دانلود کتاب زلزله شناسی خورشید و ستارگان دور بعد از پرداخت مقدور خواهد بود
توضیحات کتاب در بخش جزئیات آمده است و می توانید موارد را مشاهده فرمایید
نام کتاب : Seismology of the Sun and the Distant Stars
ویرایش : 1
عنوان ترجمه شده به فارسی : زلزله شناسی خورشید و ستارگان دور
سری : NATO ASI Series 169
نویسندگان : Juri Toomre (auth.), D. O. Gough (eds.)
ناشر : Springer Netherlands
سال نشر : 1986
تعداد صفحات : 472
ISBN (شابک) : 9789401085472 , 9789400946088
زبان کتاب : English
فرمت کتاب : pdf
حجم کتاب : 17 مگابایت
بعد از تکمیل فرایند پرداخت لینک دانلود کتاب ارائه خواهد شد. درصورت ثبت نام و ورود به حساب کاربری خود قادر خواهید بود لیست کتاب های خریداری شده را مشاهده فرمایید.
تاریخچه هلیسمولوژی مدرن فقط ده سال قدمت دارد. در سال 1975 F-L Deubner برای اولین بار از نوسانات 5 دقیقه ای خورشیدی و زمانی جدا شد و بنابراین قادر به اندازه گیری رابطه پراکندگی برای حالت های صوتی درجه بالا (حالت P) بود. از ارزش تشخیصی این مشاهدات بلافاصله قدردانی شد. در واقع ، با مقایسه رابطه مشاهده شده با محاسباتی که قبلاً توسط R.K انجام شده بود. اولریش ، و متعاقباً توسط H. Ando و Y. Osaki ، به رسمیت شناخته شد که مدل های خورشیدی معاصر که با شار نورینو کم مشاهده شده در ذهن ساخته شده اند ، در لایه های بیرونی آنها بسیار داغ بودند. علاوه بر این ، مناطق همرفت آنها بسیار کم عمق بود. از آن زمان مشاهدات بهبود یافته است. در حال حاضر دلیل خوبی وجود دارد که تصور کنیم یک تجزیه و تحلیل به اندازه کافی دقیق منجر به تعیین مستقیم فراوانی هلیوم در منطقه همرفت خورشیدی می شود ، به ویژه هنگامی که پیشرفت های بیشتر در مشاهدات قابل پیش بینی باشد. این داده ها همچنین تشخیص مفیدی از معادله نامشخص از وضعیت پلاسما های یونیزه شده جزئی را ارائه می دهند ، و همچنین ممکن است ما را قادر به اندازه گیری ساختار در مقیاس بزرگ جریان همگروه کند.
The history of modern helioseismology is only ten years old. In 1975 F-L Deubner separated for the first time the spatial and temporal pro perties of the solar five-minute oscillations, and was thus able to measure the dispersion relation for high-degree acoustic modes (p modes). The diagnostic value of these observations was appreciated immediately. Indeed, by comparing the observed relation with computations that had already been carried out by R.K. Ulrich, and subsequently by H. Ando and Y. Osaki, it was recognised that contemporary solar models that had been constructed with the low observed neutrino flux in mind were too hot in their outer layers. Moreover, their convection zones were too shallow. Since that time the observations have improved. There is now good reason to suppose that a sufficiently careful analysis will lead to a direct determination of the helium abundance in the solar convection zone, especially when foreseeable further improvements in the observations have been achieved. The data will also provide useful diagnostics of the uncertain equation of state of partially ionized plasmas, and they might also enable us to measure the large-scale structure of the convec tive flow.