژان دو میون سنت ادبی را آغاز میکند که عقل را در تنش و حتی مخالف نوشتن تخیلی میداند. کنارگذاشتن عقلانیت، اصطلاحات و مفاهیمی را ارائه میکند که نویسندگان شغل خود را حول آن میفهمند، ساختار میدهند و نشان میدهند. این سنت عمدتاً ناشناخته از قانون غلط مؤلف به عنوان یک حوزه گمانهزنی برای نویسندگان بعدی انگلیسی میانه عمل میکند. شاعرانی مانند جفری چاسر، جان گوور، جان لیدگیت و توماس هاکلو شرایط روایی و مفاهیم انکار رایسون را تقلید، تصحیح و دوباره تصور میکنند. این نویسندگان از غیرمنطقی بودن رز، هرمنوتیکی به دست میآورند - روشی از ادراک که در ادامه بازنمایی را شکل میدهد - یک موضوع - مجموعهای از مواد و اصطلاحات را که هم برای تئوری ادبی و هم برای عمل ادبی از آنها استفاده میکنند - و شرطی برای نوشتن. منبع ضد فکری که آغازگر اختراع است. یک هنر نویسندگی مبتنی بر اشتباه، به جای ظهور به عنوان یک سیستم خلاق شکسته، در نهایت نویسندگان قرون وسطایی را قادر میسازد تا موارد مشکوک اخلاقی، زودگذر و زمینی را بشناسند، بپذیرند، مستند کنند و ارزش قائل شوند. این قانون که به عنوان فضیلت شاعرانه بازتعریف میشود – بهعنوان خلاقانه و چالشبرانگیز هنری – نویسندگانی را به وجود میآورد که آثارشان را نتیجه و شبیهسازی لذتهای گذرا و اغلب هیجانانگیز یک غیرعقلانی دنیوی میدانند.
توضیحاتی در مورد کتاب به زبان اصلی :
This dissertation examines the authorial consequences of reason’s banishment. It addresses how medieval poets imagine their occupation when the faculty of mean, mediation, and measure is rendered suspect in relation to literary composition and reception. I argue that Guillaume de Lorris’s and Jean de Meun’s Roman de la Rose initiates a literary tradition that understands reason to be in tension with and even antithetical to imaginative writing. The abandonment of rationality proffers the terms and concepts around which authors understand, structure, and represent their occupation. This largely unrecognized tradition of authorial misrule goes on to serve as a speculative domain for later Middle English authors. Poets such as Geoffrey Chaucer, John Gower, John Lydgate, and Thomas Hoccleve imitate, correct, and reimagine the narrative conditions and implications of Raison’s repudiation. These authors gain from the Rose’s irrationality a hermeneutic—a method of perception that goes on to shape representation—a topic—a collection of material and terms from which to draw both for literary theory and for literary practice—and a condition for writing—an anti-intellectual source that initiates invention. A writerly art based in misrule, rather than emerging as a broken creative system, ultimately enables medieval writers to recognize, accept, document, and value the morally questionable, the ephemeral, the earthly. Redefined as poetic virtue—as imaginatively productive and artistically challenging—misrule produces authors who see their work as a consequence and simulation of the transient, often rapturous pleasures of a mundane irrationality.