توضیحاتی در مورد کتاب :
نظریه چهار گفتمان لاکان را بهعنوان چارچوبی عملی ترسیم میکند که از طریق آن اساتید میتوانند در مورد اینکه دانشآموزانشان کجا هستند، از نظر رشدی و به کجا میروند فکر کنند. کلاسهای درسی دانشگاه به طور فزایندهای در بحران قرار میگیرند. اگرچه مطالبات عمومی برای پاسخگویی بیشتر پافشاری میکنند، به نظر میرسد هیچکس نمیداند تدریس ما باید به دنبال چه چیزی باشد. این کتاب چگونگی رسیدن ما به بن بست فعلی را ردیابی می کند و از نظریه چهار گفتمان لاکان برای ترسیم مسیری رو به جلو از طریق تحلیل کلاس نویسندگی دانشجوی سال اول استفاده می کند. چگونه مجموعهای از اهداف معنادار را برای تدریس خود از دست دادیم؟ T. R. Johnson پیشنهاد میکند که در دهه 1960، کار برگسون و پیاژه ما را بر آن داشت تا رشد دانشآموز را سفری به تفکر انتزاعیتر و انتزاعیتر بدانیم، سفری که اگر معلم بداند چگونه از راه دور بماند، بهطور طبیعی اتفاق میافتد. از دهه 1960، ما توسعه را به نوبه خود تنها به عنوان یک شروع مبهم در جامعه دانشگاهی می بینیم. با این حال، این کتاب سنت جایگزینی را ارائه میکند، سنتی که ریشه در ویگوتسکی و جنبش فمینیستی دارد، که نویسنده دانشجوی در حال رشد را در قالب یک بومشناسی پیچیده و بیناذهانی تعریف میکند، و سپس، از طریق این پیشینهها، یک مدل کاملاً روانکاوانه از رشد دانشجو را پیشنهاد میکند. جانسون برای نشان دادن استفاده عملی خود از چهار گفتمان، از طیف گسترده ای از مفاهیم و مجموعه ای رنگارنگ از مثال ها، از جمله فرانتس کافکا، کیت ریچاردز، دیوید فاستر والاس، هانا آرنت و بسیاری دیگر استفاده می کند. روی دیگر پداگوژی برازنده، محرک، متفکر، و به خوبی تحقیق شده، تئوری و آموزش را به روش های قانع کننده ای به هم متصل می کند. این کتاب پیشگامانه ای است که محققان نویسندگی می خواهند آن را بخوانند، بازخوانی کنند و آموزش دهند. جوزف هریس، نویسنده کتاب A Teaching Subject: Composition From 1966
توضیحاتی در مورد کتاب به زبان اصلی :
Delineates Lacans theory of the four discourses as a practical framework through which faculty can reflect on where their students are, developmentally, and where they might go. University classrooms are increasingly in crisisthough popular demands for accountability grow more insistent, no one seems to know what our teaching should seek to achieve. This book traces how we arrived at our current impasse, and it uses Lacans theory of the four discourses to chart a path forward via an analysis of the freshman writing class. How did we forfeit a meaningful set of goals for our teaching? T. R. Johnson suggests that, by the 1960s, the work of Bergson and Piaget had led us to see student growth as a journey into more and more abstract thought, a journey that will happen naturally if the teacher knows how to stay out of the way. Since the 1960s, weve come to see development, in turn, only as a vague initiation into the academic community. This book, however, offers an alternative tradition, one rooted in Vygotsky and the feminist movement, that defines the developing student writer in terms of a complex, intersubjective ecology, and then, through these precedents, proposes a fully psychoanalytic model of student development. To illustrate his practical use of the four discourses, Johnson draws on a wide array of concepts and a colorful set of examples, including Franz Kafka, Keith Richards, David Foster Wallace, Hannah Arendt, and many others. Graceful, provocative, thoughtful, and well researched, The Other Side of Pedagogy connects theory and teaching in compelling ways. This is a groundbreaking book that scholars of writing will want to read, reread, and teach. Joseph Harris, author of A Teaching Subject: Composition Since 1966