توضیحاتی در مورد کتاب :
تحقیقات علمی اغلب تحت تأثیر منافع مالی، علایق سیاسی یا علایق شغلی شخصی دانشمندان درگیر است. به عنوان مثال، غول داروسازی مرک، دادههای کارآزمایی بالینی را دستکاری کرد تا مطمئن شود که دادهها ایمنی یکی از محصولاتش، Vioxx را تایید میکند تا به منافع تجاری کوتاهمدت شرکت کمک کند. بدیهی است که این مورد غیرقابل قبول است. اما چرا دقیقا غیر قابل قبول است؟ یکی از راه های توضیح این قضاوت بر اساس ایده آل خلوص است. بر اساس این ایدهآل، تصمیمگیری علمی باید خالص باشد، یعنی تحت تأثیر منافع مالی، علایق سیاسی، علایق شغلی و غیره قرار نگیرد. اگرچه این آرمان مشکوک است، اما بسیاری از مردم (از جمله فیلسوفان علم) همچنان به آن پایبند هستند.
در علائق و یکپارچگی معرفتی در علم: چارچوب جدید برای ارزیابی تأثیرات علاقه در فرآیندهای تحقیقات علمی، یان دی وینتر ابتدا استدلال میکند که بهتر است ایدهآل خلوص را کاملاً کنار بگذاریم، سپس یک ایدهآل جایگزین برای ارزیابی تأثیر علاقه در علم پیشنهاد میکند: ایدهآل تمامیت معرفتی او مفهوم جدیدی از یکپارچگی معرفتی را بیان می کند و به طور سیستماتیک از آن دفاع می کند و از آن نه تنها برای تجزیه و تحلیل خرابی Vioxx، بلکه برای شناسایی تأثیرات غیرقابل قبول علاقه در علوم هوافضا، علوم آب و هوا، و زیست شناسی استفاده می کند و دقیقاً توضیح می دهد که چرا این تأثیرات علاقه غیرقابل قبول هستند. . این تحلیلها مورد قانعکنندهای برای مفهوم جدید یکپارچگی معرفتی است که برای فیلسوفان علم، دانشمندان، مهندسان، سیاستگذاران علم و هر کس دیگری که نگران یکپارچگی علم است، جالب و مفید خواهد بود.
توضیحاتی در مورد کتاب به زبان اصلی :
Scientific research is often influenced by financial interests, political interests, or personal career interests of the scientists involved. For instance, the pharmaceutical giant Merck manipulated clinical trial data in order to make sure that data confirmed the safety of one of its products, Vioxx, in order to serve the company’s short-term commercial interests. This case is obviously unacceptable. But why exactly is it unacceptable? One way to account for this judgment is on the basis of the ideal of purity. According to this ideal, scientific decision-making should be pure— that is, unaffected by financial interests, political interests, career interests, and so on. Although this ideal is questionable, many people (including philosophers of science) still hold on to it.
In Interests and Epistemic Integrity in Science: A New Framework to Assess Interest Influences in Scientific Research Processes, Jan De Winter first argues that it is better to fully abandon the ideal of purity, then proposes an alternative ideal to assess interest influences in science: the ideal of epistemic integrity. He spells out and systematically defends a new concept of epistemic integrity, using it not only to analyze the Vioxx debacle, but also to identify unacceptable interest influences in aerospace science, climate science, and biology, and to explain exactly why these interest influences are unacceptable. These analyses make a compelling case for the new concept of epistemic integrity which will be interesting and useful for philosophers of science, scientists, engineers, science policymakers, and anyone else concerned about the integrity of science.