Warped Space: Art, Architecture, and Anxiety in Modern Culture

دانلود کتاب Warped Space: Art, Architecture, and Anxiety in Modern Culture

دسته: تجهیزات هوافضا

47000 تومان موجود

کتاب فضای پیچ خورده: هنر، معماری و اضطراب در فرهنگ مدرن نسخه زبان اصلی

دانلود کتاب فضای پیچ خورده: هنر، معماری و اضطراب در فرهنگ مدرن بعد از پرداخت مقدور خواهد بود
توضیحات کتاب در بخش جزئیات آمده است و می توانید موارد را مشاهده فرمایید


این کتاب نسخه اصلی می باشد و به زبان فارسی نیست.


امتیاز شما به این کتاب (حداقل 1 و حداکثر 5):

امتیاز کاربران به این کتاب:        تعداد رای دهنده ها: 6


توضیحاتی در مورد کتاب Warped Space: Art, Architecture, and Anxiety in Modern Culture

نام کتاب : Warped Space: Art, Architecture, and Anxiety in Modern Culture
ویرایش : illustrated edition
عنوان ترجمه شده به فارسی : فضای پیچ خورده: هنر، معماری و اضطراب در فرهنگ مدرن
سری :
نویسندگان :
ناشر :
سال نشر : 2000
تعداد صفحات : 302
ISBN (شابک) : 026222061X , 9780585436432
زبان کتاب : English
فرمت کتاب : pdf
حجم کتاب : 5 مگابایت



بعد از تکمیل فرایند پرداخت لینک دانلود کتاب ارائه خواهد شد. درصورت ثبت نام و ورود به حساب کاربری خود قادر خواهید بود لیست کتاب های خریداری شده را مشاهده فرمایید.

توضیحاتی در مورد کتاب :


به عنوان یکی از بهترین کتاب های دهه کتاب هنر (مارس 2003). با شروع آگورافوبیا و کلاستروفوبیا در اواخر قرن نوزدهم، و به دنبال آن شوک پوسته و ترس هراس پس از جنگ جهانی اول، فوبیا و اضطراب به عنوان شرایط روانی زندگی مدرن شناخته شدند. آنها در رسانه ها و هنرها، به ویژه هنرهای فضایی معماری، شهرسازی و فیلم ادغام شدند. این "تحریف فضایی" اکنون با دیجیتالی شدن و واقعیت مجازی در حال تغییر شکل است. آنتونی ویدلر با دو شکل فضای تاب خورده سروکار دارد. اولی، فضای روانشناختی، مخزن روان رنجورها و فوبیاها است. این فضا خالی نیست، بلکه پر از اشکال آزاردهنده از جمله معماری و شهر است. نوع دوم تاب برداشتن زمانی ایجاد می شود که هنرمندان مرزهای ژانر را بشکنند تا فضا را به شیوه های جدید به تصویر بکشند. ویدلر ظهور ایده‌ای روان‌شناختی از فضا را از پاسکال و فروید به شناسایی آگورافوبیا و کلاستروفوبیا در قرن نوزدهم تا قرن بیستم در مورد از خود بیگانگی و بیگانگی فضایی در نوشته‌های گئورگ زیمل، زیگفرید والتر کراکوآمین و او با تمرکز بر شرایط فعلی جابجایی و بی‌مکانی، راه‌هایی را بررسی می‌کند که در آن هنرمندان و معماران معاصر اشکال جدیدی از انحراف فضایی را تولید کرده‌اند. این بحث از نظریه پردازانی مانند ژاک لاکان و ژیل دلوز گرفته تا هنرمندانی مانند ویتو آکونچی، مایک کلی، مارتا روسلر و ریچل وایترید را در بر می گیرد. در نهایت، ویدلر به آزمایش‌های معماری فرانک گری، کوپ هیمل‌بلاو، دانیل لیبسکیند، گرگ لین، مورفوسیس، و اریک اوون ماس در پرتو تکنیک‌های دیجیتال جدید نگاه می‌کند که با تکیه بر دیدگاه سنتی، ترکیب، تولید را به‌طور بنیادی دگرگون کرده‌اند. و تجربه - شاید حتی خود موضوع - معماری.


توضیحاتی در مورد کتاب به زبان اصلی :


Named one of The Art Book's Best Books of the Decade (March 2003). Beginning with agoraphobia and claustrophobia in the late nineteenth century, followed by shell shock and panic fear after World War I, phobias and anxiety came to be seen as the mental condition of modern life. They became incorporated into the media and arts, in particular the spatial arts of architecture, urbanism, and film. This "spatial warping" is now being reshaped by digitalization and virtual reality. Anthony Vidler is concerned with two forms of warped space. The first, a psychological space, is the repository of neuroses and phobias. This space is not empty but full of disturbing forms, including those of architecture and the city. The second kind of warping is produced when artists break the boundaries of genre to depict space in new ways. Vidler traces the emergence of a psychological idea of space from Pascal and Freud to the identification of agoraphobia and claustrophobia in the nineteenth century to twentieth-century theories of spatial alienation and estrangement in the writings of Georg Simmel, Siegfried Kracauer, and Walter Benjamin. Focusing on current conditions of displacement and placelessness, he examines ways in which contemporary artists and architects have produced new forms of spatial warping. The discussion ranges from theorists such as Jacques Lacan and Gilles Deleuze to artists such as Vito Acconci, Mike Kelley, Martha Rosler, and Rachel Whiteread. Finally, Vidler looks at the architectural experiments of Frank Gehry, Coop Himmelblau, Daniel Libeskind, Greg Lynn, Morphosis, and Eric Owen Moss in the light of new digital techniques that, while relying on traditional perspective, have radically transformed the composition, production, and experience—perhaps even the subject itself—of architecture.



پست ها تصادفی