توضیحاتی در مورد کتاب The transformative power of love: The negation of the subject in mysticism and troubadour fin’ amors
نام کتاب : The transformative power of love: The negation of the subject in mysticism and troubadour fin’ amors
عنوان ترجمه شده به فارسی : قدرت دگرگون کننده عشق: نفی موضوع در عرفان و عشق های باله تروبادوری
سری :
نویسندگان : Valerie Wilhite
ناشر : University of Illinois
سال نشر : 2010
تعداد صفحات : 322
زبان کتاب : English
فرمت کتاب : pdf
حجم کتاب : 1 مگابایت
بعد از تکمیل فرایند پرداخت لینک دانلود کتاب ارائه خواهد شد. درصورت ثبت نام و ورود به حساب کاربری خود قادر خواهید بود لیست کتاب های خریداری شده را مشاهده فرمایید.
توضیحاتی در مورد کتاب :
این پایان نامه به مقایسه آثار منتخب تروبادور با سه رساله عرفانی می پردازد تا شباهت های موجود در این دو سنت ادبی را ارائه دهد. نوشتههای عرفانی سابقه بسیار طولانیتری دارد که به دوران باستان میرسد و تا امروز ادامه دارد. آثاری که در سنتهای خطی وجود دارد، در اواخر قرن یازدهم، شکل شعری جدیدی را در زبان اکسیتان با تمرکز بر عشق زمینی نشان میدهد. عشقی که در ترانههای آهنگسازانی که درباره آن مینویسند یا میخوانند توصیف میشود، به آن bon amors یا fin’ amors میگویند، اصطلاحی که امروزه برای نامگذاری عشق سنت تروبادوری به کار میبریم. اگر شمارش خود را با گیلهم نهم (1071-1126) آغاز کنیم و با شاعری که اغلب آخرین تروبادورها، گیرو ریکویر نامیده می شود، پایان دهیم، دوره تولید غزل به زبان اکسیتان توسط تروبادورهایی که از عشاق فین صحبت می کنند، بیش از سه قرن طول نمی کشد. (1254-1292). بنابراین، این دو سنت از ادبیات عاشقانه به دلیل ماهیت تاریخ های ادبی خود و همچنین با عشق هایی که توصیف می کنند، متمایز می شوند. با وجود این، شکل عشق هایی که آنها در مورد آنها صحبت می کنند و همچنین زبانی که در مورد عشق به کار می رود چندان متفاوت نیست.
توضیحاتی در مورد کتاب به زبان اصلی :
This dissertation compares the works of select troubadours with three mystical tracts in order to present the similarities found in these two literary traditions. Mystical writings have a far longer history reaching into antiquity and continuing until the present day. The traces in the manuscript traditions situate in the late eleventh century a new poetic form in Occitan with a focus on earthly love. The love as it is described in the songs of the composers who write or sing about it comes to be called bon amors or fin’ amors, the term we use today to name the love of the troubadour tradition. The period of lyrical production in Occitan by troubadours speaking of fin’ amors does not endure more than three centuries if we begin our count with Guilhem IX (1071-1126) and close with the poet so often called the last of the troubadours, Guiraut Riquier (1254-1292). These two traditions of love literature are thus distinguished by the nature of their literary histories and also by the loves they describe. Despite this, the shape of the loves they discuss as well as the language used to speak about love are not so different.