دانلود کتاب دین و خودمختاری انسانی: فلسفه مسیحیت هنری دومری بعد از پرداخت مقدور خواهد بود
توضیحات کتاب در بخش جزئیات آمده است و می توانید موارد را مشاهده فرمایید
نام کتاب : Religion and Human Autonomy: Henry Duméry’s Philosophy of Christianity
ویرایش : 1
عنوان ترجمه شده به فارسی : دین و خودمختاری انسانی: فلسفه مسیحیت هنری دومری
سری :
نویسندگان : René Firmin de Brabander (auth.)
ناشر : Springer Netherlands
سال نشر : 1972
تعداد صفحات : 197
ISBN (شابک) : 9789401028325 , 9789401028301
زبان کتاب : English
فرمت کتاب : pdf
حجم کتاب : 13 مگابایت
بعد از تکمیل فرایند پرداخت لینک دانلود کتاب ارائه خواهد شد. درصورت ثبت نام و ورود به حساب کاربری خود قادر خواهید بود لیست کتاب های خریداری شده را مشاهده فرمایید.
در بیشتر دوران کاری خود، فلسفه دین، رشتهای بحثبرانگیز بوده است: معمولاً به جایگزینی برای آنچه که قصد توضیح آن را داشته است، تبدیل شده است. برخاسته از شکگرایی مذهبی اواخر قرن هفدهم، برای سالها همان چیزی بود که برای هیوم و لسینگ بود: ابزاری برای انتقاد به جای تفسیر ایمان. به تدریج خصومت فروکش کرد، اما نه تمایل به کاهش. تقریباً هر یک از نامهای بزرگ در این زمینه، نظریهای را نشان میدهد که «فراتر از ایمان» است. پدیدارشناسی آن وضعیت را تغییر داد. روش آن که برای درک دقیق اعمال و معانی به جای ساختن ترکیبات وسیع اندیشیده شده بود، بیش از آنکه انتقاد کند، برای ایجاد فهم مناسب بود. علاوه بر این، با تمایز معانی آرمانی از واقعیات روانی فعل، پیروان خود را از باتلاق پیدایش نفسانی، توجیه علی و «اثبات» عقلانی شیء دینی بدرقه کرد و آنها را به تمرکز بر پایانه عمدی تجربه واداشت. .
For most of its career philosophy of religion has been a controversial dis cipline: it has usually ended up becoming a substitute for what it set out to explain. Born out of the religious scepticism of the late seventeenth century it remained for many years what it was to Hume and Lessing: an instrument for criticizing rather than for interpreting faith. Gradually the hostility subsided, but not the tendency to reduce. Nearly each one of the great names in this area represents a theory that goes "beyond" faith. Phenomenology changed that situation. Conceived for accurate under standing of acts and meanings rather than for the building of vast synthe ses, its method was more apt to yield understanding than criticism. Moreover, by distinguishing the ideal meanings from the psychic realities of the act, it chased its followers from the quagmire of psychic genesis, causal justification and rational "proof" of the religious object, and forced them to concentrate on the intentional terminus of the experience.