توضیحاتی در مورد کتاب :
هانری ماتیس یکی از استادان هنر قرن بیستم است و کلمه ای خانگی برای میلیون ها نفر است که در تصاویر پر نور و رنگارنگ او شادی و معنا پیدا می کنند - با این حال، با وجود تمام کتاب هایی که به کارش اختصاص داده شده است، خود مرد یک راز باقی ماند اکنون، در دستان هیلاری اسپرلینگ، زندگینامهنویس فوقالعاده، سرانجام ماتیس ناشناخته نمایان میشود.
ماتیس در سال 1869 در یک خانواده مغازهدار در یک شهر نساجی غمانگیز در شمال فرانسه به دنیا آمد. محیط او تنها با پارچههای مجلل تولید شده توسط بافندگان محلی روشن میشد - پارچههای ابریشمی و ابریشمی باشکوه که اولین دید ماتیس را از نور و رنگ ارائه میکرد و بعداً به یک موتیف آشنا در نقاشیهای او تبدیل شد. او حرفه هنری خود را تا پس از ترک مدرسه پیدا نکرد، زمانی که سال ها با پدرش مبارزه کرد، پدرش که می خواست او غرفه فروشی خانواده را در اختیار بگیرد. ماتیس پس از فرار به پاریس، جایی که توسط نهاد هنری فرانسوی مورد تحقیر قرار گرفت، پانزده سال در فقر شدید زندگی کرد - مصیبتی که او با دیگر هنرمندان جوان و کامیل ژوبلاود، مادر دخترش، مارگریت، در میان گذاشت.
اما ماتیس هرگز تسلیم نشد. با نقاشی با نقاشی، او برای رسیدن به مکاشفه ای که به او اشاره می کرد مبارزه کرد و از مربیانی مانند سیگناک، پیسارو، و نقاش استرالیایی جان پیتر راسل، که بر مستعمره هنری خود در جزیره ای در نزدیکی ساحل حکومت می کرد، در مورد رنگ، نور و فرم یاد گرفت. از بریتانی در سال 1898، پس از جدایی چشمگیر از جوبلود، ماتیس با آملی پارایر آشنا شد و با او ازدواج کرد، که سرسخت ترین متحد او شد. او و دو پسرشان، ژان و پیر، با مارگریت حلقه صمیمی ضروری او را تشکیل دادند.
از اولین روز سفر عروسی خود به آژاکسیو در کورس، ماتیس متوجه شد که خانه معنوی خود را پیدا کرده است: جنوب، با گرما، رنگ و نور شفافش. او سالها بیوقفه به سمت سبکی که اکنون او را میشناسیم کار میکرد. اما در سال 1902، درست زمانی که در آستانه رسیدن به اهدافش به عنوان یک نقاش بود، ناگهان پاریس را با خانواده اش به مقصد زادگاهی که از آن نفرت داشت، ترک کرد و به پالت تیره و خاموشی که اخیراً دور انداخته بود، بازگشت.
br>چرا این اتفاق افتاد؟ مورخان هنر این پسرفت را «دوره تاریک» ماتیس نامیدهاند، اما هیچکس دلیل آن را حدس نزده است. چیزی که هیلاری اسپارلینگ کشف کرده است چیزی کمتر از دست داشتن همسر همسر ماتیس، پارایرها، در یک رسوایی بزرگ است که سیستم بانکی و دولت فرانسه را تهدید می کند. مقامات که از ماجرای تفرقهانگیز دریفوس سرگردان بودند، ماجرای به اصطلاح هامبرت را حل کردند و آنقدر خوب انجام دادند که داستان این کلاهبرداری بیست ساله - و اوج تحقیر و تباهی آن، ماتیس بیخبر و او را به خطر انداخت. خانواده -- تا کنون از حافظه پاک شده اند.
ماه ها طول کشید تا ماتیس با این رسوایی کنار بیاید و تقریباً به همان اندازه که به مسیر جسورانه ای که قبل از وقفه دنبال می کرد بازگردد. آنچه در پیش بود تابستان های سنت تروپه و کولیور بود. سرازیر شدن نقاشی های \"فاو\"; آزمایشات ماتیس با مجسمه سازی؛ و آغاز پذیرش توسط دلالان و کلکسیونرها، که تا سال 1908، زندگی او را بر پایه ای امن تری قرار داد.
کشف ماجرای هامبرت توسط هیلاری اسپورلینگ و تأثیرات آن بر سلامت و کار ماتیس یک مکاشفه خارق العاده است. اما این تنها یک جنبه از موفقیت او است. او با حساسیتی نادر وارد مبارزه ماتیس برای بیان و پیشرفت سرسختانه او از خاستگاه شمالی اش تا نور حیات بخش مدیترانه می شود. او وسعت شگفت انگیزی از دانش در مورد خانواده اش، در مورد فین دوسیکل پاریس، نقاشان معمولی سالن که درهای خود را به روی او بسته اند، رفقای هنرمندش، حامیان اولیه اش، و رقابت اولیه اش با پیکاسو را به عهده دارد.
در هیلاری اسپرلینگ، ماتیس زندگینامهنویسی پیدا کرده است که توانایی کارآگاهی در کشف حقایق حیاتی، قدرت روایی یک رماننویس، و همدلی عمیق با موضوع خود دارد.
توضیحاتی در مورد کتاب به زبان اصلی :
Henri Matisse is one of the masters of twentieth-century art and a household word to millions of people who find joy and meaning in his light-filled, colorful images--yet, despite all the books devoted to his work, the man himself has remained a mystery. Now, in the hands of the superb biographer Hilary Spurling, the unknown Matisse becomes visible at last.
Matisse was born into a family of shopkeepers in 1869, in a gloomy textile town in the north of France. His environment was brightened only by the sumptuous fabrics produced by the local weavers--magnificent brocades and silks that offered Matisse his first vision of light and color, and which later became a familiar motif in his paintings. He did not find his artistic vocation until after leaving school, when he struggled for years with his father, who wanted him to take over the family seed-store. Escaping to Paris, where he was scorned by the French art establishment, Matisse lived for fifteen years in great poverty--an ordeal he shared with other young artists and with Camille Joblaud, the mother of his daughter, Marguerite.
But Matisse never gave up. Painting by painting, he struggled toward the revelation that beckoned to him, learning about color, light, and form from such mentors as Signac, Pissarro, and the Australian painter John Peter Russell, who ruled his own art colony on an island off the coast of Brittany. In 1898, after a dramatic parting from Joblaud, Matisse met and married Amélie Parayre, who became his staunchest ally. She and their two sons, Jean and Pierre, formed with Marguerite his indispensable intimate circle.
From the first day of his wedding trip to Ajaccio in Corsica, Matisse realized that he had found his spiritual home: the south, with its heat, color, and clear light. For years he worked unceasingly toward the style by which we know him now. But in 1902, just as he was on the point of achieving his goals as a painter, he suddenly left Paris with his family for the hometown he detested, and returned to the somber, muted palette he had so recently discarded.
Why did this happen? Art historians have called this regression Matisse's "dark period," but none have ever guessed the reason for it. What Hilary Spurling has uncovered is nothing less than the involvement of Matisse's in-laws, the Parayres, in a monumental scandal which threatened to topple the banking system and government of France. The authorities, reeling from the divisive Dreyfus case, smoothed over the so-called Humbert Affair, and did it so well that the story of this twenty-year scam--and the humiliation and ruin its climax brought down on the unsuspecting Matisse and his family--have been erased from memory until now.
It took many months for Matisse to come to terms with this disgrace, and nearly as long to return to the bold course he had been pursuing before the interruption. What lay ahead were the summers in St-Tropez and Collioure; the outpouring of "Fauve" paintings; Matisse's experiments with sculpture; and the beginnings of acceptance by dealers and collectors, which, by 1908, put his life on a more secure footing.
Hilary Spurling's discovery of the Humbert Affair and its effects on Matisse's health and work is an extraordinary revelation, but it is only one aspect of her achievement. She enters into Matisse's struggle for expression and his tenacious progress from his northern origins to the life-giving light of the Mediterranean with rare sensitivity. She brings to her task an astonishing breadth of knowledge about his family, about fin-de-siècle Paris, the conventional Salon painters who shut their doors on him, his artistic comrades, his early patrons, and his incipient rivalry with Picasso.
In Hilary Spurling, Matisse has found a biographer with a detective's ability to unearth crucial facts, the narrative power of a novelist, and profound empathy for her subject.