توضیحاتی در مورد کتاب :
بین سالهای 1950 تا 2009، 189 قاضی (از جمله 37 قاضی ارشد) در دادگاه عالی هند که یکی از قویترین دادگاههای جهان نامیده میشود، خدمت میکردند. در مورد اینکه این قضات چه کسانی بودند و معیارهایی که برای انتخاب آنها برای دادگاه استفاده شده است، به خصوص در مورد کسانی که در دوره های نسبتاً اخیر در دادگاه خدمت کرده اند، به اندازه کافی شناخته نشده است. به طور کلی، قانون اساسی هند رسماً مقرر می دارد که سه نوع از افراد می توانند برای دیوان عالی منصوب شوند: (1) قضات دادگاه عالی با پنج سال سابقه، (2) وکلای دادگاه عالی با ده سال سابقه، یا (3) \ «فقهای ممتاز»، یعنی اساتید حقوق یا دیگران. با این حال، این موضوع در مورد نوع نامزدهایی که برای انتصاب در دادگاه انتخاب می شوند، بسیار اندک، شاید هیچ چیز نمی گوید. هنجارهای غیررسمی در طی یک دوره شصت سال تکامل یافته اند که در کنار قواعد رسمی قانون اساسی وجود دارند - هنجارهایی که تعیین می کنند چه کسانی مناسب و واجد شرایط برای انتصاب در دادگاه عالی هند هستند. در این مطالعه، نویسنده بر آن است تا به صورت کمی و کیفی نشان دهد که از سه معیار غیررسمی واجد شرایط بودن به طور خاص برای انتخاب قضات برای دادگاه عالی هند استفاده میشود، یعنی معیارهایی که به طور رسمی در هیچ سند قانون اساسی مشخص نشده است: (1) یک قاضی. در زمانی که برای انتصاب در دیوان عالی کشور در نظر گرفته می شود، باید 55 سال یا بالاتر داشته باشد، (2) او باید یک قاضی ارشد دیوان عالی یا، به ویژه در بیست سال گذشته، رئیس دیوان عالی کشور باشد، (3) ) قضات باید تنوع جغرافیایی (و جمعیتی) هند را منعکس کنند، یعنی قضات برای دادگاه عالی با در نظر گرفتن ایالت یا منطقه ای که به آن تعلق دارند و اینکه آیا به پیشینه های غیرسنتی تعلق دارند، یعنی از نظر مذهبی، انتخاب می شوند. کاست یا جنسیت
توضیحاتی در مورد کتاب به زبان اصلی :
Between 1950 and 2009, 189 judges (including 37 Chief Justices) served on the Supreme Court of India, dubbed one of the world's most powerful courts. Not enough is known of who these judges were and the criteria that were used to select them for the court, especially of those who served on the court in relatively recent times. Broadly speaking, the Indian constitution formally provides that three types of individuals can be appointed to the Supreme Court: (1) High Court judges of five years' standing, (2) High Court lawyers of ten years' standing, or (3) "distinguished jurists", i.e. law professors or others. However, this says very little, perhaps nothing, about the kind of candidates that are selected for appointment to the court. Informal norms have evolved over a period of sixty years which co-exist alongside formal constitutional rules-norms that govern who will be considered fit and eligible for appointment to the Supreme Court of India. In this study, the author has aimed to quantitatively and qualitatively demonstrate that three informal eligibility criteria in particular are used to select judges for the Supreme Court of India, i.e. criteria that have not been formally specified in any constitutional document: (1) a judge should be of the age of 55 or above at the time he is considered for appointment to the Supreme Court, (2) he should be a senior High Court judge or, especially over the last twenty years, a High Court Chief Justice, (3) judges should reflect the geographic (and demographic) diversity of India, i.e. judges are selected for the Supreme Court by taking into account the state or region they belong to, and whether they belong to non-traditional backgrounds, i.e. in terms of religion, caste, or gender.