توضیحاتی در مورد کتاب :
این کتاب درباره دو نوع شرکت بسیار متفاوت است. از یک سو به شاعران نمایشنامه نویس معاصر شکسپیر، مانند مارلو، جانسون و فلچر مربوط می شود. از سوی دیگر، نقش بازیگران دیگر او از جمله باربیج، آرمین و کمپ را بررسی میکند. به طور سنتی، نقد این دو تأثیر را در جدایی قرار داده است، به طوری که شکسپیر را یا در ارتباط با فرهنگ فرهیخته رنسانس یا به عنوان مردی از تئاتر در نظر می گیرند. شکسپیر در شرکت این دیدگاه ها را متحد می کند. بارت ون اس استدلال می کند که تصمیم شکسپیر، در سال 1594، برای تبدیل شدن به یک سرمایه گذار (یا «سهیم کننده») در شرکت بازیگری تازه تأسیس چمبرلین، تأثیری دگرگون کننده بر نویسندگی او داشت و او را فراتر از قراردادهای دراماتورژی رنسانس برد. شکسپیر بر اساس تمایز فیزیکی بازیگرانش، «درام رابطهای» را توسعه داد، چیزی که هیچ نمایشنامهنویس قبلی آن را کشف نکرده بود. این کتاب سیر تکاملی آن نوآوری را دنبال میکند و نشان میدهد که چگونه شکسپیر به تغییرات در کارکنان انجمن بازیگریاش و درام رقیب واکنش نشان میدهد، مانند آنچه پس از سال 1599 برای شرکتهای کودکان تولید شد. ون اس با پوشش بیش از دو دهه تاریخ تئاتر، زندگی حرفه ای نمایشنامه نویس در چهار مرحله متمایز، با شرایطی که سبک متاخر شکسپیر را شکل داده به پایان می رسد. به طور متناقض، شکسپیر به عنوان یک نمایشنامه نویس منحصر به فرد در شرکت ظاهر می شود - تا حدی به دلیل شرایط کاری بی نظیری که از آن لذت می برد.
توضیحاتی در مورد کتاب به زبان اصلی :
This book is about two very different kinds of company. On the one hand it concerns Shakespeare's poet-playwright contemporaries, such as Marlowe, Jonson, and Fletcher. On the other, it examines the contribution of his fellow actors, including Burbage, Armin, and Kemp. Traditionally, criticism has treated these two influences in separation, so that Shakespeare is considered either in relation to educated Renaissance culture, or as a man of the theatre. Shakespeare in Company unites these perspectives. Bart van Es argues that Shakespeare's decision, in 1594, to become an investor (or 'sharer') in the newly formed Chamberlain's acting company had a transformative effect on his writing, moving him beyond the conventions of Renaissance dramaturgy. On the basis of the physical distinctiveness of his actors, Shakespeare developed 'relational drama', something no previous dramatist had explored. This book traces the evolution of that innovation, showing how Shakespeare responded to changes in the personnel of his acting fellowship and to competing drama, such as that produced for the children's companies after 1599. Covering over two decades of theatrical history, van Es explores the playwright's career through four distinct phases, ending on the conditions that shaped Shakespeare's late style. Paradoxically, Shakespeare emerges as a playwright unique 'in company'--special, in part, because of the unparalleled working conditions that he enjoyed.