توضیحاتی در مورد کتاب :
پس از La Traversée du Luxembourg، یک قوم شناس در مترو و املاک و قلعه ها، مارک اوژ انسان شناسی زندگی روزمره خود را با کاوش در مکان های غیرمکانی، این فضاهای گمنام که هر روز پذیرای افراد بیشتری است، ادامه می دهد. غیر مکان ها هم امکانات لازم برای حرکت سریع مردم و کالا (بزرگراه ها، مبادلات، ایستگاه ها، فرودگاه ها) و هم خود وسایل حمل و نقل (اتومبیل، قطار یا هواپیما) هستند. همچنین هتل های زنجیره ای بزرگ با اتاق های قابل تعویض، سوپرمارکت ها یا، به طور متفاوت، کمپ های حمل و نقل گسترده که در آن پناهندگان سیاره زمین پارک شده اند. بنابراین غیر مکان کاملاً متضاد یک مسکن، یک مسکن، یک مکان به معنای رایج کلمه است. به تنهایی، اما مانند سایرین، کاربر غیرمکان با آن رابطه قراردادی برقرار می کند که نماد آن بلیط قطار یا هواپیما، کارت ارائه شده در عوارض یا حتی واگن برقی است که در خلیج های یک منطقه بزرگ رانده شده است. در این غیر مکانها، میتوانید ناشناس ماندن خود را تنها با ارائه مدرکی مبنی بر هویت خود به دست آورید - پاسپورت، کارت اعتباری، چک یا هر مجوز دیگری که اجازه دسترسی را میدهد. توجه به استفاده از کلمات، بازخوانی مکانهایی که توسط شاتوبریان، بودلر یا «گذرگاههای» پاریسی والتر بنیامین، قومشناس متوجه میشود که میتوان در یک چهارراه ملاقات کرد، در حالی که این تبادل هرگونه ملاقات را ممنوع میکند. اگر مسافر در طول مسیر سرگردان باشد یا در یک جاده فرعی گم شود، مسافری که TGV یا هواپیما را سوار میکند با مقصد مشخص میشود. امروزه نشانگرهای هویت و جایگاه تاریخ همزمان با سازماندهی فضای زمینی در حال تغییر است. در این کتاب، مارک اوج با ارائه یک انسانشناسی از سوپرمدرنیته که ما را با قومشناسی تنهایی آشنا میکند، دیدگاههای جدیدی را باز میکند.
توضیحاتی در مورد کتاب به زبان اصلی :
Après La Traversée du Luxembourg, Un ethnologue dans le métro et Domaines et châteaux, Marc Auge poursuit son anthropologie du quotidien en explorant les non-lieux, ces espaces d''anonymat qui accueillent chaque jour des individus plus nombreux. Les non-lieux, ce sont aussi bien les installations nécessaires à la circulation accélérée des personnes et des biens (voies rapides, échangeurs, gares, aéroports) que les moyens de transport eux-mêmes (voitures, trains ou avions). Mais également les grandes chaînes hôtelières aux chambres interchangeables, les supermarchés ou encore, différemment, les camps de transit prolongé où sont parqués les réfugiés de la planète. Le non-lieu est donc tout le contraire d''une demeure, d''une résidence, d''un lieu au sens commun du terme. Seul, mais semblable aux autres, l''utilisateur du non-lieu entretient avec celui-ci une relation contractuelle symbolisée par le billet de train ou d''avion, la carte présentée au péage ou même le chariot poussé dans les travées d''une grande surface. Dans ces non-lieux, on ne conquiert son anonymat qu''en fournissant la preuve de son identité -passeport, carte de crédit, chèque ou tout autre permis qui en autorise l''accès.Attentif à l''usage des mots, relisant les lieux décrits par Chateaubriand, Baudelaire ou les « passages » parisiens de Walter Benjamin, l''ethnologue remarque que l''on peut se croiser à un carrefour alors que l’échangeur interdit toute rencontre. Si le voyageur flâne en chemin ou s''égare sur une route de traverse, le passager qui prend le TGV ou l''avion est déterminé par sa destination. Aujourd''hui, les repères de l''identité et le statut de l''histoire changent en même temps que l''organisation de l''espace terrestre. Dans ce livre, Marc Auge ouvre de nouvelles perspectives en proposant une anthropologie de la surmodernité qui nous introduit à ce que pourrait être une ethnologie de la solitude.