توضیحاتی در مورد کتاب :
نوآوریهای فرهنگی که در قرنهای 12 و 13 در اروپای لاتین گسترش یافت، عالیترین بیان یک دوره طولانی رشد است. اگرچه قبلاً به طور گسترده مستند شده است، این گسترش چند صد ساله سزاوار بازنگری و روشن شدن است.
یک حلقه فضیلتآمیز در حدود سال 1000 در اروپای لاتین آغاز شد، بدون اینکه همزمانی تاریخ و ریتم در سراسر قلمرو وجود داشته باشد. اگرچه بسیاری از مؤلفههای این رشد را میتوان به یک موضوع تقلیل داد: آنها پیروزیهای بسیار انسان اروپایی بر محیط خود و بر خود هستند: بهبود ابزار و تکنیکهای کشاورزی، رشد جمعیت، پاکسازی زمین، مکانهای سکونتگاهی جدید، نوسازی شهری، تقویت صنایع دستی، رشد اقتصاد پولی، توسعه و اشاعه نوشتار، ترویج زبان های بومی.
ابزار تعیین کننده دانش جدید، ترجمه ها در دنیای لاتینی اتفاق می افتد که رشد چندوجهی را تجربه می کند. او را همراهی می کنند و او را مسخ می کنند. آنها امکانات را ده برابر می کنند. آنها شور و شوق بلعیدنی را برای مطالعه ابراز می کنند که به نوبه خود باعث افزایش شدت و بالا بردن سطح می شود. روحانیون در این مارپیچ مکیده شدند که پایان آن پایان قرون وسطی بود. دستاوردهای قرون گذشته در خدمت مردان قرن پانزدهم بود تا مستقیماً با هلنیسم و کلاسیک گرایی لاتین ارتباط برقرار کنند، در حالی که از اقیانوس های سرزمینی که اکنون بر روی خورشید متمرکز شده است عبور می کنند.
چندمعنایی کلمه "جهان" همه تحولات جدیدی را که در قرن دوازدهم اروپای لاتین ظاهر شد، در عرض چند صد سال قاره را دگرگون کرد: قرن دوازدهم لاتین به یک دنیای جدید واقعی تبدیل شد.
فهرست مطالب :
Front matter (“Sommaire”, “Introduction”), p. 1
Free Access
Le xiie siècle féodal et florissant de l’Europe latine, p. 11
Monique Bourin
https://doi.org/10.1484/M.RME-EB.3.1019
Traduction et essor de la littérature en langue française: l’état d’esprit des premiers auteurs de romans (xiie siècle), p. 25
Philippe Haugeard
https://doi.org/10.1484/M.RME-EB.3.1020
Les différentes approches des traducteurs: de la perception des textes à la réception des traductions, p. 45
Alexander Fidora
https://doi.org/10.1484/M.RME-EB.3.1021
Le rôle des traductions dans la naissance de l’université médiévale, p. 67
Jacques Verger
https://doi.org/10.1484/M.RME-EB.3.1022
Le tournant avicennien, p. 83
Jean Jolivet
https://doi.org/10.1484/M.RME-EB.3.1023
Ibn al-Haytham suiveur de Ptolémée? Une thèse controversée en histoire de l’optique, p. 101
Jean Celeyrette
https://doi.org/10.1484/M.RME-EB.3.1024
L’acculturation latine selon Platon de Tivoli, p. 121
Max Lejbowicz
https://doi.org/10.1484/M.RME-EB.3.1025
Livres et culture scientifiques dans le monde juif en Provence médiévale, p. 143
Tony Lévy
https://doi.org/10.1484/M.RME-EB.3.1026
Note sur l’enluminure de couverture, p. 165
Max Lejbowicz
https://doi.org/10.1484/M.RME-EB.3.1027
Back matter (“Index des noms des personnes”), p. 167
توضیحاتی در مورد کتاب به زبان اصلی :
Les nouveautés culturelles qui se répandent en Europe latine aux xiie et xiiie siècles sont les expressions les plus hautes d’une longue période de croissance. Bien que déjà largement documentée, cette expansion pluriséculaire mérite d’être reprise et précisée.
Un cercle vertueux s’est enclenché aux alentours de l’an mil dans l’Europe latine, sans qu’il y ait simultanéité de dates et de rythmes sur tout le territoire. Pour être multiples, les composantes de cet essor se réduisent à un même thème: ce sont autant de triomphes de l’homme européen sur son environnement et sur lui-même: amélioration de l’outillage et des techniques agricoles, poussée démographique, défrichements, nouveaux sites de peuplement, renouveau urbain, renforcement de l’artisanat, essor de l’économie monétaire, développement et diffusion de l’écrit, promotion des langues vernaculaires.
Véhicule déterminant du nouveau savoir, les traductions surviennent dans un monde latin à l’essor multiforme. Elles l’accompagnent et le transfigurent. Elles en décuplent les possibilités. Elles expriment un engouement dévorant pour l’étude, dont en retour elles accroissent l’intensité et rehaussent le niveau. Les clercs sont aspirés par cette spirale, dont le terme marque la fin du Moyen Âge. Les acquis des siècles précédents servent aux hommes du xve à renouer directement avec l’hellénisme et avec le classicisme latin, tout en franchissant les océans d’une terre maintenant centrée sur le soleil.
La polysémie du mot «monde» rend compte de la totalité des nouveautés qui, apparues au cours du xiie siècle de Europe latine, transforment en quelques cent ans le continent: le xiie siècle latin s’est transfiguré en véritable Nouveau Monde.