توضیحاتی در مورد کتاب :
چگونه نان سفید که زمانی نماد پیشرفت آمریکا بود، به «سطل زباله سفید» تبدیل شد؟ در این تاریخ پر جنب و جوش نانواها، صلیبیهای رژیم غذایی و اصلاحطلبان اجتماعی، آرون بابرو استرین به ما نشان میدهد که آنچه در مورد نان متواضع و پف کرده فکر میکنیم، چیزهای زیادی در مورد اینکه چه کسی هستیم و میخواهیم جامعهمان چگونه باشد، میگوید.
نان سفید به ما می آموزد که وقتی آمریکایی ها در مورد آنچه که باید بخورند بحث می کنند، آنها همچنین با سؤالات بزرگتری از نژاد، طبقه، مهاجرت و جنسیت دست و پنجه نرم می کنند. در حالی که Bobrow-Strain داستان نان را دنبال می کند، از اولین نان کارخانه تا آخرین لذیذ pain au levain، او نشان می دهد که چگونه تلاش ها برای حمایت از "غذای خوب" منعکس کننده رویاهای یک جامعه بهتر است - حتی اگر آنها تلاش کنند. سلسله مراتب اجتماعی شدید را تقویت کنید.
در اوایل قرن بیستم، نان های پخته شده در کارخانه خبر از آینده ای درخشان می داد، دنیایی به دور از نانوایی های داغ، گرد و خاکی و «کثیف» که توسط مهاجران اداره می شد. این نان غنی شده با ویتامین ها به عنوان "ابرغذا" اصلی در نظر گرفته می شد و حتی به عنوان میهن پرستانه به بازار عرضه می شد - در حالی که اصلاح طلبان مواد غذایی نان سفید را به عنوان نمادی از تمام اشتباهات آمریکا رنگ آمیزی کردند.
تاریخچه صدها- آمریکا رابطه یک ساله عشق و نفرت با نان سفید چیزهای زیادی را در مورد تلاش های معاصر برای تغییر نحوه غذا خوردن ما آشکار می کند. امروزه، جنبش غذای جایگزین از غذاهایی حمایت میکند که خوردن آنها از نظر اخلاقی و زیستمحیطی صحیح است، و نانهای صنعتی کرکی تقریباً تا آنجایی که میتوانید دریافت کنید، آهسته، محلی و ارگانیک نیستند. با این حال، اعتقاد کارشناسان مواد غذایی و متخصصان رژیم غذایی در اوایل قرن بیستم، مبنی بر اینکه واداشتن مردم به خوردن یک غذای خاص میتواند بافت رو به زوال فیزیکی، اخلاقی و اجتماعی کشور را بازسازی کند، به طرز شگفتآوری آشنا به نظر میرسد. با توجه به اینکه تحقیر آشکار نسبت به غذاخوران "ناسالم" و تبعیض بر اساس عادات غذایی به طور فزاینده ای قابل قبول است، نان سفید یک بررسی به موقع و مهم از آنچه در مورد غذا صحبت می کنیم است.
توضیحاتی در مورد کتاب به زبان اصلی :
How did white bread, once an icon of American progress, become “white trash”? In this lively history of bakers, dietary crusaders, and social reformers, Aaron Bobrow-Strain shows us that what we think about the humble, puffy loaf says a lot about who we are and what we want our society to look like.
White Bread teaches us that when Americans debate what one should eat, they are also wrestling with larger questions of race, class, immigration, and gender. As Bobrow-Strain traces the story of bread, from the first factory loaf to the latest gourmet pain au levain, he shows how efforts to champion “good food” reflect dreams of a better society—even as they reinforce stark social hierarchies.
In the early twentieth century, the factory-baked loaf heralded a bright new future, a world away from the hot, dusty, “dirty” bakeries run by immigrants. Fortified with vitamins, this bread was considered the original “superfood” and even marketed as patriotic—while food reformers painted white bread as a symbol of all that was wrong with America.
The history of America’s one-hundred-year-long love-hate relationship with white bread reveals a lot about contemporary efforts to change the way we eat. Today, the alternative food movement favors foods deemed ethical and environmentally correct to eat, and fluffy industrial loaves are about as far from slow, local, and organic as you can get. Still, the beliefs of early twentieth-century food experts and diet gurus, that getting people to eat a certain food could restore the nation’s decaying physical, moral, and social fabric, will sound surprisingly familiar. Given that open disdain for “unhealthy” eaters and discrimination on the basis of eating habits grow increasingly acceptable, White Bread is a timely and important examination of what we talk about when we talk about food