توضیحاتی در مورد کتاب :
استک یک شعر بلند کتاب است و اولین عنوان Carcanet یکی از استعدادهای نوظهور شعر بریتانیا است. که توسط نویسنده آن به عنوان سندی از «مداخلات مینیمالیستی» توصیف شده است، توضیحات کوچکی که پشته را تشکیل میدهند، صحنههای ظاهرا – و در واقع – روزمره، تصاویر «پیداشده» از پیادهرویها، میزها، کافهها، ایستگاههای اتوبوس، و تسمه نقاله رویایی را به تصویر میکشند. -زندگی هایی که تخیل شاعر است. دیویس با پیروی از مینیمالیست هایی مانند آرام سارویان، رابرت گرنیر و رابرت لاکس، بخش عمده ای از زندگی خود را به عنوان نویسنده تا کنون وقف یافتن راه های بدیع برای کمتر گفتن کرده است. با مقاومت در برابر روند شاعرانه نشان دادن چرا چیزهای معمولی جادویی، نوشته او نشان می دهد که چرا چیزهای معمولی معمولی هستند: یک بسته گوشت گاو، سقف یک آلونک، وسایل کامپیوتری در یک کیسه کامپیوتر. با این حال، یک جنبه فلسفی وجود دارد که باید روی هم چیده شود. دقت عجیب تصاویر آن، اختلالات کوچک در دستور زبان و نحو، مانند علائم تلاش و شکست زبان برای انعکاس جهان است. هر بار که کلمات وارد می شوند تا آن را به تصویر بکشند، واقعیت می لغزد: چیزی اضافه می شود یا چیزی گم می شود. پشته را می توان به عنوان لیستی از ترکیبات مجزا، مجموعه ای از تصاویر متصل یا مجموعه ای از ترکیبات مدولار خواند. چیزی که شعر را به هم پیوند می دهد استعداد دیویس برای بازرسی آهسته و بی غرض است. نتیجه شعری است که خوانندگان خود را به درنگ کردن، به درنگ کردن دعوت میکند - درمانی خوشایند برای دنیای پرشور ما.
توضیحاتی در مورد کتاب به زبان اصلی :
stack is a book-length poem, and the debut Carcanet title of one of the UK's rising poetry talents. Described by its author as a document of 'minimalist interventions', the small descriptions that make up stack capture seemingly - and actually - everyday scenes, 'found' images from walks, tabletops, cafés, bus stops, and the dreamy conveyor belt of still-lives that is the poet's imagination. Following in the footsteps of minimalists such as Aram Saroyan, Robert Grenier and Robert Lax, Davies has dedicated much of his life as a writer so far to finding innovative ways of saying less. Resisting the poetic trend of showing why ordinary things are magical, his writing shows why ordinary things are ordinary: a packet of beef, the roof of a shed, computer stuff in a computer bag. Yet there is a philosophical aspect to stack. The uncanny precision of its images, the tiny disruptions in grammar and syntax, feel like symptoms of language's attempt, and failure, to reflect the world. Each time words move in to capture it, reality slips: something is added, or something is lost. stack can be read as a list of discrete compositions, a series of connected images, or a set of modular combinations. What binds the poem is Davies's flair for slow, disinterested inspection. The result is a poem that invites its readers to linger, to dally - a welcome curative for our rapid-fire world.