توضیحاتی در مورد کتاب :
در طول یک برنامه تلویزیونی در سال 1959، رئیس جمهور ایالات متحده، دوایت دی. آیزنهاور اظهار داشت که "مردم در درازمدت بیشتر از دولت های ما برای ترویج صلح انجام خواهند داد. در واقع، من فکر می کنم مردم آنقدر صلح می خواهند که در این روزها دولت های ما خواهان صلح هستند. بهتر است دست از سر راه بردارید و اجازه دهید آن را داشته باشند." در همان لحظه سازمانهای صلح بینالمللی در حال دور زدن دولتهای ملی بودند تا نهادهای جایگزینی برای ارتقای صلح جهانی ایجاد کنند و اولین چالش جدی را برای رفتار دولت محور روابط بینالملل ایجاد کنند. این مطالعه به بررسی سیاستهای نوظهور صلح، هم بهعنوان یک جنبه ایدهآل و هم بهعنوان جنبه عملگرایانه روابط بینالملل، در اوایل جنگ سرد میپردازد. این کتاب راههای بیشماری را نشان میدهد که طیف وسیعی از مردم درگیر و متاثر از جنگ سرد از یک مفهوم به ظاهر جهانی استفاده، تغییر و جنگیدند. این تعاملات پویا شامل سه دسته از بازیگران جهانی بود: کشورهای جنگ سرد، گروههای حامی صلح، و آزادیخواهان ضد استعمار. این شبکه های فراملی نظم جنگ سرد را به چالش کشیدند و در نهایت تضعیف کردند. آنها این کار را نه تنها با اشاره به ایالات متحده، اتحاد جماهیر شوروی و اروپای غربی، بلکه با پرداختن به خشونت جنبش های آزادیبخش ملی در جهان سوم انجام دادند. همانطور که پترا گود در این اثر نشان میدهد، قلمروزدایی از جنگ سرد شکافهایی را آشکار میکند که در هر اردوگاه جنگ سرد پدیدار شد، زیرا فعالان هم دولتهای خود را در مسیر درست به سوی صلح جهانی به چالش میکشیدند و هم یکدیگر را بر سر بهترین استراتژی برای دستیابی به آن به چالش میکشیدند. سیاست صلح نشان میدهد که دانشمندان، روزنامهنگاران، ناشران، فمینیستها و رهبران مذهبی که گفتمان بینالمللی درباره صلح را پس از جنگ جهانی دوم پیش بردند، زمینهای را برای تحول سیاسی نهایی جنگ سرد فراهم کردند.
فهرست مطالب :
Cover......Page 1
The Politics of Peace......Page 4
Copyright......Page 5
Dedication......Page 6
Contents......Page 8
Acknowledgments......Page 10
Abbreviations......Page 14
Introduction......Page 20
1. “If You Want Peace, Prepare for War”......Page 31
2. Old and New Left Internationalism and the Search for World Peace......Page 58
3. Peace with the Planet: The International Struggle against Nuclear Weapons......Page 86
4. “Bridges of Reconciliation”: The Religious Conceptualization of Peace in the Cold War......Page 115
5. Gendered Peace, Women’s Peace......Page 147
6. War on Peace: Decolonization’s Challenge to the Global Politics of Peace......Page 181
7. The Politics of Peace......Page 208
Conclusion......Page 240
Notes......Page 248
Bibliography......Page 286
Index......Page 300
توضیحاتی در مورد کتاب به زبان اصلی :
During a television broadcast in 1959, US President Dwight D. Eisenhower remarked that "people in the long run are going to do more to promote peace than our governments. Indeed, I think that people want peace so much that one of these days our governments had better get out of the way and let them have it." At that very moment international peace organizations were bypassing national governments to create alternative institutions for the promotion of world peace and mounting the first serious challenge to the state-centered conduct of international relations. This study explores the emerging politics of peace, both as an ideal and as a pragmatic aspect of international relations, during the early cold war. It traces the myriad ways in which a broad spectrum of people involved in and affected by the cold war used, altered, and fought over a seemingly universal concept. These dynamic interactions involved three sets of global actors: cold war states, peace advocacy groups, and anti-colonial liberationists. These transnational networks challenged and eventually undermined the cold war order. They did so not just with reference to the United States, the Soviet Union, and Western Europe, but also by addressing the violence of national liberation movements in the Third World. As Petra Goedde shows in this work, deterritorializing the cold war reveals the fractures that emerged within each cold war camp, as activists both challenged their own governments over the right path toward global peace and challenged each other over the best strategy to achieve it. The Politics of Peace demonstrates that the scientists, journalists, publishers, feminists, and religious leaders who drove the international discourse on peace after World War II laid the groundwork for the eventual political transformation of the Cold War.