توضیحاتی در مورد کتاب Posts and Pasts: A Theory of Postcolonialism
نام کتاب : Posts and Pasts: A Theory of Postcolonialism
عنوان ترجمه شده به فارسی : پست ها و گذشته ها: نظریه پسااستعماری
سری : Explorations in Postcolonial Studies
نویسندگان : Alfred J. Lopez
ناشر : State University of New York Press
سال نشر : 2001
تعداد صفحات : 289
ISBN (شابک) : 0791449939
زبان کتاب : English
فرمت کتاب : pdf
حجم کتاب : 932 کیلوبایت
بعد از تکمیل فرایند پرداخت لینک دانلود کتاب ارائه خواهد شد. درصورت ثبت نام و ورود به حساب کاربری خود قادر خواهید بود لیست کتاب های خریداری شده را مشاهده فرمایید.
توضیحاتی در مورد کتاب :
آلفرد جی لوپز در کتاب پستها و گذشتهها: نظریه پسااستعماری به دنبال فرمولبندی مطالعات پسااستعماری است که به سه طریق از شیوههای آکادمیک و نهادی کنونی متفاوت است: 1) دوران پسااستعماری بهعنوان دیاسپوریک، که توسط مجموعهای از انتقادات پراکنده و نامنظم تشکیل شده است. اصلاً در یک مجموعه از پارامترها، اعم از تاریخی، جغرافیایی، یا اجتماعی-اقتصادی قابل کنترل نیست. 2) دوران پسااستعماری به عنوان یک لحظه هستی شناختی متمایز در زندگی یک ملت یا مردم، که در آن خود را مضاعف می پندارد - از یک سو توسط "خاطره پیشاپیش" یک آینده ملی جمعی و از سوی دیگر توسط آن گذشته استعماری؛ و 3) دوران پسااستعماری به عنوان یک لحظه پدیدارشناختی متمایز، یک گسست رادیکال در تاریخ رابطه بین اربابان و پیوندها - زنان و مردان. فراتر از مطالعات قبلی برای پرداختن به دوران پسااستعماری به عنوان مجموعهای از متون و گفتمانهای دیاسپوریک، به تنوع قابل توجهی از نویسندگان میپردازد - جوزف کنراد، ویلسون هریس، خوزه مارتی، ادوارد کاماو براتوایت، میشل کلیف، جی ام کوتزی، فرانتس فانون، گابریل. مارسیا مارکز و سلمان رشدی
توضیحاتی در مورد کتاب به زبان اصلی :
In Posts and Pasts: A Theory of Postcolonialism, Alfred J. Lopez argues for a formulation of postcolonial studies which diverges in three significant ways from current academic and institutional practices: 1) the postcolonial as diasporic, constituted by a series of dispersed and irregular criticisms not at all containable within a single set of parameters, whether historical, geographical, or socioeconomic; 2) the postcolonial as a distinct ontological moment in the life of a nation or people, in which it conceives itself as doubly haunted--on the one hand by the "memory in advance" of a collective national future and on the other by its colonial past; and 3) the postcolonial as a distinct phenomenological moment, a radical break in the history of a relation between lords and bonds-women and -men. Going further than previous studies to address the postcolonial as a diasporic body of texts and discourses, it looks at a remarkable variety of writers—Joseph Conrad, Wilson Harris, José Martí, Edward Kamau Brathwaite, Michelle Cliff, J. M. Coetzee, Franz Fanon, Gabriel Marcia Marquez, and Salman Rushdie.