توضیحاتی در مورد کتاب Protagoras. Nietzsche. Stirner.: Expositors of Egoism (Stand Alone)
نام کتاب : Protagoras. Nietzsche. Stirner.: Expositors of Egoism (Stand Alone)
عنوان ترجمه شده به فارسی : پروتاگوراس نیچه. اشتیرنر: تبیین کنندگان خودگرایی (به تنهایی)
سری :
نویسندگان : Benedict Lachmann, Trevor Blake
ناشر : Underworld Amusements
سال نشر : 2020
تعداد صفحات :
ISBN (شابک) : 1091978407
زبان کتاب : English
فرمت کتاب : mobi درصورت درخواست کاربر به PDF تبدیل می شود
حجم کتاب : 474 Kb
بعد از تکمیل فرایند پرداخت لینک دانلود کتاب ارائه خواهد شد. درصورت ثبت نام و ورود به حساب کاربری خود قادر خواهید بود لیست کتاب های خریداری شده را مشاهده فرمایید.
توضیحاتی در مورد کتاب :
مقاله لاخمن پروتاگوراس. نیچه. استیرنر. توسعه تفکر نسبیتی را به عنوان نمونه در سه فیلسوف عنوان آن دنبال می کند. پروتاگوراس با این جمله که «انسان (فرد) معیار همه چیز است، مبتکر نسبیت گرایی است. این به نوبه خود توسط اشتیرنر و نیچه گرفته شده است. با این حال، از بین این دو، اشتیرنر به مراتب سازگارترین است و به همین دلیل لاخمان او را پس از نیچه در گزارش خود قرار می دهد. از نظر او اشتیرنر با رساندن نسبیت گرایی پروتاگورسی به نتیجه منطقی خود در خودگرایی آگاهانه، یعنی تحقق اراده خود، از نیچه پیشی می گیرد.
در واقع، او نیچه را هم از نظر سبک و هم از نظر شفافیت تفکرش بهطور آشکاری از اشتیرنر پایینتر میداند. او مینویسد: «برخلاف آثار نیچه، «من و خود آن» به شکل و زبانی واضح و دقیق نوشته شده است، اگرچه از دامهای سبک آکادمیک خشک دوری میکند. وضوح، وضوح و اشتیاق آن، کتاب را واقعاً متلاشیکننده و طاقتفرسا کرده است.» برخلاف فلسفه نیچه، فلسفه اشتیرنر به جایگزینی یک «شعب» مذهبی با دیگری، جایگزینی «ابرمرد» به جای «خدا» مسیحی منجر نمی شود. برعکس، «منافع افراد را مرکز جهان قرار میدهد».
مقاله لاخمان هوشمند، شفاف و خوشاندیشه، نور جدیدی را بر ایدههای استیرنر میافکند.
توضیحاتی در مورد کتاب به زبان اصلی :
Lachmann’s essay Protagoras. Nietzsche. Stirner. traces the development of relativist thinking as exemplified in the three philosophers of its title. Protagoras is the originator of relativism with his dictum “Man (the individual) is the measure of all things”. This in turn is taken up by Stirner and Nietzsche. Of the two, however, Stirner is by far the most consistent and for this reason Lachmann places him after Nietzsche in his account. For him Stirner surpasses Nietzsche by bringing Protagorean relativism to its logical conclusion in conscious egoism-the fulfilment of one’s own will.
In fact, he views Nietzsche as markedly inferior to Stirner both in respect to his style and the clarity of his thinking. “In contrast to Nietzsche’s work,” he writes, The Ego And Its Own “is written in a clear, precise form and language, though it avoids the pitfalls of a dry academic style. Its sharpness, clarity and passion make the book truly shattering and overwhelming.” Unlike Nietzsche’s, Stirner’s philosophy does not lead to the replacement of one religious “spook” by another, the substitution of the “Superman” for the Christian “God”. On the contrary, it makes “the individual’s interests the centre of the world.”
Intelligent, lucid and well-conceived, Lachmann’s essay throws new light on Stirner’s ideas.