¡Viva la muerte! Política y cultura de lo macabro

دانلود کتاب ¡Viva la muerte! Política y cultura de lo macabro

33000 تومان موجود

کتاب زنده باد مرگ سیاست و فرهنگ ماکابر نسخه زبان اصلی

دانلود کتاب زنده باد مرگ سیاست و فرهنگ ماکابر بعد از پرداخت مقدور خواهد بود
توضیحات کتاب در بخش جزئیات آمده است و می توانید موارد را مشاهده فرمایید


این کتاب نسخه اصلی می باشد و به زبان فارسی نیست.


امتیاز شما به این کتاب (حداقل 1 و حداکثر 5):

امتیاز کاربران به این کتاب:        تعداد رای دهنده ها: 4


توضیحاتی در مورد کتاب ¡Viva la muerte! Política y cultura de lo macabro

نام کتاب : ¡Viva la muerte! Política y cultura de lo macabro
عنوان ترجمه شده به فارسی : زنده باد مرگ سیاست و فرهنگ ماکابر
سری :
ناشر : Marcial Pons
سال نشر : 2014
تعداد صفحات : 0

زبان کتاب : Spanish
فرمت کتاب : epub    درصورت درخواست کاربر به PDF تبدیل می شود
حجم کتاب : 641 کیلوبایت



بعد از تکمیل فرایند پرداخت لینک دانلود کتاب ارائه خواهد شد. درصورت ثبت نام و ورود به حساب کاربری خود قادر خواهید بود لیست کتاب های خریداری شده را مشاهده فرمایید.

توضیحاتی در مورد کتاب :




زنده باد مرگ! فریاد Millán Astray، بنیانگذار لژیون است. در واقع، مرگ زنده می تواند تایید غم انگیز رقیب او، میگل دی اونامونو، در مراسمی باشد که در سال 1936 در دانشگاه سالامانکا برگزار شد. اساس را می توان مشاهده کرد: حضور قاطع افسرده در فرهنگ و سیاست اسپانیایی قرن بیستم. ریشه های آن عمیق است. ماکابر نقش مهمی در فرهنگ ما ایفا می کند، از رقص های قرون وسطایی مرگ تا وانیتاس های باروک (والدس لیال)، از خودکشی رمانتیک (لارا) تا بازآفرینی اسپانیای سیاه (Regoyos)، از زیبایی شناسی کثیف (Solana) به عظیمی (Cela). در عین حال، ماکابر به عنوان سلاحی برای ارعاب قبل، در طول و بعد از جنگ داخلی، و به عنوان ابزاری برای تأیید مجدد و تبلیغات (نکروفیلیای فرانکو) بعد سیاسی غیرقابل انکاری داشته است. اکنون، در روزگار ما، حافظه تاریخی در مورد مناسب بودن یا نبودن نبش قبرهای دسته جمعی قطبی شده است. ماکابر ما را می ترساند، جذب می کند و ما را نگران می کند، زیرا به شمال با وحشت، به شرق با خشم، به غرب با انزجار و به جنوب با طنز سیاه محدود می شود. هیچ کس تا به حال جمجمه جدی ندیده است.



توضیحاتی در مورد کتاب به زبان اصلی :


¡Viva la muerte! es el grito de Millán Astray, fundador de la Legió. En efecto, vive la muerte podía ser la triste constatació de su rival, Miguel de Unamuno, en la ceremonia que tiene lugar en la Universidad salmantina en 1936. Pese a su disparidad, entre la mística necrófila del fascismo y el pesimismo de la inteligencia, se aprecia una base común: la abrumadora presencia de lo macabro en la cultura y política españolas del siglo XX. Sus raíces son profundas. Lo macabro desempeña un papel crucial en nuestra cultura, desde las danzas de la muerte medievales a la vanitas barroca (Valdés Leal), desde el suicidio romántico (Larra) a la recreació de la España negra (Regoyos), desde la estética de lo sórdido (Solana) al tremendismo (Cela). A su vez, lo macabro ha tenido una incuestionable dimensió política como arma de intimidació antes, durante y después de la Guerra Civil, y como instrumento de reafirmació y propaganda (la necrofilia franquista). Ahora, en nuestros días, la memoria histórica se polariza en la oportunidad o no de exhumar fosas comunes. Lo macabro nos espanta, atrae y desconcierta, pues limita al norte con el horror, al este con la ira, al oeste con el asco y al sur con el humor negro. Nadie ha visto jamás una calavera seria.




پست ها تصادفی