دانلود کتاب The power of tautology : the roots of literary theory
کتاب قدرت توتولوژی: ریشه های نظریه ادبی نسخه زبان اصلی
دانلود کتاب قدرت توتولوژی: ریشه های نظریه ادبی بعد از پرداخت مقدور خواهد بود
توضیحات کتاب در بخش جزئیات آمده است و می توانید موارد را مشاهده فرمایید
توضیحاتی در مورد کتاب The power of tautology : the roots of literary theory
نام کتاب : The power of tautology : the roots of literary theory
عنوان ترجمه شده به فارسی : قدرت توتولوژی: ریشه های نظریه ادبی
سری :
نویسندگان : Allen Thiher
ناشر : Fairleigh Dickinson University Press
سال نشر : 1997
تعداد صفحات : 171
ISBN (شابک) : 9780838637524 , 0838637523
زبان کتاب : English
فرمت کتاب : pdf
حجم کتاب : 3 مگابایت
بعد از تکمیل فرایند پرداخت لینک دانلود کتاب ارائه خواهد شد. درصورت ثبت نام و ورود به حساب کاربری خود قادر خواهید بود لیست کتاب های خریداری شده را مشاهده فرمایید.
توضیحاتی در مورد کتاب :
این مطالعه با تکیه بر متفکرانی مانند ویتگنشتاین، کواین و ون فراسن، با بررسی وضعیت منطقی توتولوژی هایی که نظریه های ادبی را پایه گذاری می کنند، آغاز می شود. اولین نظریه ای که به آن پرداخته شد، مارکسیسم است که ضرورت اقتصادی را به عنوان ریشه همه روابط دیگر در جامعه تعریف می کند. این تعریف با یک تعریف متافیزیکی از کلیت همراه است که امکان داربست مجموعه ای از استنتاج ها را فراهم می کند.
تاریخ گرایی در تحولات اخیر نظریه ادبی، که نمونه آن هایدگر و فوکو هستند، جایگاه مرکزی را اشغال می کند. آنها به ترتیب نمونه هایی از جناح راست و چپ از تمایل به تعریف آنچه در تاریخ رخ می دهد به عنوان محصول تاریخ هستند. هایدگر و فوکو نیز نسخه‌هایی از این باور رایج را نشان می‌دهند که تاریخ را باید نوعی توطئه دید. نمونه دیگر مورد مطالعه ساختارگرایی است که از سوسور تا رولان بارت توسعه یافته است. ساختارگرایی همه فرآورده های ذهن انسان را «نظام هایی» تعریف کرده است که می توان آنها را به نظام زبان تقلیل داد.
در نهایت، نویسنده به بررسی نظریه های لاکان و دریدا می پردازد. نام تجاری نظریه روانکاوی لاکان، تعاریف نسبتاً بدیع او از روان را با تعاریف زبان‌شناسی ساختاری ترکیب می‌کند و در نتیجه نظریه‌ای را تولید می‌کند که سوژه انسانی را به عنوان تأثیر زبان تعریف می‌کند. ساختارشکنی دریدا بر اساس توطئه توطئه شناسی هایدگر و تعاریف زبان شناسی ساختاری است تا زبان ادبی را به عنوان زبان خودارجاعی ابدی خود زبان که خود زبان صحبت می کند، تعریف کند. این نظریه‌های آخر اگرچه از نظر مفهومی مقوی هستند، احتمالاً پایان تأثیر نظریه ادبی به عنوان یک نظریه کلی‌ساز فرهنگ انسانی را نشان می‌دهند.
فهرست مطالب :
Introduction. Literary Theory and Tautological Thinking --
1. Marxism and Literary Theory --
2. Freudian Theories --
3. Hermeneutics and Historicism --
4. Structuralism --
5. Two Poststructuralisms --
Bibliographic Essay: How to Get Started on Literary Theory.
توضیحاتی در مورد کتاب به زبان اصلی :
Drawing upon thinkers like Wittgenstein, Quine, and Van Fraassen, this study begins with an investigation into the logical status of the tautologies that ground literary theories. The first theory dealt with is Marxism, which defines economic necessity as the root of all other relations in society. This definition is coupled with a metaphysical definition to totality that allows the scaffolding of a series of deductions.
Historicism occupies a central position in recent developments of literary theory, exemplified by Heidegger and Foucault. They are, respectively, right- and left-wing examples of the desire to define whatever occurs in history as a product of history. Heidegger and Foucault also represent versions of the widespread belief that history should be viewed as a form of conspiracy. Another example studied is the structuralism that has developed from Saussure through Roland Barthes. Structuralism has defined all products of the human mind to be "systems" that can be reduced to the system of language.
Finally, the author examines the theories of Lacan and Derrida. Lacan's brand of psychoanalytic theory combines his rather original definitions of the psyche with the definitions of structural linguistics and thereby produce a theory that defines the human subject as an effect of language. Derrida's deconstruction draws upon Heidegger's conspiracy tautology and upon the definitions of structural linguistics to define literary language as the eternally self-referential language of language speaking itself. Though conceptually tonic, these last theories probably mark the end of the influence of literary theory as a totalizing theory of human culture.
پست ها تصادفی