توضیحاتی در مورد کتاب The great riddle : Wittgenstein and nonsense, theology and philosophy
نام کتاب : The great riddle : Wittgenstein and nonsense, theology and philosophy
ویرایش : 1
عنوان ترجمه شده به فارسی : معمای بزرگ: ویتگنشتاین و مزخرفات، الهیات و فلسفه
سری :
نویسندگان : Mulhall, Stephen
ناشر : Oxford University Press
سال نشر : 2016
تعداد صفحات : 147
ISBN (شابک) : 9780191816628 , 9780198755326
زبان کتاب : English
فرمت کتاب : pdf
حجم کتاب : 715 کیلوبایت
بعد از تکمیل فرایند پرداخت لینک دانلود کتاب ارائه خواهد شد. درصورت ثبت نام و ورود به حساب کاربری خود قادر خواهید بود لیست کتاب های خریداری شده را مشاهده فرمایید.
توضیحاتی در مورد کتاب :
آیا می توانیم در مورد خدا معنادار صحبت کنیم؟ جنبش الهیاتی که به عنوان تومیسم دستوری شناخته می شود تأیید می کند که زبان دینی مزخرف است، زیرا واقعیت خدا فراتر از ظرفیت ما برای بیان است. استفان مولهال ادعاهای این جنبش را (همانطور که در کار هربرت مک کیب و دیوید بورل مثال میزند) بهعنوان وارث مشروع روشهای فلسفی ویتگنشتاین و همچنین پروژه الهیات آکویناس ارزیابی میکند. مانع اصلی این ادعا این است که تومیسم دستوری، بیمعنی بودن زبان دینی را هنگامی که در مورد خدا به کار میرود، به سنگ محک بینش تومیست تبدیل میکند، در حالی که «چرند» به طور استاندارد صرفاً اصطلاحی برای انتقاد در کار ویتگنشتاین در نظر گرفته میشود. مولهال استدلال میکند که اگر ویتگنشتاین با عباراتی که کار کورا دایموند و استنلی کاول ارائه میکند خوانده شود، میتوان هم در آثار اولیه و هم در نوشتههای بعدیاش جایی برای نقش مثبتتری پیدا کرد تا به گفتههای بیمعنی اختصاص داده شود. امری که در گرو بهره برداری از قیاس زبان دینی و معماها است. و هنگامی که این همسویی بین ویتگنشتاین و آکویناس برقرار شد، همچنین به ما امکان میدهد راههای مختلفی را ببینیم که آثار بعدی او بعد کمالگرایانه دارد - از این نظر که با دغدغههای کمالگرایی اخلاقی همپوشانی دارد، و از این نظر که اهمیت فلسفی زیادی به آن نسبت میدهد. آنچه را که الهیات و فلسفه به طور سنتی «کمالات» و «استعلایی» نامیده اند، به ویژه مفاهیمی مانند هستی، حقیقت، و وحدت یا یگانگی. این امر منجر به برداشتی ریشه ای از نقش کاربرد مشابه در زبان و به همین ترتیب در رابطه بین فلسفه و الهیات می شود.
توضیحاتی در مورد کتاب به زبان اصلی :
Can we talk meaningfully about God? The theological movement known as Grammatical Thomism affirms that religious language is nonsensical, because the reality of God is beyond our capacity for expression. Stephen Mulhall critically evaluates the claims of this movement (as exemplified in the work of Herbert McCabe and David Burrell) to be a legitimate inheritor of Wittgenstein's philosophical methods as well as Aquinas's theological project. The major obstacle to this claim is that Grammatical Thomism makes the nonsensicality of religious language when applied to God a touchstone of Thomist insight, whereas 'nonsense' is standardly taken to be solely a term of criticism in Wittgenstein's work. Mulhall argues that, if Wittgenstein is read in the terms provided by the work of Cora Diamond and Stanley Cavell, then a place can be found in both his early work and his later writings for a more positive role to be assigned to nonsensical utterances--one which depends on exploiting an analogy between religious language and riddles. And once this alignment between Wittgenstein and Aquinas is established, it also allows us to see various ways in which his later work has a perfectionist dimension--in that it overlaps with the concerns of moral perfectionism, and in that it attributes great philosophical significance to what theology and philosophy have traditionally called 'perfections' and 'transcendentals', particularly concepts such as Being, Truth, and Unity or Oneness. This results in a radical reconception of the role of analogous usage in language, and so in the relation between philosophy and theology.